Duitsland

Messentrekker in Hamburg die man doodde was afgewezen Palestijnse asielzoeker

brabosh

De woesteling die op vrijdag 28 juli 2017 in het Duitse Hamburg, gewapend met een groot keukenmes een supermarkt binnenstormde en onder de gekende kreet “Allahu Akhbar” (Allah is groot) wild de mensen om zich heen begon neer te steken, is nu bekend. Het betreft een 26-jarige afgewezen Palestijnse asielzoeker die ‘geradicaliseerd’ is (plaatje hierboven) [beeldbron: Israel Behind The News].

Bij de islamistische aanslag werd een 50-jarige man gedood en raakten nog zes anderen gewond. De Palestijn vluchtte weg uit de supermarkt, stak op straat nog vier andere mensen neer maar werd uiteindelijk gestopt door omstanders die de islamist met stoelen bekogelden tot hij gewond neerzeeg en kon ingerekend worden door de veiligheidsdiensten.

Aanvankelijk werd geopperd dat de man een ‘lone wolf‘ was met ‘psychologische problemen‘. De klassieke uitleg in naïeve verdwaasde linkse middens die zichzelf graag in slaap brallen en het grote publiek in de luren willen leggen. Imho heeft iemand die in het openbaar ‘Allahu Akhbar’ krijst, de oorlogskreet van de jihadist, de facto een ‘psychologisch probleem’ en eenieder kan maar beter op zijn/haar hoede voor hem zijn.

Schoorvoetend geven de Duitse inlichtingendiensten thans toe dat de man bekend was bij de Duitse veiligheidsdiensten, dat het hier om een Palestijnse afgewezen asielzoeker gaat, genoemd Ahmad A. die geboren is in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), had geen identiteitspapieren, verbleef sinds 2015 in Duitsland en vroeg asiel aan maar dat werd geweigerd en werd prompt uitgewezen, woonde tot aan zijn islamistische daad in een vluchtelingencentrum.

Waarschijnlijk is de islamist zolang onder de radar kunnen blijven, profiterend van zijn internationale status als de Palestijn van wie alles wordt verdragen “omdat hij in eigen land verdrukt en uitgebuit wordt  door den Jood”, aka de Zionistische kwelduivel, het gekende excuus van onze extreemlinkse nitwits.

De Duitse minister van Binnenlandse Zaken Andy Grote zei: “Voor zover we weten waren er geen gronden om hem te beschouwen als een onmiddellijk gevaar. Hij was een verdachte islamist en stond geregistreerd in onze systemen, niet als een jihadist maar als een islamist.” Volgens de Duitse socialistische politieker (SPD) is een islamist die dreigt met een keukenmes en Allahu Akhbar roept, blijkbaar nog geen jihadist. Hij wordt dat pas wanneer hij iemand verwondt of doodsteekt. Zolang hij dat mes niet gebruikt blijft hij een islamist en vormt dus geen onmiddellijk gevaar voor de omgeving. Jawadde. Zucht.

De Duitse kanselier Angela Merkel gaf impliciet toe dat haar veiligheidsdiensten andermaal hadden gefaald wellicht door de Palestijnse connotatie en zij prees de politie maar vooral de wakkere burgers die de Palestijnse jihadist hadden gestopt: “Deze gewelddadige misdaad zal onderzocht worden,” zei Merkel en “Ik dank de politie voor hun inzet en al diegenen die opstonden tegen de aanvaller met burgerlijke moed en dapperheid.”

Vermits het hier om een Palestijnse asielzoeker gaat, zal de zaak wellicht verticaal geklasseerd worden en horen we hier nooit meer wat van. 😦

Drie verschillende Duitslanden [Manfred Gerstenfeld]

brabosh

Is dit een jihadist van Hamas of Hezbollah? Nee hoor, het is de foto van een Duitse neonazi in het voormalige communistische Oost-Duitse Leipzig! Comme les extrêmes se touchent…

Het moderne Duitsland manifesteert zich op drie manieren: het oude Duitsland, het nieuwe Duitsland en het “gemuteerde” Duitsland. Veel gebeurtenissen in Europa bezitten voor Israël, Joden en/of het begrijpen van de effecten van de Holocaust relevante aspecten. In Duitsland is dit vaker het geval dan in andere Europese landen.

Het jongste extreme geweld door anarchisten uit een hele serie landen voor en tijdens de G20-top van wereldleiders in Hamburg is een typisch voorbeeld. Al voor de ontmoeting stichtten relschoppers brand, staken auto´s in brand, sloegen winkelruiten kapot en gooiden met molotovcocktails. Daarbij raakten meer dan 600 politieagenten gewond.

