Plaatje hierboven: Het Joodse Kwartier in Tripoli in Libië voor de Tweede Wereldoorlog. In 1931 woonden er nog 21.000 Joden in Libië. In 1974 nog een 20-tal. De laatste Jood van Libië, Rina Debach, verliet het land in 2003 [beeldbron] De Israëlische ambassadeur bij de VN, Danny Danon, heeft een plan aangekondigd om een ​​resolutie voor te stellen waarin Joodse vluchtelingen uit Arabische landen en Iran worden erkend, met als doel de voorgestelde zogenaamde Palestijnse resoluties te ondermijnen. Danon zal de resolutie aankondigen tijdens een bespreking van de Algemene Vergadering om 72 jaar te markeren sinds het partitieplan van 1947 dat … Lees verder Israël zal de VN vragen om 800.000 Joodse vluchtelingen uit Arabische landen te erkennen

♦ Vervolg van “De Joodse nakba: deportaties, slachtingen en gedwongen bekeringen – Deel 2: Reeksen van pogroms” Vóór de stemming in de Verenigde Naties van het Verdeelplan in november 1947, waarschuwde Heykal Pasha, de ambassadeur voor Egypte bij de Verenigde Naties dat: “het leven van een miljoen Joden in islamitische landen in gevaar is als er voor het Verdeelplan wordt gestemd… als Arabisch bloed wordt vergoten in Palestina, zal overal elders in de wereld Joods bloed worden vergoten.” Vier dagen later, zei de Irakese minister van Buitenlandse Zaken, Mohammed Fadil al Jamali dat “Wij zullen niet in staat om de … Lees verder De Joodse nakba: deportaties, slachtingen en gedwongen bekeringen – Deel 3: Palestijnen

Elk jaar op de 15de mei “vieren” de Palestijnen “Nakbadag” en vele anderen over de hele wereld samen met hen. Voor hen is dit de dag dat ze getroffen werden door de grote catastrofe, als gevolg van de oprichting van de staat Israël. Honderdduizenden Arabieren werden vluchtelingen. Sommigen vluchtten, sommigen werden gedeporteerd. De Nakba groeide uit tot zulke enorme proporties dat het zelfs een oplossing van het geschil in de weg staat. We mogen niet vergeten dat in de jaren 1940, met het oog op het creëren van nationale staten, uitwisselingen en deportaties van de bevolking de aanvaarde norm waren. … Lees verder De Joodse nakba: deportaties, slachtingen en gedwongen bekeringen – Deel 1: Prelude

Plaatje hierboven: Judea & Samaria 1948. Joden op de vlucht voor het Arabische geweld. Ca. 1 miljoen Joden die tussen 1948 en 1973 gedwongen werden uit de Arabische landen weg te vluchten werden nooit erkend als vluchtelingen door de wereldorganisaties en hebben nooit of te nimmer restitutie gehad voor hun verloren en/of door de Arabieren gestolen bezittingen, gronden en banktegoeden. Ruwweg geschat werden één miljoen Joodse mensen vluchtelingen toen zij uit de landen van het Midden-Oosten en uit Noord-Afrikaanse landen werden verdreven nà 1948. Hun voorvaderen hadden daar in veel gevallen voor duizenden jaren geleefd. Vóór 1948, waren er meer … Lees verder Joodse M-O vluchtelingen hebben veel meer verloren dan Palestijnse vluchtelingen

Plaatje hierboven: Joodse kinderen spelen in een ma’abara (transitkamp) in Israël anno 1952 [beeldbron] De huidige vluchtelingencrisis in Europa heeft met name herinneringen opgeroepen onder de Joden. Vaker wel dan niet, wordt de vergelijking gemaakt met Joden die wanhopig op de vlucht waren voor de Holocaust. Over het hoofd gezien is het feit dat in de vroege jaren van Israël haar bewoners in aantal ruimschoots werd overtroffen door vluchtelingen. Zowat 850.000 Arabische Joden werden verdreven uit hun Arabische landen van herkomst waarvan ruim tweederden een onderkomen zochten in de prille Joodse staat. In de jaren 1950 en 1960 was Israël … Lees verder Het verzwegen verhaal van leven in de transit tentenkampen van Israël in de jaren 1950

