Op 21 augustus ’17 dreigde president van de Palestijnse Autoriteit Mahmoud Abbas ermee om de financiering van de Gazastrook gradueel af te bouwen totdat Hamas zich verzoent met Al Fatah, de politieke factie van Abbas.
“Wij dragen jaarlijks 1,5 miljard dollars over [aan Hamas in Gaza],” zei hij eraan toevoegend dat hij dat bedrag reeds met 25 procent had verminderd. Abbas vertelde aan Gal-On dat indien de situatie met Hamas niet spoedig verandert dat “wij gradueel onze [financiële] steun aan Gaza met 100 procent zullen verminderen.”
Ondanks de boycot van de PA wordt dit jaar ook in de “open gevangenis” >ahum< van Gaza het jaarlijkse Offerfeest (Eid al-Adha) gevierd, van 1 t/m 3 september 2017, zoals te zien is op de plaatjes van Mohammed Asad op de site van Middle East Monitor. [beeldbron]
Video: Iraanse televisiezender PressTV: ‘Gazanen bereiden zich voor om Eid Al-Adha te vieren’
“Het leven in Gaza is erger dan destijds in het getto van Warschau in 1943”, beweren Israëlboycotters en andere antisemieten. Een zoveelste hoax, een schaamteloze kwakkel, die één van de zovele obstakels zijn die vrede met Israël moeten verhinderen.
In feite bestaan er Drie Gaza’s.
Het eerste is het Gaza van Hamas met zijn duizenden raketten, bommen en granaten en gewapende milities op training en parades.Daar waar meer dan de helft van de buitenlanse hulpgelden naar toe gaan. Maar dat weten al die gulle donoren niet; correctie: WILLEN NIET weten.
Het tweede is dat van de ruïnes, de gebroken en door bommen omgeploegde wijken die maar niet worden hersteld. Dat is het Gaza dat aan ngo’s en aan buitenlandse delegaties en politici WEL wordt getoond. Waarom? Om de leugen in stand te houden dat het slecht gaat in Gaza. Dat laat de kassa weer rinkelen. Niet de kassa van de gewone Palestijn, maar die van Hamas en van de rijken.
Het derde Gaza is dat van de rijken, de verborgen welvaart, de luxe, met name dàt Gaza dat we van de media nooit te zien krijgen, correctie: nooit MOGEN zien. En waarom niet? Vandaag, in deze 142ste sessie de Beste 7 hotels in Gaza City. De getoonde plaatjes zijn slechts een impressie en komen meestal van de site van [bron: Tripadvisor – Gaza City] of van het web. Gaza Beach anno augustus 2017!
Het luxueuze vakantieverblijf Blue Beach Resort in Gaza City [beeldbron: Facebook]
Eén van de meest voorkomende mythes over Gaza is dat het wentelt in armoede en voor altijd op de rand van een humanitaire crisis staat als gevolg van de Israëlische en Egyptische blokkade. Maar indicatoren, zoals de levensverwachting, de groei van de invoer en de vraag naar elektriciteit suggereren dat de Gazaanse levensstandaard stijgt, niet afneemt. Als er inderdaad een echte humanitaire crisis zou zijn, zou de oplossing eenvoudig zijn: ontwapen Hamas en leidt de aanzienlijke uitgaven aan het terrorisme om naar de verbetering van het welzijn van Gaza’s inwoners.
Het internet en sociale media hebben de creatie, snelle verspreiding en bestendiging van mythen gemaakt tot een kenmerk van het politieke leven. Een van de meest voorkomende mythes is dat dat Gaza zou wentelen in armoede en voor altijd op de rand van een humanitaire crisis balanceert als gevolg van de Israëlische en Egyptische blokkade.