Je vraagt je af of 20.000 politieagenten, die later door nog meer agenten ondersteund werden, dit geweld niet zouden hebben kunnen verhinderen door energieker ingrijpen tegenover de relschoppers. In Duitsland, waar de enorme misdaad van de Holocaust vaak in het bewustzijn en vermoedelijk nog meer in het onderbewustzijn voorhanden is, laat men liever burgers onder openbare onlusten lijden in plaats van de abusievelijke dood van een relschopper te riskeren.

Gesterkt door radicaal andere ervaringen gaat Israël anders met deze dingen om. In de Tweede Wereldoorlog werden zes miljoen Joden door Duitsers vermoord. De Israëlische regering vindt de veiligheid van haar soldaten belangrijker dan die van degenen die hen aanvallen.

Op het eerste gezicht is de Duitse houding tegenover relschoppers niet uniek. Tijdens de plunderingen en rellen door immigrantenjongeren uit islamitische landen in de herfst van 2005 in Frankrijk raakte de regering meerdere dagen lang de controle kwijt. Geweldplegers staken auto´s, winkels en openbare gebouwen in brand. De redenen voor het feit dat de Franse regering terughoudend was in haar optreden tegenover de hooligans verschillen van die van de Duitsers. Als er in Duitsland een relschopper gedood werd, dan zouden nog meer meutes jongeren zich hebben kunnen aansluiten bij het geweld en de plunderingen. Ook al was er in verschillende linkse kringen sympathie voor de hooligans, de relschoppers in Hamburg hadden geen significante versterking op de achterhand.

De jongste sterke immigratie van “vluchtelingen” uit islamitische landen naar Duitsland heeft zowel “Holocaust-invloed” als joodse aspecten. Door meer dan een miljoen, hoofdzakelijk islamitische, “vluchtelingen” naar Duitsland te halen, probeerde bondskanselier Angela Merkel de wereld te laten zien dat er een nieuw Duitsland bestaat. De boodschap was helder: in tegenstelling tot het oude Duitsland, dat de joodse minderheid vermoordde, heette het nieuwe Duitsland een groot aantal leden van een andere minderheid, moslims, welkom.

Er schuilt echter een addertje onder ´t gras. Veel van de nieuwe immigranten komen uit landen, waarin sprake is van een wijdverbreide, extreme indoctrinatie met Jodenhaat. Het nieuwe Duitsland maakte zodoende de enorme immigratie van antisemieten mogelijk. Het is niet de enige prijs die betaald werd. Tijdens Oud & Nieuw 2015/2016 vonden er in verschillende steden seksuele overvallen door immigranten uit islamitische landen op honderden vrouwen plaats. Datzelfde gebeurde ook in enkele andere Europese steden.

Daarom zou men het nieuwe Duitsland iets nauwkeuriger moeten onderzoeken. Het welkom voor Russisch-joodse immigranten in de afgelopen decennia is een indicator van een nieuw Duitsland. Evenals de vele Holocaust-gedenkplaatsen in het hele land. Om dan gigantische aantallen antisemieten onder de immigranten binnen te halen, werpt echter een schaduw op dit nieuwe Duitsland. Het gedrag van de meest extreme moslims zou de emigratie van enkele Duitse Joden kunnen veroorzaken.

Er zijn ook enkele nieuwe versies van het oude Duitsland overgebleven. Een klein percentage van de bevolking is neonazi. Zij zijn niet alleen klassieke antisemieten wat betreft Joden, maar ze haten Israël ook. Bovendien bestaat er een andere belangrijke groep, die je “het gemuteerde Duitsland” zou kunnen noemen. Deze mensen hebben het demoniseren van de Joden vervangen door het demoniseren van Israël.

Zeven van de in 2004 tot 2015 door de Universiteit Bielefeld respectievelijk de Bertelsmann-Stiftung uitgevoerde studies onderzochten het deel van de Duitsers dat het ermee eens was dat Israël net zo omgaat met de Palestijnen als de nazi´s met de Joden omgingen. In de peiling uit 2004 was 51% het hiermee eens. In 2015 bedroeg dit percentage 41%. De Duitse media hebben bij deze demonisering een sleutelrol gespeeld. Meer dan 70 jaar na de Holocaust bestaan er genoeg aanwijzingen dat de huidige Duitse democratie nog altijd enorme donkere vlekken bezit.

