Parlementsleden van de partijen Likoed en Joods Huis op een ceremonie in de ontruimde nederzetting Sa-Nur in Samaria [beeldbron: Jacob Magid/The Times of Israel]

Op donderdag 3 augustus ’17 verzamelden honderden Israëliërs zich op de ruïnes van de voormalige Joodse nederzetting Sa-Nur nabij Jenin in Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever). Zij riepen de Israëlische regering op om te mogen terugkeren naar hun voormalige woningen die in augustus 2005 werden ontruimd in het kader van het Gaza Disengagement Plan.

“Wij zijn vandaag naar hier gekomen, 12 jaren nadat we uit onze huizen werden verdreven, om het tegen onze regering uit te schreeuwen – de meest nationalistische in de geschiedenis van de staat – blijf hier niet onverschillig voor!” zei Yossi Dagan, de voorzitter van de Regionale Raad van Shomron (Samaria) die zelf een voormalige bewoner is van Sa-Nur. “Laat deze historische kans niet liggen om deze onrechtvaardigheid ongedaan te maken,” voegde hij eraan toe.

Disengagement Plan
Wijlen premier Ariel Sharon stelde op 18 december 2003 tijdens de Vierde Conferentie in Herzliya voor het eerst zijn disengagement plan voor. Daarin werd besloten om de 21 nederzettingen in de Gazastrook op te doeken en de bevolking over te brengen binnen Israël. De uitvoering van het plan gebeurde in de zomer van 2005 en de uitdrijving van de Joodse bevolking uit Gaza werd voltooid in augustus 2005.

Wat weinigen weten is dat in dit disengagement plan van Sharon ook vier nederzettingen nabij Jenin in Samaria (in het noorden van de Westelijke Jordaanoever) werden geviseerd en tot verdwijnen gedoemd: Kadim (ca. 200 inwoners); Ganim, gesticht in 1983 (105 inwoners); Homesh, gesticht in 1978 (70 families);  en Sa-Nur (43 families).

Aanvankelijk waren ook de nederzettingen Hermesh en Mevo Dotan (in hetzelfde gebied) in het oorspronkelijke plan opgenomen maar daar werd later van afgezien. Tegelijk met de Gazaanse Joden werden eind augustus 2005 dus ook deze vier nederzettingen ontruimd.

Nadat de Israëlische bewoners door IDF-soldaten manu militari werden verdreven uit hun huizen, werden met de bulldozers van het IDF al de Joodse huizen met inbegrip van de volledige infrastructuur platgewalst en werden nadien de ruïnes formeel overgedragen aan de Palestijnen.

De Flater van Sharon
De eenzijdige terugtrekking van Israël uit Gaza – zonder dat er iets tegenover stond en uiteindelijk slechts meer geweld tegen Israël genereerde – heeft diepe wonden geslagen in de Israëlische samenleving. Die Israëlische terugtrekking uit Gaza in de zomer van 2005, deze maand twaalf jaar geleden, is wellicht één van de grootste blunders geweest in de geschiedenis van de Joodse staat.

Sprekend met The Times of Israel net voor hij het spreekgestoelte betrad, legde parlementslid David Bitan (Likoedpartij) uit dat in die tijd de vier bewuste nederzettingen werden geëvacueerd en dat enkel en alleen onder druk van de Verenigde Staten. “In tegenstelling tot Gaza waar we iedereen evacueerden, bevonden deze vier nederzettingen zich in [door Israël gecontroleerde] Area C en het leger is daar nog steeds operationeel,” zei Bitan.” “Vandaar dat er geen enkele reden is waarom de Israëliërs niet zouden kunnen terugkeren.”

“Het disengagement plan was een vergissing. Er was geen rechtvaardiging om de vier nederzettingen in de noordelijke Samaria te vernietigen en er is geen verrechtvaardiging voor om hen niet herop te richten,” zei mevr. Shuli Moalem-Refaeli, parlementslid in de Knesset voor de Joods Huispartij (Naftali Bennett).

De volledige bevolkingscijfers voor de betwiste gebieden in Judea & Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever) werden heden vrijgegeven met data die werden bijgewerkt tot 1 januari 2017. Het rapport is beschikbaar voor het publiek in het Engels via de maillijst op de website van de Joodse Bevolkingsstatistieken op de West Bank.

De West Bank Joodse Bevolkings Statistieken worden elk jaar samengesteld door voormalig parlementslid van de Knesset Yaakov “Ketzaleh” Katz gebaseerd op de precieze data van het bevolkingsregister van het Israëlische Ministerie van Binnenlandse Zaken. Per 1 januari 2017 leefden er volgens het rapport 420.899 Joden in dorpen en steden in Judea & Samaria, niet inbegrepen de ca. 300.000 Joodse bewoners in de oostelijke wijken van Jeruzalem  die technisch gezien tevens deel uitmaken van de gebieden in Judea & Samaria.

