België financiert vele binnen- en buitenlandse ngo’s en ook diegenen die in Israël zelf actief zijn, die allen hezelfde gemeenschappelijk doel delen met name het imago van Israël te besmeuren op het internationale forum en de soevereiniteit en het bestaansrecht van de Joodse staat te ondermijnen.

De Belgische premier Charles Michel was voor een 3-daags bezoek in Israël en in de Palestijnse gebieden. Maar dat bezoek kreeg op het einde een wrange nasmaak. Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken laat thans Olivier Belle, de Belgische ambassadeur voor België, thans bij zich op het matje komen om openlijk protest aan te tekenen voor de steun die België verleent aan de anti-Israëlische ngo’s Breaking the Silence en B’Tselem en het gedrag te contesteren van premier Michel op het einde van diens bezoek.

Breaking the Silence, een extreemlinkse anti-Israël ngo, bestaat uit voormalige Israëlische soldaten en officieren en wordt gesponsord door Europese regeringen waaronder dus ook België. BtS verzamelt getuigenissen van IDF soldaten die getuige waren van schendingen van de mensenrechten tijdens hun militaire dienst in de Palestijnse gebieden. De rapporten van Breaking the Silence worden algemeen beschouwd als oneerlijk, onbetrouwbaar en gezien als deel van een campagne die tracht om overzee het imago van Israël te beschadigen.

Hoewel premier Netanyahu aan België duidelijk gevraagd had om op te houden met de genoemde anti-Israël ngo’s financieel te bedruipen, had Michel enkele uren later in zijn hotel toch een ontmoeting met vertegenwoordigers van BtS en B’tselem. Deze diplomatieke miskleun van premier Michel zette uiteraard meteen kwaad bloed bij Israël.

The Jerusalem Post bericht dat het kantoor van de premier heeft gezegd:

“Israël neemt de bijeenkomst bijzonder kwalijk die de Belgische premier Charles Michel vandaag had met de leiders van Breaking the Silence en B’Tselem tijdens zijn bezoek aan Israël. Initiatieven zijn aan de gang van de Belgische openbare aanklager die voorname Israëliërs, waaronder Tzipi Livni en IDF officieren, wil aanklagen [voor vermeende oorlogsmisdaden]. De Belgische regering moet beslissen of het van richting wil veranderen of dat het wil doorgaan op deze anti-Israël koers. Premier Netanyahu heeft opdracht gegegeven om de wetgeving aan te passen om aldus te verhinderen dat anti-Israël ngo’s die IDF soldaten willen beschadigen, nog langer vanuit het buitenland worden gefinancierd.”

Premier Netanyahu had eenzelfde verzoek gesteld aan de Britse premier Theresa May, toen de twee elkaar ontmoetten in Londen op zondag om de financiering te stoppen voor wat hij noemde non-profit organisaties die “vijandig staan tegenover Israël.” May beloofde dat zij een onderzoek zou heropenen naar de aanpak van Groot-Brittannië mbt. de financiering van de bewuste NGO’s. Netanyahu zei tegen verslaggevers die hem vergezelden op een officieel bezoek aan het Verenigd Koninkrijk: “Ik gaf hen [de Britten] de [namen] van de verschillende NGO’s die door de regering van Groot-Brittannië worden gefinancierd waaronder Breaking the Silence en ik vroeg haar om te stoppen met hen te financieren,” zei Netanyahu volgens The Times of Israel.

Meer info over de bewuste anti-Israël ngo’s en door wie ze worden gefinancierd op de site van NGO Monitor: B’tselem [hier] en Breaking the Silence [hier].

Ontmoeting van premier Michel met vertegenwoordigers van BtS en B’tselem:

Op vrijdag 9 september werd de Vlaamse Brigitte Herremans, een “beleidsmedewerker” voor het Midden-Oosten voor twee gekende Belgische NGO’s, bij haar aankomst op de luchthaven van Ben Goerion door Israëlische immigratiedienst voor ondervraging meegenomen. Ze bracht met een aantal andere vrouwen de nacht door in een detentiecentrum en werd daarna het land uitgewezen. Israël beschouwt Herremans voortaan als “een gevaar voor de openbare orde en veiligheid van het land”, en mag als persona non grata de volgende tien jaar Israël niet meer binnen.

Brigitte Herremans schuimt al jaren voor rekening van de NGO’s Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen, het Nederland en het Vlaamse land af waar ze doorlopend misleidende voordrachten geeft over het Palestijns-Israëlisch conflict. Vooral door haar eenzijdige interpretatie en weergave van de ontwikkelingen in Israël en dfe Palestijnse gebieden, misleid zij bewust het publiek.

Dat systematisch en goed doordachte publiek misleiden gebeurt bovendien op kosten van de Belgische staat via de staatssubsidies aan de NGO’s voor wie zij haar kruistocht tegen de Joodse Staat uitvoert, en die intussen al jaren een doorn in het oog zijn van eenieder die objectief en onbevooroordeeld op zoek is naar de ware feiten en toedracht omtrent het conflict.