Om drie verschillende Duitslanden te definiëren, is van nature een brede categorisatie. Als instrument kan het behulpzaam zijn om veel verschillende gebeurtenissen op te helderen die in het land plaatsvinden – of er in ieder geval goed gedefinieerde vragen over te stellen.

Bij moslims bestaan er bijvoorbeeld segmenten die heel dichtbij het oude Duitsland in de buurt komen. Hun meest zichtbare ophitsers marcheren ieder jaar op Al-Quds-dag in Berlijn. Deze demonstratie is een bedenksel van het Iraanse ayatollah-regime, dat streeft naar de verdwijning van Israël, die alleen maar bereikt kan worden door middel van volkerenmoord.

Een ander voorbeeld levert een studie van de Britse denktank “Chatham House”, die aantoont dat 51% van de Duitsers graag wil dat het land niet nog meer islamitische immigranten opneemt. Je kunt redelijkerwijs aannemen dat de “oude Duitsers”, d.w.z. neonazi´s, tot diegenen behoren die tegen immigratie zijn. Het zou echter verhelderend zijn wanneer er een opiniepeiling zou worden uitgevoerd die aantoont hoeveel van de rest dichterbij het “nieuwe Duitsland” staan en wie tot het gemuteerde Duitsland behoort.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van hoe het analytische middel van de drie Duitslanden zich als nuttig bewijst. Men riskeert niet veel door te voorspellen dat er de komende jaren veel gebeurtenissen zullen plaatsvinden waarbij het gebruik van deze classificatie analisten in staat zal stellen hen beter te begrijpen.

door Dr. Manfred Gerstenfeld

bron-logoBron: in een vertaling uit het Duits door E.J. Bron van een artikel van Dr. Gerstenfeld op de site van Heplev van 24 juli 2017

Berlijn: Antifa hitst op tegen Joden – Israëlische boekwinkel ‘Topics’ moet sluiten

brabosh

Eigenlijk zou een goed gesorteerde boekwinkel in Berlijn (foto), de hoofdstad van het land der dichters en denkers, automatisch goed moeten lopen. Zeker als hij ook nog stilistisch en intelligent overkomt. Dat zullen de exploitanten, twee jonge Israëli´s, ook gedacht hebben.

Daarbij hebben ze echter waarschijnlijk over het hoofd gezien dat Berlin-Neukölln zich vast in links-domme handen bevindt. Multiculti en diversiteit gelden voor de daar heersende Antifa uiteraard niet voor twee intelligente joden – Berlin-Neukölln maakt deel uit van het kalifaat en zodoende in linkse handen voor het welzijn van de islamitische veroveraars.

Wat is er gebeurd? De twee jongelui wilden de wortel en het ontstaan van het fascisme tot op de bodem uitzoeken. Geen imaginaire holle frasen, maar een hoogwaardige discussie rondom de opvattingen van de Italiaanse filosoof Julius Evola zou de basis vormen. Een omstreden persoon in de geschiedenis; zonder meer. Maar juist daarom hebben de beide Israëli´s hem ook uitgekozen. Voor de bekrompen breinen van de Antifa in Berlin-Neukölln was het echter heel eenvoudig: Evola – nazi.

“Fascistische boekwinkel in het hart van Berlijn”

Joodse boekhandelaren die Evola bespreken? Nazi´s! Zo werd op de sociale media de winkel een “nazi boekwinkel” in de wijk. Zogezegd een joodse nazi-winkel. Eigenaar Doron Hamburger geschokt:

Op een morgen werd ik wakker en zag dat wij op Facebook een “fascistische boekwinkel in het hart van Berlijn” werden genoemd.

Bijna belachelijk als dit niet voor serieuze gevolgen zou hebben gezorgd: was de economische situatie daarvoor al niet echt gemakkelijk, nu werd ze kritiek, want de klanten bleven weg. De winkel gaat dicht. Natuurlijk! Het zou toch ook helemaal van de gekke zijn wanneer joodse nazi´s in Berlin-Neukölln boeken verkopen en wellicht ook nog voor fascisme waarschuwen.

Doron Hamburger schrijft op Facebook: “Onze winkel was meer dan alleen maar een winkel. Maar na alles wat er gebeurd is, raakt onze energie op.” Het zou één ding zijn om een winkel ook in economisch moeilijke tijden open te houden, maar “het is iets anders wanneer je langzaam begrijpt dat je zelf niet meer welkom bent.”

