Onlangs tijdens zijn campagne, verklaarde de Amerikaanse presidentskandidaat Rick Santorum dat tien percent van hen die in Nederland overlijden, gedood werden via euthanasie. Hij voegde eraan toe dat in de helft van de gevallen mensen onvrijwillig werden geëuthanaseerd [1]. Van de 136.000 mensen [2] die in 2010 in Nederland overleden, daarvan beweerde Santorum dat de Nederlandse artsen in feite jaarlijks bijna 7.000 voornamelijk bejaarde mensen zonder hun toestemming doodden. Binnen enkele jaren zou dit van het Nederlandse medische beroep een veel grotere moordenaar van burgers maken dan de Syrische president Bashar al Assad.
Richard Goldstone in zijn beste jaren: 'Ich habe es nich gewusst'
Er weerklonken veel luide protesten in Nederland zeggende dat de beweringen van Santorum vals waren, aangezien euthanasie jaarlijks op 2,5 procent van alle stervende mensen wordt toegepast. Er zijn ook geen nauwkeurige gegevens bekend over hoeveel mensen zonder hun toestemming werden gedood. Een medewerker van Forbes wees er nochtans op dat, wanneer bepaalde formules worden toegepast, de beweringen van Santorum niet zover afwijken [3]. Wat ook het nauwkeurige cijfer mag zijn, er zijn jaarlijks honderden gevallen bekend van euthanasie in Nederland, zonder dat de patiënt zijn of haar toestemming wordt gevraagd [4].
Laat ons nu een beetje onze fantasie gebruiken en veronderstellen dat de Moslimstaten de Nederlanden zou aanvallen. Zij zouden in de Raad voor de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties aanvoeren dat dergelijke moorden een zware inbreuk zouden zijn op de Universele Verklaring van Rechten van de Mens. Deze staten konden makkelijk een meerderheid verzamelen om de UNHRC een onderzoekscommissie te laten aanstellen aangaande deze kwestie. Dit gaat meestal zo, omdat zoveel andere staten de Moslimstemmen nodig hebben betreffende kwesties die voor hen belangrijk zijn.
In een opiniestuk in de pro-Israëlische Amerikaanse krant The New York Times van gisteren 31.10 schrijft rechter Richard Goldstone, bekend van het Goldstone Rapport, dat “niets in Israël in de nabijheid komt van de definitie van Apartheid.” De rechter verdedigt ook de anti-terrorismemaatregelen van Israël. “De beschuldiging dat Israël een Apartheidstaat is, is vals en boosaardig die de vrede en harmonie eerder uitsluit dan ze bevordert.”
Richard Goldstone: Ich habe es nich gewusst
Goldstone, van wie het VN-rapport omtrent de Israëlische Operatie Gesmolten Lood [Op. Cast Lead] in de Gazastrook het symbool werd van de anti-Israëlische hetze over de hele wereld, publiceerde eerder in de krant The Washington Post een pro-Israëlisch artikel. In april jongstleden leek Goldstone zijn bevindingen in zijn rapport te willen intrekken, toen hij schreef dat “Als ik toen geweten had wat ik nu wist, zou het rapport er helemaal anders hebben uitgezien.”
Goldstone, die diende op het Hooggerechtshof van Zuid-Afrika tijdens de de periode van het Apartheidsregime, zei “Terwijl ‘Apartheid’ een bredere betekenis kan hebben, roept het gebruik [van die term] op tot de situatie zoals die was in het pre-1994 Zuid-Afrika. Het is een oneerlijke en onnauwkeurige laster jegens Israël, berekend om de vredesonderhandelingen eerder te vertragen dan vooruit te laten gaan.”
“In Israël,” schrijft Goldstone, “is er geen Apartheid. Niets daar benadert de definitie van Apartheid onder het Statuut van Rome van 1998.” De Zuidafrikaanse rechter maakt het onderscheid tussen Israëlische Arabieren en Palestijnen aldus: “De Israëlische Arabieren hebben kiesrecht, hebben politieke partijen en vertegenwoordigers in Knesset en beschikken over stimulerende posities, inbegrepen in het Hoogste Gerechtshof. Arabische patiënten liggen zij aan zij naast Joodse patiënten in de Israëlische ziekenhuizen, die een identieke medische verzorging ontvangen.”
