Venetië, 23 juni 1980. De Europese topleiders van dat moment, gesteund door de Amerikaanse president Jimmy Carter (4de van links), poseren hier samen kort nadat ze Israël een hak zetten en de facto overleverden aan de PLO en de Arabische Liga (de Verklaring van Venetië van 1980). Van links naar rechts:  de Duitse kanselier  Helmut Schmidt, de Franse president Valery Giscard d’Estaing, de Italiaanse premier Francesco Cossiga en de Britse premier Margaret Thatcher [beeldbron: CIE]

Vandaag zijn we getuige van de opkomst van het wereldwijde kalifaat. Deze uitdrukking betekent dat de islamitische kijk op de geschiedenis op dit moment algemeen geldend is bij internationale instellingen. We zien het met de Jeruzalem-verklaring van de UNESCO, dit paleis van revisionisme. De Jeruzalem-verklaring probeert de oude geschiedenis van het volk van Israël te islamiseren, met behulp van de vele regeringen in Europa en andere christelijke landen.

De Verklaring van Venetië van 1980, die werd uitgegeven door de Europese Gemeenschap, probeerde Israël te dwingen om te overleven in een onverdedigbaar gebied, heeft haar verdwijning al voorgeschreven evenals de vervanging door een volk dat zichzelf nog nooit had gemanifesteerd voor 1969 – en dat alles met behulp van de Sovjet-Unie en met name Frankrijk. De islamisering van Jeruzalem en de delegitimisering van de staat Israël is reeds uiteengezet in de Verklaring van Venetië, die tot op heden door de Europese Unie als geldig wordt beschouwd.

De Verklaring van Venetië van 1980 was een geschenk van de Europese Gemeenschap aan de Arabische Liga, en was gericht op herstel van de goede economische betrekkingen met de Arabische landen, die verontwaardigd waren over het vredesverdrag tussen Israël en Egypte in 1979, een vrede die Europa niet heeft kunnen voorkomen. De Joodse heilige plaatsen en het voortbestaan van de Joodse staat werden daarna door de Europese Gemeenschap opgeofferd in ruil voor oliedollars.

Sinds die tijd heeft de Europese Unie haar wroeging omtrent de Holocaust uitgesproken en haar liefde en compassie voor Israël. Maar het ging onderhand verder met het ondersteunen, financieren en stimuleren van een bevolking waarvan de missie is: de vernietiging van Israël, zoals het in zijn doctrines heeft afgekondigd. Europa is daar heel vertrouwd mee. Europese landen besteden heel ijverig hun miljarden ter bevordering van een wereldwijde Palestijnse campagne van haat tegen de staat Israël. Zij erkennen overal het terrorisme behalve in Israël, waar zij zelf de bondgenoten zijn van deze terroristen, die zij “vrijheidsstrijders” noemen of “militanten”, en dat tegen de “bezetting”. De zogenaamde “Joodse bezetting” van Judea en Samaria verwijst naar het land dat was veroverd in de oorlog en bezet was door Jordanië van 1949 tot 1967, en waar de Palestijnse Joden werden gedood, of onteigend en verdreven.

Doet dit beleid, zoals dat verdedigd wordt door Frankrijk, u niet aan iets herinneren? Tijdens WO-II zocht de alliantie van Pétain-Hitler en de fascisten, samen met de moefti van Jeruzalem, het hoofd van de Moslimbroederschap in Palestina, de uitroeiing van het Joodse volk, dat ze ervan beschuldigden de oorzaak te zijn van het kwaad. Vandaag de dag heeft dezelfde Alliantie met hetzelfde beleid dezelfde doelstelling geformuleerd met dezelfde motivatie: Israël is voor hen de oorzaak van de oorlogen in het Midden-Oosten en moeten worden uitgeroeid. Mannen uit de jaren 1940 zijn voorbijgegaan, maar hun erfgenamen hebben hun beleid aangehouden, en vermommen het onder een compassie en liefde, die Israël naar zelfmoord duwt louter uit “eigenbelang.”

Lees het artikel hier verder van Bat Ye’or op de site van The Gatestone Institute

De capitulatie van Europa voor de radicale krachten in de moslimwereld in het Midden-Oosten en ver daarbuiten is compleet. Op het plaatje: de socialistische president Xavier Hollande omarmt Mahmoud Abbas (R.), de erfgenaam van de nalatenschap van zijn voorganger, de voormalige Grootmoefti van Jeruzalem Haj Amin al-Hoesseini (L.)

