In Hebron werd bij de gemeenteraadsverkiezingen van de Palestijnse Autoriteit vorige zaterdag een terrorist tot burgemeester gekozen. Tayseer Abu Sneineh (foto) nam in 1980 deel aan een aanval op een gebouw in Hebron, waarin zich joodse Jeshiva-studenten bevonden. Bij de aanval werden zes studenten gedood. 16 andere Israëlische burgers raakten gewond.

De terroristen, onder hen Abu Sneihneh, de nieuwe burgemeester van Hebron, werden allemaal tot levenslang veroordeeld. In de jaren-80 werden ze echter bij meerdere ruilingen van gevangenen vrijgelaten. Tayseer Abu Sneineh zelf werd tijdens een dergelijke gevangenenruil reeds in 1983 vrijgelaten!

Abu Seineh was kandidaat voor de Fatah-partij. Hamas had niet deelgenomen aan de verkiezingen en geen kandidaten geleverd. De stad Hebron geldt als de meest radicale stad in Judea en Samaria en als bolwerk van Hamas.

Een woordvoerder van de joodse nederzetting in Hebron zei: “De verkiezing van een wrede moordenaar, die nog steeds op zijn daden pocht, tot burgemeester van Hebron is de nagel aan de doodkist van het bloedige akkoord, bekend onder de naam Verdrag van Oslo.” Abu Seineh heeft nooit berouw getoond voor zijn daden, hij is er zelfs trots op. Op zijn Facebook-pagina wordt hij “een van de helden van de operatie in Hebron” genoemd.

Ofir Gendelman, woordvoerder van het kantoor van de minister-president in Arabische taal, reageerde op zijn Twitter-account op de verkiezing van de terrorist tot burgemeester:

“Het gaat om een cultuur van de terreur. De Palestijnen van Hebron hebben de koelbloedige moordenaar van zes Israëli´s tot hun nieuwe burgemeester gekozen, alleen in de Palestijnse Autoriteit kan een moordenaar in een officiële functie worden gekozen.”

De gemeenteraadsverkiezingen waren de eerste verkiezingen sinds meer dan tien jaar die in de Palestijnse Autoriteit hebben plaatsgevonden. Hamas heeft niet aan de verkiezingen deelgenomen, men zou niet bereid zijn om mee te doen aan verkiezingen terwijl honderden Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen al wekenlang in hongerstaking zouden zijn. Desondanks waren de verkiezingsuitslagen voor de heersende Fatah-partij van Mahmoud Abbas alles behalve tevredenstellend.

door NAI Redaktion

In een vertaling uit het Duits door E.J. Bron van een artikel op Israel Heute van 15 mei 2017.

---

Tekst en foto die op 2 mei 2016 werd geplaatst op de officiële Facebookpagina van Al Fatah

Tekst (in het Arabisch) van Al Fatah bij het plaatje:

“2 mei 1980 – Fatah was hier.
De Daboya operatie uitgevoerd door vier helden van de [Fatah] Al-Asifa strijdkrachten in de bezette gebieden: Adnan Jaber, Yasser Ziyadat, Tayseer Mahmoud Taha Abu Sneineh en Muhammad Abd Al-Rahman Saleh Al-Shubaki. 13 Zionisten werden gedood tijdens de operatie en dozijnen werden gewond in een hinderlaag die werd opgezet door Fatah strijders nadat een groep herders van de kolonisten op vrijdagavond 2 mei 1980 naar huis gingen.”

Plaatje hierboven: Tijdens deze terreuraanslag (Daboya) in Beit Hadassah (Hebron) werden zes Israëliërs gedood: Tzvi Glatt, Eli HaZe’ev, Shmuel Marmelstein, Hanan Krauthhammer, Gershon Klein en Ya’akov Zimmerman en 20 anderen werden gewond op 2 mei 1980.

Een Palestijnse terrorist van de Al Quds Brigades (moordbrigade van de Palestijnse Islamitische Jihad aka PIJ) in de Gazastrook toont trots zijn wapens: links de Koran en rechts een Kalashnikov automatisch geweer. Op de achtergrond een minnaret van een moskee.

In de eeuwigdurende strijd tegen de Arabische en islamistische terreur jegens Joden en Israël, werd deze maandagochtend, 6 maart 2017, een Palestijns-Arabische terrorist geëlimineerd tijdens een vuurgevecht met soldaten van het Israëlische leger. Dat vuurgecht vond plaats in de door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde stad Ramallah, Judea.