Goldstone negeert de problemen niet en zelfs niet de discriminatie waaronder Israëlische Arabieren lijden. “Maar het is geen apartheid die de bewust scheiding als ideaal verkondigt,” beklemtoonde hij. Kijkend naar de situatie in de Westbank Judea & Samaria, zegt Goldstone dat de situatie daar complexer is. “Maar het is hier evenmin de bedoeling om er een geïnstitutionaliseerd regime van systematische onderdrukking en overheersing door één rassengroep te handhaven. Dit is een kritiek onderscheid, zelfs wanneer Israël druk legt op de Palestijnen,” schrijft hij.
De rechter komt ook op voor de verdediging van de anti-terrorismemaatregelen van Israël. “Zolang de burgers van Israël bedreigd worden door aanslagen vanuit de Westbank Judea & Samaria, zal Israël wegversperringen en gelijkaardige maatregelen handhaven die noodzakelijk zijn voor haar zelfverdediging, zelfs indien de Palestijnen zich [door die maatregelen] onderdrukt voelen.”
Wat vaak door linkse activisten als de Apartheidsmuur wordt genoemd, is volgens Goldstone in feite een “veiligheidsbarrière die opgetrokken werd om de onverminderde terroristenaanslagen tegen te houden; terwijl anderzijds in plaatsen zwaar geleden wordt onder die maatregel, heeft het Israëlische Hooggerechtshof de staat in veel gevallen opgedragen om de route [van de Veiligheidsmuur] te verleggen om onredelijk lijden te minimaliseren.”
Tijdens de Israëlische defensieve oorlog tegen Hamas in de Gazastrook [Operation Cast Lead] in een poging om een einde te maken aan de beschieting met raketten en mortiergranaten van willekeurige burgerdoelwitten en Joodse gemeenschappen in het zuiden van Israël, was huidig oppositielieider in de Knesset Tzipi Livni (midden) minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet van Ehud OIlmert (rechts), de toenmalige premier van Israël.
Olmert: There can be no forgiveness for Goldstone
De ommekeer van rechter Richard Goldstone ’s “valse, gemene” laster jegens Israël is een onbeholpen poging “om zijn geweten te zuiveren,“ zegt de vroegere Israëlische premier in een artikel in The Jersualem Post, waarin hij tegelijk oproept tot een regimewissel in de Gazastrook.
Goldstone: Als ik toen had geweten wat ik nu weet had ik een ander rapport geschreven
Ehud Olmert, die eersteminister was ten tijde van Operation Cast Lead [Op. Gegoten Lood], heeft de “herziening“ door rechter Richard Goldstone van de belangrijkste beschuldigingen jegens Israël over die oorlog, afgedaan als “too little and too late” [ruim onvoldoende en ruim te laat].
Hij heeft ook de Goldstone Commissie en andere “schijnheilige organisaties“ ervan beschuldigd van het verstevigen van de terroristengroepen, het verzwakken van de gematigden [onder hen] en het verergeren van het lijden van burgers aan beide kanten.
In een artikel in The Jerusalem Post van gisteren vrijdag, die zijn eerste formele reactie is op de recente plotselinge ommekeer van Goldstone, schrijft Olmert dat de rechter “zich niet kan verlossen van zijn persoonlijke verantwoordelijkheid voor de compleet foute en gemene beschrijving van wat werkelijk in Gaza gebeurde.”
Olmert noemt het artikel van Goldstone in The Washington Post van 1 april j.l. waarin de rechter zijn belangrijkste beschuldigingen jegens Israël terugtrekt met name dat Israël opzettelijk op burgers zou hebben gevuurd, “een povere poging om zijn geweten te zuiveren… Het betreuren van conclusies en die opnieuw in overweging nemen, zijn niet voldoende en kunnen ook nooit voldoende zijn.”