Naar aanleiding van de verschijning van dit rapport zei voormalig parlementslid Katz:

“Het aantal Joden dat vandaag leeft in Judea en Samaria spreekt boekdelen. De feiten aan de grond in deze regio zijn onomkeerbaar en maken het concept van een tweestatenoplossing overbodig. Elke persoon met een gezonde geest, die in dit rapport de realiteit van de getallen bekijkt zal concluderen: de tweestatenoplossing is dood.”

En dat was het geval met gerenommeerde Israëlische schrijver Abraham Yehoshua die de strijd voor een tweestatenoplossing voor tientallen jaren geleid. Tijdens een vergadering in december 2016 vergadering, legde de president van Israël, Ruby Rivlin, het rapport voor aan  Yehoshua. Na het bestuderen van het rapport vertelde Yehoshua op de radio Kol Israel op 7 december 2016:

“Deze oplossing [twee staten] is niet langer mogelijk. Ik heb meer dan 50 jaren geloofd in deze oplossing, ik heb ervoor gevochten en was er een activist voor. Toen ik, als een intellectueel, de realiteit onder ogen moest zien en mezelf niet moest bedriegen, moest ik mezelf afvragen of deze oplossing werkelijk mogelijk is… Nadat we internaliseerden dat het onmogelijk is om 450.000 kolonisten te deporteren van Area C, zal dat dan ook [onder geen beding] gebeuren. Kunnen we verdelen Jeruzalem? … Het is tijd om na te denken over alternatieve oplossingen. ”

Het rapport volgt de Joodse bevolkingsgroei in het afgelopen jaar en de afgelopen 5 jaren en omvat een toekomstige projectie op basis van de huidige groeicijfers. Baruch Gordon, een onderzoeker van het rapport en stichter van IsraelNationalNews.com, zei vandaag:

“Al jaren hadden beleidsmakers, zowel in Israël als in het Westen, geen idee van  de omvang van de Joodse bevolking in Judea & Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever). De aantallen werden weggedrukt; de media zwijgen. Dit rapport introduceerde de reële cijfers in het discours. De impact ervan kan niet worden overschat.”

Minister van Justitie en parlementslid voro de Joods Huispartij Ayelet Shaked bekritiseerde op donderdag suggesties dat Israël heel Judea en Samaria zou moeten annexeren. Een dergelijke annexatie zou het einde betekenen van Israël als een Joodse staat, omdat de staat wellicht niet in staat zal zijn om het Israëlisch burgerschap uit te reiken aan ca. 2 miljoen Arabieren.

Zij riep tevens op tot grootschalige constructie in Jeruzalem en in Area C, bovenop de uitbreiding van de Israëlische soevereiniteit over Maaleh Adumim. Haar chef, minister Naftali Bennett, heeft bij herhaling opgeroepen voor de annexatie van Area C (zie kaartje onderaan), dat in oppervlakte zowt 60 procent van Judea en Samaria beslaat en waar naar schatting nog zo’n 90.000 Arabieren wonen.

In een interview met Radio 101.5 zei minister Shaked:

“Ik ben het eens met [de Zionistische Uniepartij en oppositieleider Yitzhak] Herzog dat de annexatie van Judea en Samaria zou leiden tot een einde van de Joodse staat. Ik geloof dat dit idee van annexatie van heel Judea en Samaria niet correct is, maar ik geloof dat we Area C moeten annexeren, waar zo’n 450.000 Joden en 90.000 Arabieren wonen. De staat kan zeker het staatsburgerschap toekennen aan nog eens 90.000 Arabieren en Areas A en B zouden deel uitmaken van een regionale Arabische confederatie.”

Eerder had parlementslid Ayelet Nahmias-Verbin van de centrumlinkse partij Zionistische Unie (een alliantie van de Arbeidspartij, Hatnua en de Groenen) verklaard om volgende week een wetsvoorstel in te dienen om Area C in Judea & Samaria te annexeren bij Israël. Een bericht in de Israëlische krant Yediot Aharonot luidde:

“Het wetsvoorstel beoogt het gehele grondgebied te  annexeren zoals dat in de Oslo-akkoorden werd gedefinieerd als Area C. Area C omvat alle nederzettingen in Judea en Samaria, alsook de toegangswegen er naartoe en het grootste deel van de niet-bevolkte gebieden in Judea en Samaria. Het doel van het wetsvoorstel is om de regeringscoalitie een spiegel voor te houden omtrent de manier waarop  zij opereert en de methode van sluipende annexatie aan te vechten die zij hanteert bij gebrek aan reële politieke activiteit.”

De verklarende opmerkingen bij het wetsvoorstel in kwestie lezen:

“De regering heeft sinds haar oprichting geen politieke visie en geen weg gepresenteerd, die tot deze verlamming hebben geleid, zoals de meest recente VN-resolutie bewees, die eens te meer Israël met de rug tegen de muur plaatste. We moeten het gezicht van de overheid die politiek verlamd is, blootleggen en haar vragen: wil de Israëlische regering twee miljoen Palestijnen onder haar controle brengen of wil zij een Joodse en democratische staat behouden? Als de regering en haar ministers de toepassing steunen om het [Israëlische] recht toe te passen in Area C, of bij uitbreiding over heel Judea en Samaria, moet het er tevens de problemen die daarmee samengaan erbij nemen. Dit is niet de formule van [David] Ben Goerion en het is ook niet de formule van [Menachem] Begin.”