De terrorist, Basel Al-Arej, was een 31-jarige ingezetene van Bethlehem die opereerde buiten Ramallah en werd gezocht voor zijn betrokkenheid in het plannen van een reeks aanslagen tegen Israëliërs. Al-Arej werd tevens verdacht van het plegen van verscheidene aanvallen jegens Israëlische burgers en soldaten. Toen de Israëlische de terrorist trachtten te arresteren opende Al-Arej het vuur op de soldaten.

Israëlische soldaten die bij de operatie betrokken waren – met inbegrip van het IDF, grenspolitie, en Shin Bet, de interne veiligheidsdienst – beantwoordden het vuur, waarbij Al-Arej werd gedood. Geen gewonden werden gemeld bij de veiligheidstroepen die betrokken waren bij de operatie. Bronnen bij Palestijnse Autoriteit beweren dat ook nog twee andere Arabische terroristen werden gewond tijdens het vuurgevecht.

Veiligheids ambtenaren zeggen dat Al-Arej een terreurcel had samengesteld om vuurgevechten uit te lokken en verantwoordelijk was voor het bewapenen van de groep. Nadat Al-Arej werd geliquideerd, werd zijn woning doorzocht waarbij verscheidene zware wapens werden ontdekt, ondermeer een M-16 oorlogswapen en een Carlo-stijl machinepistool. Bovendien werd nabij Bethlehem een grote som geld ter waarde van vele duizenden sjekels aangeslagen die in bezit waren van terreurgroepen.

Afgelopen nacht werden in Judea & Samaria door Israëlische soldaten ook 12 Palestijnse Arabieren gearresteerd waarvan vier werden verdacht van terroristische actviteiten. De gearresteerden werden in de boeien geslagen en voor verdere ondervraging afgevoerd. Volgens Addameer, een Palestijnse ngo die zich ontfermd over gevangen Palestijnen, bevonden zich in januari ’17 ca. 6500 Palestijnen in Israëlische gevangenissen.

Enkele van de zware wapens die werden aangetroffen in Ramallah in Judea. Rechts een Amerikaans oorlogswapen, de beruchte M-16, en links een automatisch Carlo-style machinegeweer.

Samen gezellig een dagje zonnen aan zee op het strand van Gaza City, 20 juni 2008; de Palestijnse vrouwen in “badpak” <slik> krijgen al een aardig bruin kleurtje

In Oslo 1993/1994 verkregen de Palestijnen in Judea & Samaria – dankzij de eindeloze goodwill van Israël – een beperkte vorm van zelfbestuur. En in 2005 dwong Israël al haar onderdanen in de Gazastrook op te stappen, waardoor de Palestijnen sindsdien de Strook autonoom besturen. In 2007 verjoeg Hamas in Gaza concurrent Al Fatah  en bestuurt sindsdien héél alleen én met ongemeen harde hand het autonome gebied.

Echter, Arabieren en democratische normen en waarden gaan blijkbaar niet goed samen in de Palestijnse gebieden. Een grote meerderheid van de Palestijnen lijkt thans geneigd om te verzaken aan hun recent verworven vrijheden en opteren thans voor de invoering van de islamitische wet, aka de Sharia. Raar maar waar.

Echter de pro-Sharia meerderheid is verdeeld: de helft van de bevraagden willen een Sharia die samengaat met de burgerlijke wet terwijl de andere helft zegt “Alleen Sharia,” volgens een peiling die vorige maand werd uitgevoerd door het in Ramallah- en Jeruzalem gevestigde Jerusalem Media and Communication Centre (JMCC).

JMCC werd opgericht in 1988 door een Arabische groep journalisten en onderzoekers in de gebieden van Judea en Samaria die tegenwoordig onder de controle staan van de Palestijnse Autoriteit. In haar meest recente enquête werden 1199 willekeurig gekozen bewoners in de PA boven de leeftijd van 18 jaar face-to-face geïnterviewd  De interviews werden uitgevoerd in willekeurig geselecteerde woningen in Gaza, Judea & Samaria en de foutmarge is ± 3 procent.

Meer dan 85% (!) zei dat de Palestijnse Wet omtrent de Persoonlijke Status gebaseerd moet zijn op de principes van de islamitische sharia. De helft van hen zei dat het uitsluitend de sharia moet zijn, terwijl de andere helft zei dat het moet gebaseerd worden op zowel de sharia alsmede het burgerlijk recht. Slechts 14,7% zei dat het zou gebaseerd moeten worden op het burgerlijk recht.