VN-Veiligheidsraad resolutie 2334 werd aangenomen door de onthouding door de Verenigde Staten – in opdracht van de vertrekkende President Barack Obama – wat de historische onverdraagzaamheid bevestigde tegenover de Joden en Israël zoals die is verankerd binnen de Verenigde Naties, net zoals haar voorganger, de Volkenbond, dit ook was. Zoals eerder al was aangetoond, konden de Arabische en islamitische staten niet één anti-Israël-resolutie laten passeren in de Veiligheidsraad zonder de medeplichtigheid van de westerse machten, die de historisch christelijke naties vertegenwoordigen.

De medeplichtigheid van de westerse mogendheden met de islamitische landen tegenover de Joden en Israël is nu provocatief, zonder enige uitvlucht. Resolutie 2334 was een misselijkmakende overgave aan de Arabisch-islamitische jihad in naam van de “vrede”, gelijk aan de overgave van Engelands premier Neville Chamberlain aan Adolf Hitler in München in september 1938.

De bijeenkomst in Parijs op 15 januari op uitnodiging van de Franse President François Hollande was een verder bewijs voor het sussen van de Arabisch-islamitische wereld-jihad tegen Israël.

Het tijdstip van de Parijs-vergadering was slechts vijf dagen na de 75e verjaardag van de beruchte Wannsee-conferentie van 20 januari 1942 en werd gehouden in de buitenwijken van Berlijn. De top van de nazi-ambtenaren hebben de voorbereiding voor de “Eindoplossing van het Joodse probleem’ in Europa afgeregeld – het kon niet meer openlijk beledigend voor Israël zijn geweest. De leden van de Europese Unie hebben de verdeling van de Joodse staat uitgezet overeenkomstig de wensen van hun Arabische en islamitische vrienden in de Organisatie voor Islamitische samenwerking (OIC) – dat zijn de 56 moslimstaten, plus “Palestina”, samen het grootste blok in de VN.

“Nep-nieuws” en het schrijven van “nep-geschiedenis” is al lange tijd de werkwijze van tirannen; niets nieuws. De “grote leugen” herhaaldelijk uitgesproken, zodat mensen eindelijk bezwijken om het te geloven, was een kunst die Joseph Goebbels, Hitlers minister van Propaganda, heeft uitgeoefend met rampzalige resultaten. De beruchtste Arabische bondgenoot van Hitler, de Grand Mufti van Jeruzalem, Haj Mohammed Amin al-Husseini, was een bewonderde leerling van Goebbels, en gaf de kunst van een “nep”-geschiedenis en “grote leugen” door aan zijn bondgenoten.

Het is grotesk en crimineel dat de EU en de VN, beide daarin “samen opgaand”, erop aandringen dat Israël zich onderwerpt aan hun resoluties – namelijk een Israëlische terugtrekking tot de pre-juni 1967 lijnen – zonder te hebben aangetoond, dat als de “Palestijnen” de zogenaamde “bezette gebieden” bezitten, zij hun jihad-terrorisme zullen beëindigen.

[verder lezen]

door Salim Mansur

Lees het oorspronkelijke artikel van Salim Mansur van 20 januari 2017 verder op de site van The Gatestone Institute, in een vertaling uit het Engels door W.J. Jongman en H. Sleijster.

Straatsburg, 24 januari 2017. Het Israëlische parlementslid Aliza Lavie (Yesh Atid) spreekt in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) [beeldbron: Knesset Department of Foreign Relations]

De Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE) in Straatsburg heeft op dinsdag 24 januari 2017 met een ruime meerderheid van 46 tegen 12 en twee onthoudingen een rapport goedgekeurd waarin Israël wordt beschuldigd voor de humanitaire situatie in Gaza en beschuldigt Israël tevens van het “systematisch en onwettig” doden van Gazanen.

Het rapport werd ingediend door de Zweedse Eva-Lena Jansson, een parlementslid van de Zweedse socialisten (Social Democratic Party). Zowel de Nederlandse afgevaardigden die hun factie vertegenwoordigden, Tiny Kox en Henk Overbeek, beiden van de socialistische partij (SP), alsook de Belgische afgevaardigde Petra De Sutter (Groen) stemden voor het rapport.

Het rapport beschuldigt Israël dat het betrokken is in…

“[..] incidenten waarbij personen die geen direct gevaar vormden voor het menselijk leven opzettelijk werden gedood, die een modus operandi betekent van het doden dat naar verluidt systematisch en illegaal gebeurt. Wij roepen de EU op om de mogelijkheid van een formeel onderzoek door het Internationaal Strafhof te steunen, als uit de bevindingen zou blijken dat er gegronde redenen zijn om dit te doen.”

