Richard Falk is in de Verenigde Naties de Bijzondere Rapporteur voor de Mensenrechten in de Palestijnse Gebieden. In de bedenkelijke wereld van de Verenigde Naties, waar recht voor gekken is en gekken recht spreken, is Falk zonder twijfel de meest geschikte werknemer. Bij herhaling is gebleken dat deze groezelige figuur een gepassioneerde volgeling en verbreider is van allerhande samenzwering theorieën inclusief de aanslag 9/11 (11 sep. 2001) toen de torens van het WTC in New York in de as werden gelegd.
Laatst bijgewerkt 9 juli ’13; 13u38′
Deze Bijzondere Gezant van de VN voor Palestijnse kwesties, dook in mei jongstleden op in het radioprogramma “9/11 truth” (de waarheid omtrent 9/11) waarin hij de officiële versie in vraag stelde van de aanslagen van 11 september 2001, de zoveelste in een reeks van controversiële uitspraken die een storm van kritiek oogstten.
V.N.-ambtenaar Richard Falk kwam eerder in april onder vuur te liggen voor het suggereren dat de bomaanslagen tijdens de marathon in Boston een gerechtvaardigd antwoord was op het Amerikaanse interventionistische buitenland beleid.
Falk was op 31 mei 2013 uitgenodigd door de radiozender Jihad Radio die gehost wordt door Kevin Barett, om in het programma “9/11 truth” commentaar te leveren op die aanslagen. Falk loofde tijdens het interview Barrett’s “geduldige inspanningen om de waarheid te verkondigen om meer en meer mensen zover te krijgen dat ze bereid zijn om te zeggen: Er zijn minstens belangrijke onbeantwoorde vragen die een antwoord verdienen, dat de officiële versie [van de 11 septemberaanslagen] onaanvaardbare gaten vertoont.”
Tja, een beetje dichter bij huis – Londen, afgelopen zondag 11 september 2011, herdachten locale moslimgemeenschappen de massacre op hun 19 martelaren die omkwamen in de door hen gekaapte vliegtuigen op het moment dat die zich doorheen de WTC torens en het Pentagon boorden en daarbij 3000 onschuldige burgers vermoordden.
Laat ons hopen dat het deel moslims onder ons, die pretenderen dat ze verontwaardigd en beledigd neerkijken op wat hun extremistische broeders zoal allemaal uitspoken en beweren dat ze dat expliciet zouden veroordelen, dat ze dan ook ooit zèlf schoon schip zullen maken met dit tuig van de richel.
Want wie van ons gebrainwashte versufte westerse nitwits zal het anders doen? Juist: niemand. Een deel van ons zit gevangen in het Stockholm syndroom (als slachtoffer uit empathie of sympathie collaboreren met de misdadiger) en het andere deel lijdend aan het Boiling Frog syndroom (een kikker levend op het vuur zetten in een pot koud water, blijft zitten tot hij gekookt is). Als dat maar goed afloopt met de mensen.
9/11 Vluchtelingenkamp Shatilla in Libanon. Uitgelaten van vreugde om zovele stervenden Amerikanen vuren Palestijnen vuurwapens af in de lucht
Op 9/11 dansten de Palestijnen in de straten om de aanslagen op het World Trade Center en de gruwelijke moord op zovele Amerikanen te vieren. Fox News berichtte dat in Ein Gr-Hilweh, het grootste Palestijnse vluchtelingenkamp in Libanon, de feestneuzen uitgelaten hun wapens leegschoten in de lucht; gelijkaardig feestgeweervuur weerklonk in het kamp Rashidiyeh dichtbij de zuidelijke stad van Tyre.
De Palestijnse Nationale Instantie (PNA), zich realiserende dat dit een reusachtige public relationsramp was, achtte het raadzaam om officieel de aanslagen te veroordelen en trachtte tevergeefs uitzendingen en andere nieuwsrapporten over feestvierenden Palestijnen te censureren en te discrediteren. Maar rapporten en beelden van juichende Palestijnen in [Oost-]Jeruzalem, Nabloes en Libanon die in de straten aan de vieringen deelnamen, waren al de hele wereld rond geweest en werden overgenomen in talloze kranten en tijdschriften, op websites en bedrijven die foto’s verspreiden.