Olmert verwijt de Goldstone Commissie dat zij een “vergevingsgezinde houding aannam tegenover de activiteiten van de Palestijnse terreurorganisaties“ en die de mishandeling van haar eigen burgerlijke bevolking aantoonde. “Later heeft het rapport Israël ernstig besmeurd en zware schade toegebracht. De Israëlische militairen, die naar een gerechtvaardigde en morele verantwoorde missie werden uitgezonden om haar burgers te verdedigen, werden als gevolg [van die lastercampagne veroorzaakt door het rapport] nadien in vele landen opgevoerd als gezochte misdadigers. Is dat moreel [verantwoord] of gerechtvaardigd?“
“Er kan geen vergeving zijn voor zulk een éénzijdig rapport. Er kan geen genade zijn voor hen die dergelijke schade aan de staat Israël, haar status, reputatie en imago heeft veroorzaakt,” schrijft de vroegere eersteminister, die zijn overtuiging herhaalt dat hij correct heeft gehandeld om destijds niet te willen samenwerken aan een commissie die “bij voorbaat reeds overtuigd was van de schuld van Israël, nog vooraleer het onderzoek was gestart.”
Goldstone, die in het bewuste artikel in de Post schreef dat “als ik toen had geweten wat ik nu weet, zou het Rapport Goldstone een verschillend document zijn geweest,” klaagde destijds over het gebrek aan de wil van Israël om “samen te werken met ons onderzoek,“ maar erkende tegelijk ook dat de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, die de opdracht gaf tot het samenstellen van dit rapport, een “geschiedenis heeft van bevooroordeeldheid jegens Israël”, een feit dat “door niemand wordt ontkend.”
Ook in in zijn artikel in The Jerusalem Post roept Olmert op tot een “regimeverandering“ in Gaza, verklarend dat het volk er wordt gegijzeld door de terreurorganisaties en een “betere toekomst” verdient.
Videoclip: de wereld veroordeelt Israël en… vergist zich
Richard Goldstone gaat in op een verzoek om Israël te bezoeken. Nadat hij zijn rapport publiekelijk heeft afgezwakt is hij overal weer een graag geziene gast. Dry Bones is van mening dat Goldstone beter de Gazastrook zou bezoeken ipv Israël, om ter plaatse de kwestie van oorlogsmisdaden te onderzoeken die begaan werden door Hamas-Palestijnen. Iets wat door het dictatuurregime van Hamas werd ‘nagelaten’ en door de Verenigde Naties gemeenzaam door de vingers werd gezien. “Eerst Israël aanpakken” krijgt altijd voorrang, zowel in Oost als in West.
Goldstone voor het Strafhof dagen
Israëlisch parlementslid Danny Danon [van de Likoedpartij van Netanjahoe] heeft de hulp ingeroepen van Joods-Amerikaanse advocaten om een dossier wegens laster samen te stellen dat zal dienen om een proces aan te spannen jegens de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone na zijn gedeeltelijk intrekken van zijn fel omstreden oorlogsrapport omtrent de zelfverdedigingsoorlog van Israël in de winter van 2008-2009 tegen de terreurgroep Hamas die sinds 2007 autonoom de Gaza bestuurt en in een ijzeren tang houdt geklemd. Parlementslid Danon: Het Goldstone “Rapport is de versie anno 2010 van het Bloedsprookje.“
Danny Danon: Goldstone Rapport is eigentijdse versie van Bloedsprookje
De Rechter Richard Goldstone zal zich moeten verantwoorden voor een rechtbank voor laster na zijn intrekken van zijn Rapport over Operation Cast Lead [Op. Gegoten Lood], waarin hij Israël van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid beschuldigde. Parlementslid Danny Danon verblijft momenteel in de Verenigde Staten en heeft een aantal Joods-Amerikaanse procureurs aangetrokken die bereid zijn gevonden om gratis een proces tegen de Zuid-Afrikaanse rechter in te dienen.
