Hernieuwde opgang van het (islamitisch) antisemitisme in Zweden onder het mom van Israëlhaat. Malmø, 16 december 2010. De Zweedse politie tracht een gewelddadige betoging van pro-Palestijnse islamisten onder controle te houden. Zweedse moslims scanderen luidkeels “Sieg Heil” en “Hitler, Hitler”…

De Zweedse minister van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling heeft op maandag 18 paril ’16 ontslag genomen nadat verslaggevers oude filmbeelden ontdekten waarin de minister Israël vergeleek met nazi-Duitsland. Mehmet Kaplan (plaatje rechts), een lid van de Groene Partij, die een kleine coalitiepartner is in de huidige Zweedse regering, zei in maart 2009 “dat er overeenkomsten zijn tussen wat de Palestijnen nu ervaren en wat Joden hebben meegemaakt onder de nazi’s in de jaren 1930.” De Israëlische ambassadeur aan Zweden noemde deze opmerkingen “diep antisemitisch.”

Minister Kaplan verdedigde zichzelf op de website van de krant Expressen, zeggende dat hij “bij diverse gelegenheden de acties van de staat Israël scherp had bekritiseerd” maar dat hij niet antisemitisch is. De premier van Zweden, Stefan Lofven, heeft Kaplan ’s ontslag aanvaard maar prees hem voor zijn “humanistische en democratische” waarden. Die “humanistische” instelling gold blijkbaar niet de Joden en noch minder Israël.

De videobeelden uit 2009 dook op toen het feit bekend raakte dat minister Kaplan in 2015 een diner had bijgewoond in het gezelschap van Turkse ultra-nationalisten. Onder hen onder meer Ilhan Senturk, de leider in Zweden van de ultra-nationamistische organisatie “Grijze Wolven“, die inde jaren 1970 en 1980 betrokken in Turkije betrokken was in politiek geweld.

Een andere controversiele figuur die aanwezig was op het diner was Barbaros Leyani, de voormalige vice-president van de Turkse Nationale Vereniging van Zweden. Leyani werd gedwongen ontslag te nemen nadat hij in opspraak was gekomen toen hij had opgeroepen “tot het doden van Armeense honden” op een bijeenkomst vorig jaar in Stockholm. Kaplan, een inwoner van Turkije die naar Zweden migreerde als een kind van acht jaar oud, onderhoudt ook banden met Milli Görüs, een organisatie die, volgens Agence France-Presse, “wordt verdacht van het bevorderen van religieus fundamentalisme.”

Kaplan gaf toe dat hij banden onderhield met deze organisaties, maar “dat betekent niet dat ik hen met alles eens ben,” beweerde hij op de Zweedse televisie. Oppositieleider Anna Kinberg Batra van de conservatieve Gematigde Partij uitte kritiek op de overheid voor het “passief en traag” reageren op de controverses rond Kaplan.

Swedish minister Mehmet Kaplan resign after having a dinner with Turkish neo fascists

Hernieuwde opgang van het (islamitisch) antisemitisme in Zweden onder het mom van Israëlhaat. Malmø, 16 december 2010. De Zweedse ‘dhimmi’ politie tracht een gewelddadige betoging van pro-Palestijnse islamisten onder controle te houden. Zweedse moslims scanderen luidkeels “Sieg Heil” en “Hitler, Hitler”…

De Zweden neigen er tegenwoordig toe alle immigranten als slachtoffers van totalitarisme te beschouwen en ze weigeren te erkennen dat niet alle immigranten denken zoals de Zweden. Ze kunnen niet begrijpen dat mensen ook uit een land vluchten als ze niet gehaat of bedreigd worden. De meeste Zweden hebben nooit meegekregen dat een minderheid een andere minderheid met geweld en intimidatie kan behandelen.

Tot een van de ergste boosdoeners, die proberen de waarheid te verbergen, behoort helaas een joodse organisatie, het Zweedse Comité tegen Antisemitisme (SKMA). Wat de aanhangers van de SKMA blijkbaar boos gemaakt heeft, was het feit dat Ingrid Carlqvist hen met de Vereniging van nationaal-Duitse joden heeft vergeleken, die in de jaren-30 Hitler ondersteund en beweerd hadden dat Joden in nazi-Duitsland fair behandeld zouden worden.

In plaats van een einde te maken aan de anti-Israëlische demonstratie, die zonder toestemming van de politie plaatsvond, besloot de politie het recht op vergadering van de Joden op te heffen. De voormalige burgemeester van Malmö, Ilmar Reepalu, was zich er vast en zeker van bewust dat de veroorzakers van antisemitische onlusten zijn eigen kiezers waren. Niet één van de talrijke aangiften door de Joden van de stad heeft geleid tot een aanklacht, om maar te zwijgen van een veroordeling.

Mocht iemand ervan zijn uitgegaan dat het afslachten van vier Joden in een Parijse supermarkt – gewoon omdat ze joden waren – de Zweedse mainstream pers en de regering ertoe gebracht zou hebben om uit te leggen wie er achter Europa´s toenemende antisemitisme en het toenemende anti-joodse geweld zit, zit er helaas naast. Met uitzondering van één tv-uitzending blijft het verband tussen antisemitisme, islam en islamitische massa-immigratie een mentale No-Go-area in Zweden.

Lees verder >>>