De wereld is verdeeld in de machtigen en de machtelozen, de rijken en de armen, de onderdrukker en het slachtoffer, en dat is genoeg om uit te leggen hoe en waarom mensen handelen zoals ze doen. Het is niet nodig om naar de endogene factoren in een bepaalde groep of samenleving te kijken om hun gedrag te verklaren. Alle verklaringen liggen in de ruimere omgeving waardoor ze zich gedragen zoals ze doen. Dat dit een slechte psychologie en slechte sociologie is, is niet van belang, want dat is wat deze verslaggever en al haar collega’s tot ver buiten haar netwerk … Lees verder Israël – de nooit eindigende Dreyfus Affaire (Deel 3)

Nadat de Britse regering in 1917 de Balfour-verklaring had uitgegeven, deed ze er alles aan om die in de daaropvolgende dertig jaar te ontkennen, waaronder het helpen en aanzetten van de Arabische staten en leiders van de Arabische gemeenschap in Palestina toen ze de oorlog aan de opkomende Joodse staat verklaarden. Tot grote verrassing van de diplomaten in de westerse wereld en tot verbazing van de Arabische Liga, waarvan de directeur een moordpartij van Joden had voorspeld die de moord op hen zou doen verbleken vergeleken met die van de Kruisvaarders, kwam Israël tevoorschijn uit zijn zege tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog. … Lees verder Israël – de nooit eindigende Dreyfus Affaire (Deel 2)

In 1894 werd Alfred Dreyfus, een Joodse Franse artillerieofficier, gearresteerd, aangeklaagd en veroordeeld wegens het verkopen van Franse militaire geheimen aan Duitsland. Hij werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf op Devil’s Island in Frans-Guyana. In 1896 kwamen er bewijzen aan het licht dat de echte schuldige een Franse majoor was, Ferdinand Esterhazy genaamd, maar hoge militaire functionarissen onderdrukten het bewijs en ontsloeg Esterhazy na een tweedaagse rechtszaak. Het Franse leger beschuldigde Dreyfus vervolgens van verdere misdaden op basis van vervalste documenten. Het woord van de doofpot operatie begon zich te verspreiden, vooral nadat Emile Zola zijn beroemde brief, J’accuse, in 1898 … Lees verder Israël – de nooit eindigende Dreyfus Affaire (Deel 1)

Plaatje hierboven: Theodor Herzl (1860–1904), in 1897 uitkijkend naar de rivier de Rijn vanaf het balkon in Basel, Zwitserland Ruim 120 jaar geleden werd in het Zwitserse Basel van 29 tot 31 augustus 1897 het Eerste Zionistische Congres gehouden dat door de Zionistische Organisatie (later Wereld Zionistische Organisatie) werd georganiseerd onder het voorzitterschap van Theodor Herzl. Na afloop van het 1ste Congres schreef Herzl op 3 september 1897: “Moest ik het Baselcongres in één woord samenvatten – waarvoor ik mij zal hoeden om het openlijk uit te drukken – dan zou het dit zijn: In Basel heb ik de Joodse staat … Lees verder Theodor Herzl 120 jaar geleden: ‘Vandaag heb ik de Joodse staat gesticht’

Theodor Herzl (1860-1904), de geestelijke vader van het Zionisme, concludeerde in 1894 dat, als gevolg van het schandaal van de Dreyfus Affaire in Frankrijk, “de integratie van de Jood in Europa was mislukt“. In 1895 bracht Theodor Herzl zijn beroemde thesis Der Judenstaat uit omtrent zijn plan tot de restauratie van de Joodse staat. “Israël is ons onvergetelijke historische thuisland” schreef hij ruim 53 jaren voor “zijn” Jodenstaat werd heropgericht en gerestaureerd. De Holocaust heeft ongetwijfeld dat proces naar Joodse soevereiniteit in een stroomversnelling gebracht, maar lag niet aan de basis ervan. De feitelijke en politieke uitwerking ervan werd gerealiseerd door … Lees verder Het Zionisme en niét de Holocaust heeft de bouwstenen van Israël gelegd

In 1940, in de eerste maanden van de Tweede Wereldoorlog, ondernamen de drie grote Zionistische leiders in de wereld – Chaim Weizmann, David Ben-Gurion en Vladimir Jabotinsky, de leiders (respectievelijk) van de linker-, midden- en rechter vleugels van de Zionistische beweging – elk een ​​afzonderlijke missie naar Amerika, op zoek naar steun om een ​​Joods leger te stichten om tegen Hitler te vechten. Zeer weinig mensen kennen dit verhaal, dat in de handen van auteur Rick Richman snel in een aangrijpend suspense-verhaal verandert. Het was een wanhopige situatie, met de nazi’s die snel oprukten doorheen Europa en met Palestina dat … Lees verder Over het Joodse Leger dat tegen Hitler zou kunnen hebben gevochten

Ik ben een Zionist in hart en nieren op elk niveau. Ik ben een Zionist omdat ik van mening ben dat het Joodse volk recht moet hebben op zelfbeschikking in hun thuisland. Ik ben een diep overtuigde Zionist omdat ik weet dat geen andere godsdienst een band met het land heeft zoals alleen de Joden hebben. Alleen de Joden geloven dat God gaf hen een klein lap grond in erfenis gaf. De Joodse godsdienst is de enige religie die verschillende wetten heeft die alleen in het Joodse heilige land kunnen nageleefd worden. De Joden hebben het hele idee van “Heilig … Lees verder Ik ben een Zionist in hart en nieren en ook een lawaaierige Zionist