Het rapport pleit voor de opheffing van de blokkade van Gaza, om ervoor te zorgen dat vitale en medische goederen door de inwoners van Gaza worden ontvangen, dat de Palestijnse Arabieren worden toegestaan om naar werk te zoeken in Israël en een meerjarenplan voor te bereiden op de oprichting van een Palestijnse staat. “Sinds de militaire operatie van Israël in Gaza in 2014, is de humanitaire situatie aanzienlijk verslechterd; 17.650 gezinnen, bestaande uit ongeveer 100.000 mensen, zijn ontheemd,” aldus het rapport.

Het rapport stelt ook eisen aan de Palestijnse Autoriteit, met inbegrip van de noodzaak om de daden van terrorisme tegen Israël te voorkomen en te veroordelen: “De Palestijnse autoriteiten moeten daden van terrorisme tegen Israël verwerpen en veroordelen, een effectieve en samenhangende regering vormen die de twee gebieden overbruggen en een een meerjarig actieplan voorbereiden voor de opbouw van de Palestijnse staat.”

In de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa (PACE), niet te verwarren met de Europese Raad of de Raad van de Europese Unie, zetelen meer dan 50 landen waaronder ook Rusland en Turkije. Nogal vreemd dat ook ‘Palestina’ als zogeheten ‘Partners voor de Democratie’ in de Raad wordt vertegenwoordigd (sinds 4 oktober 2011) en dat door zes afgevaardigden: vier leden van Al Fatah, één lid van de terreurgroep PFLP en één lid van de terreurgroep DFLP. Israël heeft een waarnemende status en heeft eveneens zes afgevaardigden in de PACE.

Het rapport werd goedgekeurd ondanks inspanningen van Israëlische parlementsleden om dit te verhinderen. Parlementslid Aliza Lavie van de Yesh Atid partij, hoofd van de Knesset delegatie aan de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, sprak voor de stemming de vergadering toe en eiste dat het rapport zou verworpen worden. Zij voegde eraan toe:

“Dit is een verkeerde voorstelling van zaken die selectief de werkelijkheid vervormt. Het rapport is gebaseerd op geruchten en niet op feiten. We namen onze burgers en zelfs onze doden weg uit Gaza in 2005 en in ruil daarvoor werden we meteen aangevallen met raketten.

Israël levert een derde van de elektricitei gratis aan Gaza, 130.000 Palestijnen ontvingen  vorig jaar gratis medische behandeling in Israël, met inbegrip van familieleden van [Hamas-leider] Ismail Haniyeh, en toch worden we beschuldigd van het veroorzaken van een humanitaire crisis.

Waar zijn de miljoenen dollars die door de Raad van Europa aan de Palestijnen werden geschonken bestemd voor de wederopbouw van Gaza? Waar is al dat geld naartoe gegaan?”

Parlementslid Elie Elalouf van de Kulanu partij, die samen met parlementslid Lavie Israël vertegenwoordigde in de debatten in de Raad, zei:

“Israël wil in vrede met zijn buren te leven. Gaza ligt niet onder vuur, maar wordt onder toezicht gehouden om de burgers van Israël, zowel Joden als Arabieren, gelijk te beschermen. Ik hoop dat op een dag we in staat zullen zijn om deze problemen serieus te bespreken met het oog op een betere toekomst op te bouwen voor de gehele regio.”

Antonio Tajani werd op 17 januari 2017 verkozen tot president van het Europese parlement

Antonio Tajani, die op dinsdag 17 januari 2017 werd verkozen als president van het parlement van de Europese Unie, werd door de Conferentie van Europese Rabbijnen (CER) verwelkomd als een “ware vriend van de Joodse natie”.

De 63-jarige Antonio Tajani, een boegbeeld van de centrumrechtse politieke partij Forza Italia (voorgezeten door Silvio Berlusconi),  zal de volgende 2,5 jaren optreden als de nieuwe EU-president. Hij volgt hiermee Martin Schulz op die de vorige twee termijnen diende. Tajani’s partij is aangesloten bij het parlementaire groep EPP (European People’s Party). De Belgische kandidaat voor het voorzitterschap, de 63-jarige liberaal Guy Verhofstadt, die voor zijn partij Open VLD van 1999 tot 2008 premier van België was, trok zich op het allerlaatste moment terug uit de verkiezingen ten gunste van Tajani.

De Conferentie van Europese Rabbijnen (CER) verwelkomde Tajani’s verkiezing. Het hoofd van de conferentie,  opperrabbijn van Moskou Pinchas Goldschmidt, zei dat Tajani een “echte vriend en liefhebber van Israël is, die heeft bewezen in zijn acties en verklaringen dat hij “goed voor de Joden is.” De vertegenwoordiger van de CER in de EU, de Belgische opperrabbijn Avraham Gigi hoopt dat Tajani de houding van de EU ten opzichte van Israël in evenwicht zal brengen als een “echte vriend van het Joodse volk.”

Lees verder →