De PNA beweerde dat dergelijke vieringen niet representatief waren voor “het gevoel van verslagenheid dat leefde bij het Palestijnse volk” en Yasser Abed Rabbo, minister voor Informatie van de PNA zei dat “een handvol kwajongens” “het ware gelaat van de Palestijnen besmeurden”. In een poging om verder verslaggeving [van de feeststemming] te verhinderen, zei Ahmed Abdel Rahman, de secretaris van het Kabinet van Arafat, dat de Palestijnse Autoriteit “geen borg kon staan voor het leven” van een cameraman van Associated Press (AP) wanneer hij het zou wagen zijn gefilmd verslag van de 9/11 feestelijkheden in Nabloes uit te laten zenden. Die verklaring van Rahman veroorzaakte een formeel protest van Dan Perry, de toenmalige dienstleider van AP.
Een ooggetuigenis waarvan tevergeefs gepoogd werd het onder de mat te vegen is het volgende van de Italiaanse journaliste Elisabeth Burba die tijdens 9/11 toevallig enkele Palestijnse vluchtelingenkampen in Libanon bezocht en diep geschrokken de feeststemming beschreef.
Weet u het nog? 10 jaar geleden gingen wereldwijd honderdduizenden moslims feestvierend de straat op na de gewelddadige dood van bijna 3000 Amerikaanse burgers
Whooping It Up
In Beiroet vierden zelfs de Christenen de gruweldaad
door Elisabeth Burba [bron]; vert. Joost M.
22 september 2001
BEIROET – Waar was u op 11 september, toen terroristen de wereld veranderden? Met mijn man was ik in het Nationale Museum hier, genietend van de wonderen van de antieke Feniciërs. Deze tocht van vroegere pracht vergrootte enkel de schok die ik later kreeg, toen ik het nieuws hoorde en de reacties om mij heen zag.
Lopend richting het centrum, realiseerde ik me dat de nakomelingen van deze grote beschaving een terreuraanslag vierden. En dan heb ik het niet over arme mensen. Degenen die juichten behoorden tot de elite van het Parijs van het Midden-Oosten: Zakenprofessionals in maatpakken, mooie blonde dames, mooie tieners in op maat gemaakte jeans.
Proberend om ons te oriënteren, gingen mijn man en ik een café in Amerikaanse stijl in het Hamra district, vlakbij Rue Verdun, beoordeeld als een van de duurste winkelstraten in de wereld. Hier kwam de cognitieve dissonantie onmiddellijk, en direct. De verfijnde clientèle van het café vierden, lachten, juichten en maakten grappen, zoals obers hamburgers en Diet Pepsi serveerden. Niemand keek geschokt, of verbaasd. Ze waren enthousiast, erg enthousiast.
Een uur later, op een kleine markt in de buurt van de Amerikaanse ambassade, in de buitenwijken van Beiroet, toonde met behulp van zijn handen een enthousiaste winkelassistent ons hoe het vliegtuig was neergestort in de Twin Towers. Ook hij lachte.
Burgemeester van Jeruzalem: 9/11 was de dag dat het islamitisch terrorisme wereldwijd een probleem werd, waarmee voortaan niet alleen Israël mee te maken heeft [bron]
Nir Barkat, de burgemeester van Jeruzalem, doet tijdens zijn speech, gehouden gisteren op de herdenkingsite Emek Haarazim nabij Motza in Israël, het verhaal wat er gebeurde toen hij op 11 september 2001 toevallig in New York City was op de dag van de feiten. “Op het einde van deze verschrikkelijke dag,” vertelde hij, “na getuige te zijn van de schrikwekkende ontwikkelingen, herinner ik me de diep geschokte gezichten van de mensen rondom mij, toen we op televisie de beelden zagen hoe de mensen in Gaza uitgelaten van vreugde en plezier in de straten van Gaza dansten terwijl New York in brand stond,” [klik hier] en vervolgde: “Toen drong het tot me door, dat 11 september de dag was dat het islamitisch terrorisme niet langer een exclusieve uitdaging voor Israël was. Het [terrorisme] ging die dag wereldwijd op een grote, grote manier.”