Een verzoek zal volgende week voor het Districts Gerechtshof van de Amerikaanse stad New York worden ingediend, waarin de aanklagers een formele verontschuldiging en een symbolische financiële compensatie voor de Staat Israël zullen eisen. Een tweede proces kan in een Israëlisch hof worden ingediend wanneer Goldstone in Israël aandoet. Het besluit om een proces aan te spannen is een rechtstreeks gevolg van het artikel van de rechter dat op 1 april 2011 in The Washington Post verscheen en waarin hij toegeeft dat zijn rapport significante schade heeft berokkend aan de Staat Israël zowel in de Verenigde Naties als internationaal.
Ondanks zijn intrekken, kondigde aan Goldstone hij niet van plan is om te trachten het rapport te repareren. Het Rapport Goldstone is de versie van 2010 van de bloedfabel. Het verdraaide beeld dat Goldstone van de Staat Israël afschilderde heeft schade veroorzaakt, veroorzaakt nog steeds schade en zal Israël en zijn burgers blijven beschadigen al de jaren die nog moeten komen. Een openbare verontschuldiging die in elk land wordt gepubliceerd zou het reeds aangerichte kwaad kunnen milderen,“ verklaarde Danon.
Rechter Richard Goldstone op 1 april in The Washington Post over zijn rapport omtrent vermeende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid door Israël: “If I had known then what I know now, the Goldstone Report would have been a different document” [Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik een heel ander document geschreven]
Goldstone’s spijt en
Palestijnse hoop op nieuwe VN fouten
door Missing Peace
In dit nieuwe bulletin drie zaken die het politieke nieuws in de Israëlische media de afgelopen week bepaalden. De opstanden in de Arabische landen zijn nog altijd voorpagina nieuws, maar ook het PA plan om via de VN unilateraal een Palestijnse staat uit te roepen kreeg veel aandacht. Dat nieuws werd echter verdrongen door de opmerkingen van de Zuid-Afrikaanse rechter Richard Goldstone in een opinieartikel dat afgelopen vrijdag verscheen in de Washington Post.
Goldstone’s mea culpa
In dat artikel nam Goldstone duidelijk afstand van sommige conclusies uit het in september 2009 gepubliceerde UNHCR rapport over de Gaza oorlog. Al in de openingsalinea van zijn artikel schreef Goldstone dat indien de commissie in 2009 had geweten wat men nu weet, dat dan het Goldstone Rapport een ander document was geworden.
Hij verklaarde verder dat – in tegenstelling tot de conclusies van het Goldstone rapport – de burgers in Gaza geen opzettelijk doelwit waren geweest als gevolg van de Israëlische strategie tijdens de oorlog. Het Goldstone Rapport vormt sinds 2009 de basis voor een ongekende campagne tegen Israel. De kritiek die door velen in en buiten Israel op het rapport werd geuit en die veelal werd onderbouwd met nieuw bewijs bleek nu dus terecht.
Goldstone werd de afgelopen anderhalf jaar voortdurend geconfronteerd met bewijsmateriaal dat hem door Israëlische- en andere experts werd toegestuurd. Ook werd hij in openbare debatten buiten Israel steeds bekritiseerd voor de wijze waarop het rapport tot stand was gekomen. De laatste keer dat hij een dergelijk debat voerde was op Stanford University in de VS vorige week.
Professor Avraham Bell, een bekende Israëlische expert op het gebied van het internationale recht, berichtte MP dat Goldstone ook tijdens de bijeenkomst op Stanford zware kritiek kreeg op het vervormen van het internationaal recht en de schokkende wijze waarop de VN commissie omging met de juridische onpartijdigheid.
De Zuid-Afrikaanse rechter lijkt uiteindelijk te zijn bezweken onder de bewijslast die door Israëlische onderzoekers tegen zijn rapport werd ingebracht. Nu Goldstone zijn conclusies heeft getrokken zou dat ook gevolgen moeten hebben voor de internationale campagne tegen Israel. De schade die het Goldstone rapport heeft aangericht is weliswaar niet te herstellen, maar lopende acties zoals bijvoorbeeld het appel van Pax Christie/IKV in Nederland zullen moeten worden herzien.