Er is geen gebrek aan overtuigend bewijs om deze mythe weg te wimpelen. Zo is bijvoorbeeld de levensverwachting sterk gecorreleerd met het goede leven. Japan, Singapore en Noorwegen voeren de lijst van levensverwachting aan in de wereld. Aan de onderkant van de lijst bengelen landen zoals in de sub-Sahara Afrika en Zuidoost-Azië, bijvoorbeeld Bangladesh.
De mythe-makers willen dat je denkt dat Gaza ook aan de onderkant van de lijst staan, maar is dat niet. Integendeel, zelfs. De levensverwachting in Gaza van 74 jaar [vgl. België: 76,5 jaar voor mannen] piekt zowel boven het wereldgemiddelde (68 in 2010) en het gemiddelde in de Arabische landen. Dit betekent dat meer dan 3,8 miljard mensen korter leven en het waarschijnlijk veel harder heeft dan de inwoners van Gaza.
Het verschil in levensverwachting tussen Gaza en diegenen die onderaan de lijst bungelen is in feite vrij onthutsend. De levensverwachting in Angola, Sierra Leone, Somalië, Ivoorkust en andere landen varieert van 50,1 tot 55 jaar, volgens de Wereld Gezondheids Organisatie. Indien Gaza op de lijst stond zou het wellicht op de 86ste plaats staan van de 189 landen. Dat zou het plaatsen naast Paraguay en Samoa, die nauwelijks beelden van bittere armoede kunnen laten zien. Maar waarom toevlucht nemen tot de feiten?
Misschien zou men kunnen stellen dat de levensverwachting in Gaza een gril van het lot is. Of misschien zal teruglopen als gevolg van de opgelegde blokkade van Gaza. De blokkade werd opgelegd omdat Hamas, de moorddadige terroristische organisatie is die tien jaar geleden Gaza veroverde, zich specialiseerde in het bombarderen van bussen vol Israëlische burgers, raketten afvuurt vanuit ziekenhuizen (zoals de Rode Halve Maan van Verenigde Arabische Emiraten Hamas beschuldigde van dat te doen), en aanvallen lanceert tegen de Israëlische buurten van de burgerbevolking.
Reality check: de levensverwachting in Gaza is niet afgenomen en de blokkade bestaat niet meer. Voor de korte inperking van goederen naar Gaza uit Israël in 2007, reden maandelijks 10.400 vrachtauto’s beladen met goederen naar Gaza vanuit Israël (deze cijfers zijn afkomstig uit OCHA, het bittere anti-Israëlische VN-agentschap). In 2016 staken maandelijks 14.460 vrachtwagens met producten de grens over vanuit Israël naar, een stijging van 34,6 % ten opzichte van vóór de instelling van de zogenaamde blokkade. Dit betekent dat de koopkracht van Gazanen niet is afgenomen (rekening houdend met de demografische groei).
Zelfs de elektriciteitscrisis in Gaza wijst op een verhoogde en toenemende levensstandaard. De crisis is mede het gevolg van het verschil tussen aanvoer en toenemende vraag. Volgens Mohammed Abu Amarayn, de woordvoerder van de Energy Commission Gaza, is er een behoefte aan 450 MW elektriciteit – ver boven het maximum van 280 MW dat Israël, een lokaal energievoorzieningsstation, en Egypte gezamenlijk leveren.
OCHA heeft de piekvraag in Gaza in 2010 geschat op 280 MW. Dit betekent dat wanneer Abu Amarayn het juist heeft, de vraag naar elektriciteit in Gaza in amper zes jaren met 60 % is toegenomen. Economen maken vaak gebruik van de vraag naar energie als een proxy voor de economische groei in de afwezigheid van nauwkeurige macro-economische gegevens, zoals in het geval van Gaza. Toenemende vraag naar elektriciteit suggereert welvaart, niet een humanitaire crisis.