Wellicht zou een ander gebruik van het gebouw op zijn plaats zijn: de anders zwart vermomde Kevin van het Zwarte Blok, voortgezet basisonderwijs – niet afgemaakt, neemt met de Somaliër Muhamed – geen onderwijs genoten, de winkel over. Enige boek in het “assortiment”: de koran!

door “Inxi”

bron-logoBron: in een vertaling uit het Duits door E.J.Bron van een artikel “Berlin: Antifa hetzt gegen Juden – israelischer Buchladen muss schließen” van 25 juli 2017 op de website van Politically Incorrect.

Premier Netanyahu schort ontmoeting op met Duitse minister van Buitenlandse Zaken

brabosh

Het is de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, Sigmar Gabriel (SPD, foto hierboven), die erom bekend staat zich zonder een greintje diplomatie in het binnen- en buitenland als een olifant in de porseleinkast te gedragen, gelukt om de Duits-Israëlische relatie verder te vertroebelen.

In het binnenland er altijd voor te vinden om anderen “tuig” te noemen of in de nazi-hoek te plaatsen, heeft hij zichzelf tijdens zijn bezoek aan Israël bekend tot het Israël-vijandige kamp en moest nu meemaken dat de minister-president van een zogenaamd bevriend land hem weigert te ontmoeten. Gabriel was, behalve zijn kennismakingsbezoek bij Benjamin Netanyahu, ook een ontmoeting met extreemlinkse NGO´s overeengekomen, waarin zich ook Holocaust-ontkenners bevinden. De afsprakenplanning is niet alleen onhandig, maar diplomatiek uiterst problematisch.

Concreet gaat het om de organisaties “B´Tselem” en “Breaking the Silence”, die het beide tot hun taak gemaakt hebben om meer dan alleen maar vraagtekens te plaatsen bij de bouw van “nederzettingen” door Israël en waarvan de activisten dat ook af en toe met manipulatieve en vervalste berichten illustreren.

“Haolam.de” vat de mening van Israël daarover als volgt samen:

Niemand in Israël heeft iets tegen ontmoetingen van Duitse diplomaten met vertegenwoordigers van meestal door het buitenland gefinancierde niet-gouvernementele organisaties zoals B´Tselem of Breaking the Silence. Het zou daarom geen probleem zijn wanneer minister Sigmar Gabriel een begeleider van zijn ministerie van Buitenlandse Zaken naar de “activisten” zou sturen en zelf naar de afgesproken ontmoeting met de minister-president van Israël zou gaan.

Benjamin Netanyahu zou het – en dat toont toch alleen maar zijn democratische karakter – echter als affront beschouwen om als hoofd van een gekozen regering in de agenda van een Duitse minister direct naast mensen op te duiken die er niet voor terugdeinzen om zich bijvoorbeeld in de VN-veiligheidsraad door vijanden van Israël als “kroongetuigen” te laten misbruiken.

Het is daarom nog een affront dat Sigmar Gabriel in gesprek met de Duitse tv de indruk probeert te wekken dat hij door de regering in Jeruzalem gechanteerd zou zijn. Er zou niets afgezegd hoeven worden als de Duitse minister er niet aan zou vasthouden om Benjamin Netanyahu openlijk te kleineren, die hij blijkbaar niet als vertegenwoordiger van de Israëlische burgersamenleving ziet.

Bovendien bericht “Haaretz” dat de Israëlische regeringschef dinsdagmiddag met Sigmar Gabriel wilde telefoneren om persoonlijk aan hem uit te leggen waarom hij voorbehouden met betrekking tot de ontmoeting met “Break the Silence” en “B´Tselem” zou hebben, maar deze weigerde het gesprek aan te nemen.

Daarop ontmoette de Duitse minister van Buitenlandse Zaken in Ramallah Rami Hamdallah, de minister-president van de fictieve staat “Palestina”, die de terreurbende Hamas en de in 1959 door de terrorist Yasser Arafat opgerichte guerrillaorganisatie Fatah onder zich verenigt. Beide verenigt tegenwoordig slechts één doel: de vernietiging van Israël! Partner van dit bondgenootschap is o.a. de groepering “Islamitische Jihad”, die in de zomer van 2014 internationale bekendheid kreeg toen ze drie Israëlische jongeren ontvoerd en vermoord had.

De Groenen deden er nog een schepje bovenop. Renate Künast beschouwde het als gepast om de Israëlische regeringschef te berispen. Het zou een “absolute No-Go” zijn dat een regeringshoofd een geplande afspraak met de minister van Buitenlandse Zaken van een gastland zou afzeggen, aldus de Groene pijnlijkheid.