 

Dit jaar wordt de 100ste verjaardag herdacht van de Balfour Verklaring, waarin de Joden van Groot-Britannië het recht kregen om zich te vestigen in het land van hun voorvaderen. De feestelijkheden zijn in Israël in volle uitvoering. Een boze reactie van de Palestijnen kon niet lang uitblijven.

Een hoge ambtenaar van de Palestijnse Bevrijdings Organisatie (PLO) heeft Groot-Brittannië opgeroepen om Palestina te erkennen ter compensatie van de Balfour Verklaring van 1917.  Zakaria al-Agha, het hoofd van het Uitvoerend Comité van de PLO en leider van de Al Fatah afdeing in Gaza, eiste dat G-B onmiddellijk een Palestijnse staat zou erkennen.

Tijdens een bezoek op 2 maart jl. aan het Al-Shati “vluchtelingenkamp” in het noorden van de Gazastrook, benadrukte PLO-topman al-Agha (afb. rechts) het belang van de Arabieren om hun onderlinge geschillen naast zich neer te leggen en eendrachtig een einde te maken aan de “bezetting” van Judea en Samaria. Hij zei tevens dat de Arabieren Israël’s pogingen om Jeruzalem te “judaïseren” moeten bestrijden.

In zijn toespraak vermeldde al-Agha tevens de “onfortuinlijke” Balfour Verklaring en drong er bij de Britten op aan om de “Palestijnen” te compenseren voor de “misdaad” van Balfour door een Palestijnse staat te erkennen en te steunen. Hetzelfde zei hij haast identiek op 31 oktober 2016 bij de 99ste verjaardag van de Balfour Verklaring, toen hij deze historische verklaring van de Britse Lord Balfour “ongeldig” noemde.

Al-Agha prees tevens het bezoek van Mahmoud Abbas, de president van de Palestijnse Autoriteit, dat hij onlangs bracht aan Libanon en benadrukte het belang van het beschermen van de rechten van de “vluchtelingen” en het “Recht op Terugkeer van de Arabieren naar Israël.

Op 11 mei 2016 op de Palestijnse nationale omroep (PA-TV) zei Zakaria Al-Agha dat het Palestijnse recht op terugkeer, zoals geformuleerd in resolutie 194 van de Algemene Vergadering van de VN, buiten kijf staat, maar dat iemand die ook terugkeert het recht heeft om compensatie te ontvangen. “Het gaat over terugkeer, alsmede over een vergoeding,” zei Al-Agha. Bovendien voegde hij eraan toe dat de vluchtelingen moeten terugkeren “naar hun steden, dorpen en huizen [in Israël] en niét naar de Palestijnse staat die zal worden opgericht.”

Eerder, op 22 september 2016 in de VN in New York, had Mahmoud Abbas van Groot-Brittannië een verontschuldiging gevraagd voor de Balfour Verklaring:

“We ask Great Britain, as we approach 100 years since this infamous [Balfour] Declaration, to draw the necessary lessons and to bear its historic, legal, political, material and moral responsibility for the consequences of this declaration, including an apology to the Palestinian people for the catastrophes, misery and injustice this declaration created and to act to rectify these disasters and remedy its consequences, including by the recognition of the state of Palestine. This is the least Great Britain can do.”

Balfour Verklaring van 1917
In de Balfour Verklaring van 1917 worden de Joden uitdrukkelijk gevraagd om zich overal in ‘Palestina’ te willen vestigen. Het ‘Palestina van toen omvatte toen, wat later het Brits Mandaat voor Palestina zal heten, het grondgebied van het huidige Israël, Jeruzalem en Judea & Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever) en het grondgbeied van het tegenwoordige Jordanië. De Balfour Verklaring werd enkele jaren later officieel bevestigd in San Remo.

De Conferentie van San Remo van 25 april 1920 – die de Balfour-verklaring in haar geheel opneemt – gaf vorm aan de kaart van het moderne Midden-Oosten, zoals werd overeengekomen door de Supreme Council of the Principal Allied Powers (Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië, Japan en de Verenigde Staten als waarnemer), en die later met eenparigheid van stemmen werd goedgekeurd door de Volkenbond (de directe voorloper van de Verenigde Naties).

Deze resolutie werd nooit herroepen en blijft tot op vandaag juridisch bindend en rechtsgeldig, hoewel het bestaan van deze overeenkomst tegenwoordig straal wordt genegeerd door de hele wereld, de VN inkluis.

Balfour Verklaring van 1917