Dus waarom is deze mythe zo wijdverspreid? Het antwoord ligt bij degenen die er belang bij hebben tot het bestendigen ervan. Verreweg de belangrijkste onder deze is Hamas. De terroristische groep heft belastingen op alle inkomende goederen om met de opbrengsten de salarissen te betalen van haar 30.000 terroristen en de bureaucratie die hen voedt, maar ook voor training, de productie van raketten en het graven van aanvalstunnels naar Israël. De begroting ondersteunt nog 20.000 anderen op de openbare loonlijst die Hamas heeft ingehuurd sinds 2007 – meestal leraren die jihadisme prediken in openbare scholen Gaza. Hamas hoopt dat de beweringen van een humanitaire crisis meer hulp zullen brengen, meer vraag naar goederen, en een grotere stroom van goederen, die het allemaal zal belasten tot haar eigen voordeel.
Hamas is niet de enige schuldige. De internationale “humanitaire” hulp-industrie heeft een duidelijk belang in het bestendigen van de mythe. In enkele plaatsen in de wereld kunnen uitgezonden hulpkrachten gedijen in een kosmopolitische bijenkorf, zoals wonen in Tel Aviv, genieten van een symfonisch concert van wereldklasse, musea, en het nachtleven, en pendelen naar de vermeende getroffen gebieden. In Zimbabwe, zit je vast in Zimbabwe. Opkomen voor de humanitaire crisis in Gaza maakt je tot kampioen qua persoonlijke levensstijl ten koste van de Oost-Afrikaanse landen die de hulp veel wanhopiger nodig hebben dan in Gaza.
Zelfs indien de vermeende humanitaire crisis zich toch zou ontwikkelen, is de oplossing eenvoudig. Volgens de begroting en de uitgaven voor het fiscale jaar 2013 vrijgegeven door de laatste officiële Hamas-regering in 2014, ging slechts 2 % van de totale uitgaven van 348 miljoen dollars ging naar ontwikkeling en slechts 11,2 % naar sociale bijdragen (vergeleken met 25% in Egypte, dat een vergelijkbaar socio-economisch profiel heeft). De rivaliserende PA schat dat meer dan tweederde van de Hamas uitgaven ging naar de terreur industrie.
Het antwoord op een humanitaire crisis zou voor de wereldgemeenschap zijn om de krachten te bundelen met de Palestijnse Autoriteit, Israël en tegenwoordig het grootste deel van de inwoners van Gaza om Hamas te dwingen om zijn militaire infrastructuur te ontmantelen en het geld te besteden aan het welzijn van mensen in plaats van aan het terrorisme.
Het ergste dat kan worden gedaan is om de humanitaire hulp te verhogen vooraleer eerst Hamas wordt ontwapend, zoals veel Israëlische functionarissen en dwaze politici suggereren. De kar voor het paard spannen kan alleen averechts werken. Het zal leiden tot meer terrorisme, meer raketten en meer tunnels naar Israël, die op haar beurt zal leiden tot een massieve Israëlische reactie waarvoor de bevolking van Gaza de rekerning zal betalen, net zoals de laatste drie periodes van het conflict in het afgelopen decennium.
Humanitair zijn betekent simpel en puur gezegd: ontwapen Hamas.
door Prof. Hillel Frisch
Bron: BESA Center Perspectives Paper Nr. 503 van 20 juni 2017 – BESA (Begin-Sadat Center for Strategic Studies) is an independent, non-partisan think tank conducting policy-relevant research on Middle Eastern and global strategic affairs [bron].
“Het leven in Gaza is erger dan destijds in het getto van Warschau in 1943”, beweren Israëlboycotters en andere antisemieten. Een zoveelste kwakkel natuurlijk. Hier een plaatje dat het tegendeel bewijst van gisteren vrijdag 8 juli 2016, de 3de dag van de feestdag van Eid Al-Fitr, nav het einde van de Ramadan. Gaza zou volgens insiders aldus het enige “geboycotte bezette land ter wereld” zijn waar “concentratiekamp gevangenen” een uistapje doen naar zee. [beeldbron: Hulton Archive]
Er bestaan in feite Drie Gaza’s. Het eerste is het Gaza van Hamas met zijn duizenden raketten, bommen en granaten en gewapende milities op training en parades. Het tweede is dat van de ruïnes, de gebroken en door bommen omgeploegde wijken. Het derde Gaza is dat van de rijken, de verborgen welvaart, de luxe, met name dàt Gaza dat we van de media nooit te zien krijgen, correctie: nooit MOGEN zien. Waarom niet?