Hedendaagse antisemieten ventileren hun Jodenhaat in de meer politiek correcte weg van het zogenaamde anti-Zionisme. Door het Zionisme te vermengen met racisme en vermeende mensenrechtenschendingen, proberen ze het bestaan ​​zelf van de staat Israël te delegitimiseren. Maar hun verontwaardiging, hoe hardnekkig of hoe schril het ook wordt uitgedrukt, kan de legitimiteit van de terugkeer van de Joden naar hun voorouderlijk thuisland niet veranderen. De herboren staat Israël heeft de kwestie van de ‘Joodse kwestie’ effectief opgelost. De ‘Joodse kwestie’ was het voorwerp van heftig debat in de 19de en 20ste eeuw met betrekking tot de status en behandeling van Joden … Lees verder Het herboren Israël heeft de ‘Joodse kwestie’ opgelost

2018 begon met een zeldzaam cadeau aan Israël-voorstanders van Mahmoud Abbas, voorzitter van de Palestijnse Autoriteit. Een van de mythes in het Midden-Oosten die het meest wordt geaccepteerd door de westerse media, is de zogeheten ‘gematigde‘ pose van de PA-leider. Hij wordt routinematig afgeschilderd als een toegewijde vredeszoeker, gefrustreerd in zijn pogingen om een ​​deal te bereiken door de ‘harde lijn’ (of, soms, ‘extreemrechtse’) Israëlische regering van Benjamin Netanyahu. Laat staan ​​dat dit een man is die weigerde het meest concessionele Israëlische tweestatenaanbod in de geschiedenis te accepteren, met name dat van Ehud Olmert in 2009; sindsdien is hij twee … Lees verder Om het Zionisme te begrijpen: lees Theodor Herzl en niét Mahmoud Abbas

Twee weken geleden werd de 100ste verjaardag van de Verklaring van Balfour herdacht. Deze verklaring werd vastgelegd in briefvorm en geschreven door graaf Arthur Balfour op 2 november 1917 en was gericht aan baron Walter Rothschild. Balfour was toen minister van Buitenlandse Zaken in het oorlogskabinet van de toenmalige Britse premier, graaf Lloyd George. Rothschild was een zonderlinge maar zeer gerespecteerd zoöloog die toevallig ook nog eens de rijkste Joodse man van het land was. Plaatje hierboven: Tel Aviv, 14 mei 1948. David Ben-Goerion leest in het Stadsmuseum van Tel Aviv de onafhankelijkheidsverklaring voor van de Joodse staat Israël. Achter … Lees verder Geoffrey Alderman: Waarom anti-Zionisten in feite racisten zijn

Los van de ca. drieduizend jaar bewezen doorlopende aanwezigheid van Joden in het Land van Israël, zijn er grote golven geweest van Joodse immigratie naar de immer sluimerende Joodse staat. Ik pik de draad op in de 15de eeuw toen na de val van het Byzantijnse Rijk in 1453 en de verdrijving van de Joden uit Spanje (1492) en Portugal (1498), vele duizenden Joden een toevluchtsoord zochten en vonden in het Heilig Land. De Zionistische immigratie (aliyah) zal zich pas eind 19de eeuw, in de zomer van 1882, moeizaam op gang trekken. Plaatje hierboven: Een Joods meisje plukt druiven anno 1897, … Lees verder Over proto-Zionisten en andere helden van de 19de eeuw die Israël mogelijk maakten (Deel 2)

Wie over de oorsprong en de stichting van het Zionisme nadenkt, denkt automatisch aan Theodor Herzl als de stichter van het moderne Zionisme, maar lang voor het Zionisme eind 19de eeuw zich in de startblokken, zetten en werkelijk gestalte zal krijgen, waren er uiteraard vele vooraanstaande persoonlijkheden die de Joden een eigen staat toewensten in het Land van Israël. Vandaag zouden wij die idealisten van toen “utopische Zionisten” noemen, die zich met veel passie en ijver inzetten voor de verwoording en verspreiding van het Zionistische ideaal, met name een eigen Joodse staat, waar alle Joden vrij van vervolging zich kondigden vestigen, … Lees verder Over proto-Zionisten en andere helden van de 19de eeuw die Israël mogelijk maakten (Deel 1)

Tussen 15 mei 1948 en 31 december 1951 bereikten 686.739 Joodse immigranten de kersverse staat Israël. Op 5 juli 1950 stemde de Knesset, het Israëlische parlement, de Wet op de Terugkeer goed (Wet 5710-1950). Deze wet over de immigratiekwestie werd enkele jaren later opgevolgd door de Nationaliteitswet van 1952 (Wet nr. 5712-1952). Deze twee wetten combineren religie, geschiedenis, nationalisme en democratie op zo’n wijze, dat die op het eerste gezicht vrij uniek lijkt voor Israël. Echter, dat is zeer zeker niet het geval, zoals uit de bijgevoegde tekst van Lawrence J. Epstein zal blijken. De Wet op de Terugkeer, een van … Lees verder Israel als een Joodse Staat en de Wet op de Terugkeer [Lawrence J. Epstein]

De Israëlische auteur en stichter van de vredesbeweging Gush Shalom en een oude bekende van Israël’s politieke linkerzijde, de thans 94-jarige Uri Avnery, publiceerde enkele maanden geleden in de linkse Israëlische krant Haaretz een artikel “Zionism Is the Scoundrel’s Last Refuge” (vrij vertaald: Zionisme is het laatste toevluchtsoord voor schurken en dieven). Daarin betoogt de auteur dat het Zionisme zijn noodzakelijkheid en zelfs zijn betekenis is verloren: “Het Zionisme, zoals het algemeen bekend is, werd geboren als een term aan het einde van de 19de eeuw en kwam tot het uitdrukken van een volkomen eenvoudig idee – om de Joden uit de diaspora te … Lees verder Zionisme vandaag: Alles geven voor het behoud van de Joodse natie-staat [Abu Yehuda]