De cheffin van de AfD, Frauke Petry, vindt de beslissing van Benjamin Netanyahu begrijpelijk. Ze beschuldigde Sigmar Gabriel ervan zich niet genoeg in te spannen voor een goede relatie met Israël: “De bedoeling van Sigmar Gabriel om deze organisaties te ontmoeten, is een absolute NoGo”, aldus Petry.

Een feit is dat het Sigmar Gabriel is gelukt om Duitsland in diskrediet te brengen en de schijnheiligheid van de Duitse regering aan de hele wereld duidelijk te laten zien. Nog pijnlijker dan Gabriel kan men zich op zulke netelige diplomatieke terreinen nauwelijks nog gedragen.

door L.S. Gabriel

bron-logoBron: in een vertaling uit het Duits door E.J.Bron van een artikel “Nach Treffen mit Judenhassern: Netanjahu lässt Gespräch mit Außenminister Gabriel platzen” van 25 april 2017 op de website van Politically Incorrect

Nordrhein-Westfalen: Synagogen in brand steken is ‘Israël-kritiek’ [L.S. Gabriel]

brabosh

synagogewuppertal

De zomer van 2014 was een van de droevigste hoogtepunten in de nieuwe zich in Duitsland vestigende Jodenhaat. Alsof het al niet ondraaglijk en schandelijk genoeg zou zijn dat de Duitse politiek zich samen met de VN al langere tijd in zogenaamde Israël-kritiek tot en met de boycotoproep oefent, om te kruipen voor de olie-islam, worden bij ons Joden-vijandige optochten van heerserstypes niet alleen getolereerd, maar deels zelfs ondersteund. Destijds waren er weer haatleuzen zoals “Joden in het gas” in onze straten te horen.

In deze opgehitste sfeer voelden zich in de nacht naar 29 juli 2014 ook drie zogenaamde “Palestijnen” ertoe aangemoedigd om de synagoge van Wuppertal in brand te steken en ze gooiden meerdere Molotovcocktails tegen de toegangsdeur van het gebouw. Het proces tegen de Jodenhaters vond nu voor het hoogste rechtscollege van de deelstaat Nordrhein-Westfalen in Düsseldorf een schrikbarend einde.

De daders stelden hun duidelijk antisemitische daad al tijdens het eerste proces voor het kantongerecht Wuppertal als legitieme demonstratie voor om de aandacht te vestigen op de oorlog tegen Israël, bij ons liefdevol het “Gaza-conflict” genoemd. Dat zag de rechtbank in en tegelijkertijd in zijn motivering van het vonnis geen enkel antisemitisch motief en liet de daders met voorwaardelijke straffen van elk een jaar en drie maanden en 200 uur sociale dienstverlening weer op de door hen gehate joodse bevolking van Duitsland los. De arrondissementsrechtbank in Wuppertal verhoogde deze straf later tot een voorwaardelijke straf van 23 maanden, respectievelijk 2 jaar.

Het Openbaar Ministerie ging in beroep en eiste gevangenisstraffen. Nu is de beslissing gevallen, waarmee de rechtbank in Düsseldorf het beroep verwierp en zodoende volledig instemde met de motivering van het vonnis.

Met deze beslissing verklaart de Duitse justitie zich niet alleen tot de verlengde arm van de terreur tegen Israël en de Joden, maar ook dat het in brand steken van joodse geloofsplaatsen geen serieuze bedreiging is, maar wel als een soort onvriendelijke kritiek gezien kan worden.

Je moet er helemaal niet aan denken wat een “Duitse nazi”, die brandbommen naar een islamitische plek van haat-preken (politiek correct: moskee) gooit, van de kant van justitie te wachten zou staan. Temeer daar immers bij iemand die op de stoep voor een moskee een spekzwoerd verliest onmiddellijk de binnenlandse veiligheidsdienst wordt ingeschakeld.

Wie beschermt eigenlijk, behalve de Joden in Duitsland, Duitsland tegen de schade die zulke schandalige vonnissen toedienen aan zijn geloofwaardigheid en zijn aanzien in de wereld en vooral in Israël? En wie is eigenlijk het volk, in wiens naam zulke vonnissen geveld worden?

door L.S. Gabriel

bron-logoBron: in een vertaling uit het Duits door E.J.Bron van een artikel “NRW: Synagogen anzünden ist „Israelkritik“” van 13 januari 2017 op de website van Politically Incorrect