In deze 140 ste aflevering [!] van mijn exclusieve reeks ‘Gaza Unplugged‘, die de verborgen welvaart in de Gazastrook onthult, over suiker- en chocoladejunkies in de Strook naar aanleiding van het Suikerfeest dat het einde van de vastenmaand Ramadan gedenkt. Zo blijkt dat de Gazanen stapelgek zijn van uit Spanje en Duitsland geïmporteerde chocolade die bij voorkeur bij een kopje koffie wordt genuttigd.
De Gazaan Abu Ali, die een dergelijke snoepkraam runt op de markt in Gaza Stad vertelde tegenover het Palestijnse persagentschap Ma’an News: “Chocolade is een essentieel onderdeel van de vieringen tijdens de feestdag van Eid al-Fitr. Ik ben erin geslaagd om een hoeveelheid chocolade van verschillende merken aan te kopen om tijdens de feestdag kinderen en volwassenen op te vrolijken aan en te voldoen aan hun smaak.” Hij voegde eraan toe: “Er is grote concurrentie tussen dealers van pralines en verschillende soorten geïmporteerde producten worden op de binnenlandse markt aangeboden zodat de prijzen gedrukt worden en beschikbaar zijn voor de meeste burgers.”
De plaatjes spreken verder voor zich en komen voor het grootste deel van de website van het Palestijnse persagentschap Ma’an News, tenzij anders aangegeven.
Plaatje hierboven en onder: “Ramadan Mubarak from Gaza With Love!” geplaatst op 4 juni 2016 [beeldbron: Mona Zemili]
Er bestaan in feite Drie Gaza’s. Het eerste is het Gaza van Hamas met zijn duizenden raketten, bommen en granaten en gewapende milities op training en parades. Het tweede is dat van de ruïnes, de gebroken en door bommen omgeploegde wijken. Het derde Gaza is dat van de rijken, de verborgen welvaart, de luxe, met name dàt Gaza dat we van de media nooit te zien krijgen, correctie: nooit MOGEN zien. Waarom niet?
In deze 139 ste aflevering [!] van mijn exclusieve reeks ‘Gaza Unplugged‘, die de verborgen welvaart in de Gazastrook onthult, vandaag een overzicht van de festiviteiten in Gaza voor de Ramadan, dat op het einde gevolgd wordt door het Suikerfeest. Maar dat laatste zal pas begin juli a.s. volgen. De plaatjes spreken voor zich, mèt explciete bronvermelding.
“Het leven in Gaza is erger dan destijds in het getto van Warschau in 1943”, beweren Israëlboycotters en andere antisemieten. Een zoveelste hoax, een schaamteloze kwakkel, die één van de zovele obstakels zijn die vrede met Israël moeten verhinderen.
Het luxueuze vakantieverblijf Blue Beach Resort in Gaza City [
“Het leven in Gaza is erger dan destijds in het getto van Warschau in 1943”, beweren Israëlboycotters en andere antisemieten. Een zoveelste kwakkel natuurlijk. Hier een plaatje dat het tegendeel bewijst van gisteren vrijdag 8 juli 2016, de 3de dag van de feestdag van Eid Al-Fitr, nav het einde van de Ramadan. Gaza zou volgens insiders aldus het enige “geboycotte bezette land ter wereld” zijn waar “concentratiekamp gevangenen” een uistapje doen naar zee. [
Plaatje hierboven en onder: “Ramadan Mubarak from Gaza With Love!” geplaatst op 4 juni 2016 [