Troetelbabe van de media
Herremans is een graag gezien gast in de media en vooral op de openbare omroep en televisie die van Israëlbashen een successerie hebben gemaakt. Zo schrijft Ludo Abicht in het Vlaamse dagblad De Morgen, dat Herremans “die een vredestocht van Vlaamse jongeren door Israël en Palestina begeleidde uit Tel-Aviv is gedeporteerd. Door maatregelen als deze deportatie, wordt de bodem voor mogelijke latere vredesgesprekken onderuit gehaald.”

Onzin natuurlijk. De connotatie met de Duitse nazi’s tijdens WOII van het woord “deportatie” is niet toevallig gekozen, toen Joden door de nazi’s massaal werden gedeporteerd om uitgehongerd en vermoord te worden. In feite is in het geval Herremans het woord “uitwzijzing” beter op zijn plaats. Deportatie is de facto “onder dwang ontworteld uit de eigen heimat naar elders” (naar een of andere nare plek, een doodskamp bv.). Maar iemand zoals Herremans, die vanuit een vreemd land naar het eigen land wordt uitgezet waar de koffiekoeken en de hete chocomelk staan opgediend, temidden van al de vrienden die haar verwelkomen en met het warme bedje gespreid, blijft het al bij al een erg vriendelijk gebaar. Uiteraard met het spreekwoordelijke Israëlische vingertje erbij: “bemoei je niet met de interne winkel van een ander land.”

Bovendien heeft Herremans nooit een vinger uitgestoken om het vredesproces terug op de rails te brengen maar ijvert integendeel voor een volledige boycot van Israël “op alle mogelijke vlakken”, zoals gisteren nog maar eens bleek in een interview op de Vlaamse openbare omroep VRT Radio 1 van maandag 12 september lichtte Brigitte Herremans toe wat het feitelijke doel van haar activiteiten is:

“Onze concrete vraag is gewoon natuurlijk om sancties tegen Israël te treffen om bijvoorbeeld Israël duidelijk te maken dat het gewoon niet verder kan gaan met het bezetten van de palestijnse gebieden en de samenwerking uit te breiden. Dus om de samenwerking even ‘on hold’ te zetten op alle mogelijke vlakken. Ik denk dat dat een belangrijk signaal zou zijn. Men zou ook bijvoorbeeld Israëlische burgers die naar België komen ook aan ondervragingen kunnen onderwerpen, hier aan de douane. Ik bedoel maar.“

Hypocrisie is troef
In principe heeft niemand een probleem  met kritiek te uiten op Israël, echter, wanneer wordt opgeroepen tot de algemene boycot van een staat op alle terreinen met het doel die staat reëele schade te berokkenen, is dat geen kritiek meer maar een actieve daad. Herremans orakelt ter verdediging van haar Israëlhetze dat de beide NGO’s en zijzelf de “schendingen van de mensenrechten in de Palestijnse gebieden veroordelen.”

Maar de NGO’s – met inbegrip van Herremans – verbinden aan het Palestijnse wangedrag nooit konsekwenties. Zo wordt er nooit opgeroepen om de Palestijnen te boycotten omdat bv. Hamas zonder vorm van proces andere Palestijnen in het openbaar executeert, of dat de persvrijheid in de Palestijnse Autoriteit nagenoeg werd afgeschaft en vrouwenrechten en homorechten nagenoeg onbestaande zijn in ‘Palestina’, en dat in het bijzonder in Gaza waar een sharia-achtige wet heerst. Het hanteren van twee verschillende standaarden als het om Joden en Israëliërs gaat, in verhouding tot de Palestijnen, is schering en inslag bij deze Belgische politieke NGO ‘s.

Een tijd geleden lieten de NGO’s Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen zich opmerken in een “Open brief aan de Joodse gemeenschap” waarin beide organisaties expliciet de Joodse gemeenschap van België collectief verantwoordelijk stelt voor de situatie in Israël en de Palestijnen. De brief werd destijds medeondertekend door Luc Claessens (directeur Broederlijk Delen), Gio De Weerd (algemeen secretaris Pax Christi Vlaanderen) en een rist andere leiders van door België overvloedig gefinancierde Israëlbashende NGO’s.

Een kort fragment uit de bewuste open brief:

“Natuurlijk beseffen we zeer goed dat de regio pas uit deze crisis kan komen door aan de tafel te gaan zitten voor onderhandelingen. Die kunnen maar tot een duurzame vrede leiden als structurele en diepgaande hervormingen plaatsvinden die de problemen ten gronde aanpakken. Daar willen we juist voor staan: een signaal vanuit de Vlaamse samenleving dat de Bezetting niet langer te slikken is. Niet voor ons, niet voor de Palestijnen. We zijn ervan overtuigd dat ook de Joodse gemeenschap geen belang heeft bij de verderzetting ervan, noch op korte, noch op lange termijn.”

door Brabosh.com

Voor meer achtergrond lees ook de artikels op Joods Actueel: “Brigitte Herremans uit Israël gezet vanwege haar onfaire rol” [klik] en “Uit het archief: Repliek op Brigitte Herremans” [klik]