Affiche voor de aankondiging van een anti-Israël conferentie van van 13 augustus 2016 die plaatsvond in de Schotse hoofdstad Edinburgh. Ben White, een adept van de Palestine Solidarity Campaign, sprak over het ‘Settler Colonialism in Palestine’ [beeldbron: Haaretz]
Er verschenen een hele reeks artikels over een controversiële anti-Israëlcursus voor studenten die aan de campus van de Universiteit van Berkeley (in de Amerikaanse staat Californië) wordt aangeboden, onder de titel “Palestine: A Settler Colonial Inquiry“. Andermaal een “zoveelste poging om de Joodse geschiedenis van Israël weg te vagen”, schreef Abraham S. Miller.
Maar voor zover ik heb kunnen nagaan heeft nooit iemand de belangrijkste vraag beantwoord: “Kan Israël beschouwd worden als kolonialistisch?“
Nee, dat kan niemand omdat dit ook helemaal niet het geval is, volgens de onderstaande definitie van ‘kolonialisme‘ in Boundless.com:
“Kolonialisme is de oprichting, het in stand houden, de verwerving en de uitbreiding van kolonies in een gebied, opgelegd door een volk vanuit een ander gebied. Het is een proces waarbij de metropool of moederstaat, de soevereiniteit opeist over de kolonie en de sociale structuur; de regering en de economie van de kolonie worden veranderd door kolonisten uit de metropool. Het kolonialisme is een set van ongelijke verwantschappen tussen de metropool en de kolonie en tussen de kolonisten en de inheemse of ingeboren bevolking.”
Zionisme is niet gebonden aan een metropool/moederstaat. Het is in zijn geheel gebaseerd op het feit dat Joden terugkeren naar hun thuisland waarmee ze nooit hun emotionele, religieuze of zelfs fysieke banden hebben verbroken. Zionisme is per definitie anti-kolonialistisch in zoverre dat het strijd tegen buitenstaanders die het de voorbije eeuwen zijn binnengevallen en koloniseerden tijdens de Diasporaperiode. Het is geen koloniale beweging, het is een nationale bevrijdingsbeweging.
Dit zou vanzelfsprekend moeten zijn. Het enige wat men hoeft te doen is om een paar minuten onderzoek te doen naar de definitie van het Zionisme en kennis nemen van de geschriften van de vroege zionisten om te weten dat het Zionisme staat voor zelfbeschikking, geen imperialistische uitbreiding van de Europese hegemonie over delen van het Midden-Oosten. Integendeel, de Zionisten hebben bewust hun Europese verleden afgewezen – ze hebben het Hereeuws nieuw leven ingeblazen als hun taal. Zionisten hebben geen enkel nieuw dorp ‘Nieuw Vilna’ genoemd.
Joden in Europa werden behandeld als “de andere”. Er bestaat een kleine nostalgie voor de sjtetl onder de mensen die daar echt gewoond hebben. Anderzijds werd door de Joden Israël altijd beschouwd als hun ‘huis’. Lang voor het Zionisme, maakten Joden de reis naar het Land. Het verlangen naar Zion en Jeruzalem als een vast onderdeel van het Judaïsme, was altijd een deel van de dagelijkse gebeden sinds de vernietiging van de Tweede Tempel in 70 na Chr.
Dus waarom blijven sommige geleerden erop aandringen dat Zionisme kolonialistisch is? De enige manier die zinnig klinkt is indien zij ontkennen dat er een Joods volk bestaat. Als het Joodse volk bestaat, dan is het duidelijk dat ze recht hebben op zelfbeschikking en de nationale bevrijding van het land dat zij reeds meer dan 3000 jaren beschouwen als hun eigen land. Maar als het Judaïsme (Jodendom) enkel een religie is, dan hebben Joden geen nationale rechten en wordt hun verlangen om terug te keren naar hun thuisland omgedraaid in ‘kolonialisme’ – zelfs zonder de metropool.