9/11 Danny Lewin
Burgemeester Barkat vertelde ook het verhaal van Danny Lewin die blijkbaar het eerste slachtoffer was van 9/11 dat hij persoonlijk kende. Danny Lewin zat aan boord van American Airlines Flight 11 die op 11 september werd gekaapt door Mohammed Atta, het brein achter 9/11, en vier andere kompanen, tot het vliegtuig zich om 8u46 locale tijd in de noordelijke toren van het World Trade Center boorde en explodeerde.
Lewin [° Denver, Colorado 1970 maar grootgebracht in Jeruzalem] was een internet ondernemer en werkzaam voor het computerbedrijf Akamai, had als officier meer dan vier jaar in de Israëlische Sayeret Matkal gediend, dat was een speciale eenheid van het IDF voor bijzondere opdrachten. Volgens het vliegtuigpersoneel, Amy Sweeney en Betty Ong, die tijdens de kaping contact onderhielden met het kantoor van American Airlines op de grond, hadden de kapers de kelen overgesneden van hun collega’s Karen Martin en Barbara Arestegui en tevens de keel van de passagier Daniel Lewin [bron].
Lewin zou getracht hebben de kaping te stoppen, maar pal achter hem had hij een andere kaper, Satam Al Suqami, niet opgemerkt en die zou Lewin langsachter hebben aangevallen en de keel overgesneden. Danny Lewin zal later het zogenaamde ‘bewijs’ [de smoking gun als het ware] worden voor aanhangers van samenzweringstheoriëen dat Israël achter de aanslagen van 9/11 zat, omdat deze voormalige IDF officier toevallig aan boord van de ze vlucht zat.
De ouders van Lewin, de dokters Peggy en Charles Lewin en hun gebroers Michael en Jonathan waren eveneens aanwezig op de ceremonie die gisteren plaatsvond in Emek HaArazim nabij Motza. Lewin laat een echtgenote Anne en zijn twee zonen na, Eitan en Itamar, die nauwelijks vijf en acht jaar oud waren tijdens de september 2001 aanslagen.
Het herinneringsmonument ter nagedachtenis van de slachtoffers van de aanslagen van 11 september 2001 in Emek Haarazim nabij Motza in Israël. Het monument, een ontwerp van de Israëlische kunstenaar Eliezer Weishoff, werd op 12 november 2009 plechtig ingehuldigd. Onder de 2.996 slachtoffers van 9/11 waren er naar schatting 400 à 500 Joodse slachtoffers waarvan minstens 5 Israëlische burgers. Onder hen Hagay Shefi, de zoon van reserve brigade-generaal Dov Shefi [bron].
Artikel van 10 september 2011; laatst bijgewerkt op 11 september 2014
“Er werden geen ‘Zionisten’ gedood tijdens de aanvallen omdat zij de dag voordien het advies kregen niet naar hun kantoor te gaan,” zei de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad zonder blikken of blozen op 7 augustus 2010 in een interview met Reuters. Wel ja, uit de mond van de virulente negationist en antisemiet Ahdmadinejad, die gezworen heeft Israël in de as te leggen, konden we dergelijk statement wel verwachten. Maar hij is allerminst de enige.
V.N.-ambtenaar Richard Falk kwam eerder in april onder vuur te liggen voor het suggereren dat de bomaanslagen tijdens de marathon in Boston een gerechtvaardigd antwoord was op het Amerikaanse interventionistische buitenland beleid.
Laat ons hopen dat het deel moslims onder ons, die pretenderen dat ze verontwaardigd en beledigd neerkijken op wat hun extremistische broeders zoal allemaal uitspoken en beweren dat ze dat expliciet zouden veroordelen, dat ze dan ook ooit zèlf schoon schip zullen maken met dit tuig van de richel.