Een kaartje van Judea & Samaria, aka de Betwiste Gebieden, van februari 2011

Jeruzalem, 13 februari 2017. President Reuven Rivlin houdt de eigendomsbewijzen van grond vast die hij 40 jaar geleden gekocht heeft van een Palestijn in Judea & Samaria, tijdens zijn toespraak van gisteren op de Jeruzalem Conferentie [beeldbron: Yisrael Bardogo/J-Post]

Tijdens de opening van de 14de Jeruzalem Conferentie, heeft de Israëlische president Reuven Rivlin gezegd dat hij de volledige annexatie steunt van de nederzettingenblokken in Judea & Samaria (aka de Westelijke Jordaanoever) in ruil voor compleet Israëlisch burgerschap en gelijke rechten aan de Palestijnse bewoners.

De Jeruzalem Conferentie die jaarlijks wordt gehouden en aan haar 14de editie toe is, biedt een forum aan de hoogste vertegenwoordigers van de regering en vindt plaats van maandag 13 tot dinsdag 14 februari 2017 in het Crowne Plaza Hotel van Jeruzalem. De conferentie staat dit jaar in het licht van de 50ste verjaardag van de Zesdaagse Oorlog van 1967 en wordt gehost door de Besheva Media Group.

President Rivlin zei “Zion is helemaal van ons” en meent dat “de soevereiniteit van de staat Israël zich moet uitstrekken over al de [nederzetingen] blokken.” Rivlin testte blijkbaar de diepte van het water voor de éénstaatoplossing die hij jarenlang verdedigde en hij zei:

“Het moet duidelijk zijn: Als we onze soevereiniteit uitbreiden moet de wet voor iedereen op gelijke wijze worden toegepast. Het toepassen van soevereiniteit aan een gebied geeft staatsburgerschap aan al degenen die er wonen. Er zijn geen aparte wetten voor Israëli’s en voor niet-Israëliërs.”

De Women in the Green beweging heeft doorheen heel Judea en Samaria posters opgehangen waarin premier Netanyahu wordt opgeroepen om het soevereiniteitsplan te verdedigen tijdens zijn ontmoeting op 15 februari 2017 met de Amerikaanse president Donald Trump. Op de posters staat in het Hebreeuws geschreven: “Premier, ga in vrede en kom terug met soevereiniteit!” [beeldbron: Arutz Sheva]

Israël’s onderminister van Buitenlandse Zaken Tzipi Hotovely (Likoedpartij) drukte op zondag 12 februari 2017 de hoop uit dat premier Binyamin Netanyahu geleidelijk aan de soevereiniteit zal uitroepen over Judea and Samaria, het feitelijke hartland van Israël.

Minister Hotovely, die sprak op het Vierde Soevereiniteits Conferentie van de vrouwenorganisatie Woman in Green, zei volgens een bericht in de Israëlische krant Arutz Sheva:

“In de jaren dat we de soevereiniteit niet durfden vragen, hebben we verloren. We verloren rechtvaardigheid, waarheid, het Israëlische verhaal. In de jaren dat we de wereld vertelden dat we de kwestie in een compromis kunnen oplossen, omdat we een vredelievende natie zijn, hebben we ons niet geëngageerd in een strijd voor gerechtigheid in Israël.

Wie niet gelooft in het recht om zich te vestigen in Shilo, Beit El en Eli heeft ook niets te zoeken in Tel Aviv, Herzliya en Rishon Lezion. We leerden op harde wijze dat je het land niet kan verdelen. We ontwortelden Gush Katif en in ruil kregen we het vreselijke Gaza, dat slecht is voor zowel de Israëliërs en Palestijnen.”

Verwijzend naar een ontmoeting die zij verleden week had met Netanyahu, maande zij de premier aan om de Israëlische soevereiniteit in de ‘nederzettingen’ uit te roepen:

“From the River to the Sea, Israel will be Free!”

“Dat kan op een geleidelijke manier gebeuren, te beginnen met het grotere gebied van Jeruzalem en van daaruit  de Israëlische wet invoeren op de volledige nederzettingen onderneming en later de soevereiniteit van de zee tot aan de Jordaan, maar om dat zo uit te voeren vereist dit eenheid en geen onderlinge wedijver om wie meer rechtser is dan de andere.

Wij vertegenwoordigen een half miljoen mensen die willen dat de wet die op hen van toepassing is de Israëlische wet is en niet het Civiele Bestuur en het militaire regime. Het zijn de ‘kolonisten’ die in feite onder de bezetting leven en het is tijd om de bezetting te beëindigen.”

Hotovely merkte op dat, hoewel de Iraanse kwestie een belangrijke zaak is die Netanyahu deze week moet bespreken tijdens zijn ontmoeting met president Donald Trump, “het belangrijk is om de wereld te vertellen waarom we hier zijn, want als we onze waarheid te vertellen, zullen we overal om ons heen stabiliteit hebben.”