Arabische nationalisten waren het oorspronkelijk eens dat er sprake was van een Joods volk, maar ontkenden dat hun banden met het Heilig Land iets anders was dan enkel religie. Hier is hoe de invloedrijke Arabisch nationalistische Libanees-Egyptische auteur George Habib Antonious [1891-1942] dit beschreef in de jaren 1930:
Dit werd samengevat en uitgebreid in Artikel 20 van het Handvest van de PLO (Palestijnse Bevrijdingsorganisatie) uit 1968, waarin het bestaan van het Joodse volk compleet wordt ontkend:
“De Balfour Verklaring, het Mandaat voor Palestina en alles wat daarna kwam dat hierop was/is gebaseerd, is van nu en generlei waarde. Beweringen van historische of religieuze banden van de Joden met Palestina zijn onverenigbaar met de historische feiten en de ware opvatting van wat een soevereine staat inhoudt. Judaïsme, een religie zijnde, is geen onafhankelijke nationaliteit. Noch vormen de Joden een enkele natie met een eigen identiteit; ze zijn burgers van de staten waartoe zij behoren.”
Ironisch genoeg, verwijst zelfs de Koran naar de ‘Kinderen van Israël’ (in vele vertalingen) ondermeer in 2:47:
- “O kinderen Israëls! Gedenkt Mijn gunsten, die Ik u bewees, dat Ik u boven de volkeren verhief.” (Soera 2:47)
- “O kinderen Israëls! Gedenkt Mijn gunsten, welke Ik u bewees en weest getrouw aan Mijn verbond. Ik zal Mijn verbond met u houden en Mij alleen zult gij vrezen.” (Soera 2:40)
- “En Wij (dat is Allah) zeiden na hem tot de kinderen van Israël: “Blijft gij in het land en wanneer de laatste belofte komt zullen Wij u allen tezamen brengen.” (Soera 17:104)
- “O, mijn volk! Ga het heilige land in dat Allah voor u bestemd heeft. Vlucht niet weg (of: keert het niet de rug toe), want u zult zeker als verliezers terugkeren” (Soera 5:21)
Dit verklaart waarom de mythe van Khazaria zo populair is onder Palestijnse Arabieren. Die mythe dat hedendaagse Ashkenazi Joden afstammelingen zouden zijn van Khazaren die werden bekeerd tijdens de Middeleeuwen, werd pas wijdverbreid nadat het Handvest van de PLO werd geschreven. Maar het werd een perfecte manier voor moslims om hun ontkenning van de Joodse nationaliteit te verzoenen met de duidelijke toewijzing van die natie aan de Joden in de Koran en in de Soera.
Deze ontkenning van het Joodse volk-zijn is een inherent onderdeel van het argument dat het Zionisme kolonialisme is. En dergelijke ontkenning is in feite antisemitisch. Het is een poging om van buitenaf een enorme hoeveelheid van Joodse identiteit weg te scheuren en het minimaliseren van wat het betekent om een Jood te zijn.
De anti-Israëlcursus aan de Universiteit van Berkeley veegt de hele Joodse geschiedenis van tafel en kijkt enkel naar ‘Palestina’ door de lens van uitgevonden kolonialisme – wat betekent dat het bij voorbaat ontkent dat er sprake is van Joodse banden met het land. Dus net als alle pogingen om het Zionisme te bestempelen als kolonialisme is het inherent antisemitisch.
door Brabosh.com
Bron: in een vrije vertaling door Brabosh.com van een artikel door EoZ van 26 september 2016 op de blog van Elder of Ziyon.
Poster voor het 
Net als gelijk welk ander volk hebben ook de Joden het recht om zelf hun nationale lot te bepalen en uitdrukking te geven aan hun identiteit als een natie binnen hun eigen land. De beweging die aan het Joodse nationalisme gestalte geeft wordt het zionisme genoemd. Binnen die beweging zijn er zowel linkse als rechtse, seculiere en religieuze zionisten. Zionisme houdt zowel de restauratie in van Joodse zelfbeschikking in het land van Israël als de opbouw van een gemeenschap die zich baseert op de ethische principes van het Judaïsme.
Grafische voorstelling 