Plaatje hierboven: De verdrijving van ca. 850.000 Joden uit de Arabische landen waar niemand het over heeft en ook niét wil over spreken … Israël bereidt zich erop voor een vergoeding te eisen van in totaal $ 250 miljard uit zeven Arabische landen en Iran voor eigendommen en bezittingen die zijn achtergelaten door Joden die gedwongen waren om die landen te ontvluchten na de oprichting van de staat Israël. “De tijd is gekomen om de historische onrechtvaardigheid van de pogroms (tegen de Joden) in zeven Arabische landen en Iran te corrigeren en om honderdduizenden Joden die hun eigendom hebben verloren … Lees verder Israël eist 250 miljard dollars compensatie voor Joden die uit Arabische landen werden verdreven

Plaatje hierboven: Judea & Samaria, mei 1948. Joden op de vlucht voor de Arabische en Jordaanse legers die het hele gebied op de westelijke Jordaanoever inclusief Jeruzalem Judenrein zullen maken; enkelen dragen hun Thorarollen met zich mee. Pas 19 jaar later in 1967 zullen zij kunnen terugkeren naar hun heimat. Elk jaar, op 30 november, herinneren Israël en de Joodse wereld zich de 850.000 Joden die zijn verdreven uit de Arabisch-Islamitische landen. Velen van hen leven onder ons in Europa, in Rome, Parijs, Milaan en Brussel. Samen met de christenen die de laatste vijf jaar zijn gevlucht onder islamitische vervolging, … Lees verder Joden uit islamitische landen zijn migranten van de botsing van beschavingen

Plaatje hierboven: De verdrijving van ca. 850.000 Joden uit de Arabische landen waar niemand het over heeft en ook niét wil over spreken … Zeventig jaar na de massale verdrijving van bijna een miljoen Joden uit de Arabische landen in het Midden-Oosten en Iran, eisen deze gemeenschappen nu officiële erkenning door de Verenigde Naties. De leiders van die gemeenschappen – onder wie dr. Shimon Ohayon, directeur van het Dahan Center van Bar-Ilan University en voorzitter van de Alliantie van Marokkaanse immigranten – stuurden deze week een brief aan VN-secretaris-generaal Antonio Guterres, waarin de  internationale organisatie officieel werd gevraagd het lijden … Lees verder Joodse vluchtelingen uit Arabische landen zoeken naar erkenning door de VN

Iedereen kent het verhaal van de NAKBA, de vlucht (volgens anderen de verdrijving) van ca. een half miljoen Arabieren uit het gebied waar Israël in 1948 zal heropgericht worden. Maar de wereld zwijgt over de veel omvangrijkere groep Joodse vluchtelingen van ca. 850.000 Joden, aka de Vergeten Joodse Nakba, die gedwongen werden om hun Arabische thuislanden te verlaten waar ze generaties lang hadden geleefd met achterlating van al hun hebben en houden. Velen zochten hun heil in de Joodse staat Israël die nog maar net in de steigers stond. Naast de opname van 100.000 overlevenden van de Holocaust nam de … Lees verder Nooit vergeten: De vlucht van ca. 850.000 Joden uit de Arabische landen

Pierre Rehov is een Israëlische documentairemaker, die zich bezighoudt met verschillende thema´s van het conflict tussen de Arabieren en Israël. In dit stuk zijn de joodse vluchtelingen uit Arabische landen het thema. Plaatje hierboven: Het Joodse Kwartier in Tripoli in Libië voor de Tweede Wereldoorlog. In 1931 woonden er nog 21.000 Joden in Libië. In 1974 nog een 20-tal. De laatste Jood van Libië, Rina Debach, verliet het land in 2003 [beeldbron] Het waren meer dan een miljoen Joden. Van 1946 tot 1974 is dit miljoen het aantal van de vergeten vluchtelingen, verdreven uit de Arabische wereld, die de geschiedenis … Lees verder De Stille Exodus van 1 miljoen Joden uit de Arabische landen 1946-1974 +video

De verdrijving waar niemand het over heeft

In maart 2017 vond weer eens een van deze VN-bijeenkomsten plaats, waarin het er vooral om ging de staat Israël als een Apartheidsstaat neer te zetten die aan etnische zuivering en landroof doet. Van de verschillende spreker kon je o.a. dingen horen zoals:

Palestijnse Autoriteit: “Israël maakt gebruik van de ergste soort misbruik, van etnische zuivering en van de inrichting van een Apartheidsstaat.”
Qatar: “Israël onderhoudt in Palestina nog steeds Apartheid, wat een misdaad tegen de mensheid is.”
Soedan: “Tegen het Palestijnse volk wordt met geweld en terrorisme opgetreden.”
Syrië: Schendingen inclusief de bouw van apartheidsmuren . . . Om de landroof te legitimeren en Jeruzalem te judaïseren.”
Bahrein: De scheidingsmuur is een voorbeeld van de door Israël gepraktiseerde politiek van de Apartheid.”
Saoedi-Arabië: “. . . de Israëlische praktijken van discriminatie en extremisme.”

Op deze toespraken reageerde Hillel Neuer van UN-Watch toen maar met één vraag:

“Waar zijn jullie Joden?”

Ieder jaar op 30 november viert men in Israël de nationale herdenkingsdag m.b.t. de verdrijving van mensen uit hun huizen, hun boerderijen en andere bedrijven, hun ondernemingen, hun omgeving, hun geboorteland. Stil, zonder tamtam en vooral zonder internationale ophef, zonder massademonstraties en gejammer.

Lees verder “De verzwegen Nakba: De verdrijving van de Joden uit Afrika en het M-O [Alexandra Margalith]”

Interieur van de Ben Ezra synagoge in Caïro, Egypte. Oorspronkelijk was dit een Koptische christen kerk maar die werd in 882 na Chr. verkocht aan Abraham Ben Ezra uit Jeruzalem voor 20.000 Dinars toen Ahmed Ibn Tulun geld begon af te persen van Patriarch Michael III. Bekend als de oudste synagoge in Caïro, herbergde deze een collectie Joods documenten die van onschatbare waarde is voor het Jodendom. Naar verluidt werd deze gebouwd op de plek waar Mozes zou zijn gevonden. De kostbare documenten werden later verworven en vele van hen bevinden zich in Cambridge, Engeland, waar zij ter inzage liggen voor jonge Joodse studenten. Door de eeuwen heen werden talloze restauraties en vernieuwingen uitgevoerd en het huidige gebouw dateert van 1892. Het is een getrouwe reconstructie van het origineel dat was ingestort.[beeldbron: Memphis Tours]

Eeuwenlang noemden Joden landen als Egypte, Marokko, Algerije en Irak hun thuis. In minder dan een eeuw is er van bloeiende gemeenschappen in de Levant niets meer over. De Arabische wereld is ‘ontjoodst’. Dat ging in Egypte vooral kwaadschiks.

Volgens officiële cijfers zijn er vandaag de dag in Egypte nog maar zes Joden over. Met hun heengaan zal definitief een einde komen aan drieduizend jaar roemruchte Joodse geschiedenis in Egypte. Van het oude Egypte tot de omvangrijke en invloedrijke Joodse gemeenschap in de toenmalige metropool Alexandrië gedurende de Griekse en Romeinse tijd en ook de aanwezigheid van grote groepen Joden in de latere Middeleeuwen en daarna. Egypte was het land van de grote Joodse denkers Philo en Maimonides. Niet voor niets bevatten de manuscripten uit de geniza in de eeuwenoude Ben Ezrasynagoge in Caïro de grootste en meest gevarieerde bron van kennis over een periode van duizend jaar jodendom in het Midden-Oosten en de islamitische wereld.

In het begin van de 20e eeuw kenden het kosmopolitische Alexandrië en Caïro een bruisende, welvarende Joodse gemeenschap die volledig was geïntegreerd in alle gelederen van de maatschappij. Een gemeenschap die nog geen zeventig jaar geleden 80.000 personen telde, op een totaal van 20 miljoen Egyptenaren. Vandaag zijn er slechts zes bejaarde vrouwen over, op een bevolkingsaantal van 90 miljoen.

Lees verder “Weg van outer en heerd – over de ont-Joodsing van de Arabische wereld [Ruben Gischler]”