Joden in heel door de nazi’s bezet Europa moesten ter identificatie een insigne dragen in de vorm van een gele ster. De insignes waren vaak gedrukt op grof geel doek en hadden een opzichtige gele kleur. Die gele ster, die de Ster van David voorstelde, was omlijnd in dikke, zwarte lijnen en het woord ‘Jood’ was gedrukt in nep-Hebreeuws type. In het getto van Warschau droegen Joden een witte armband met een blauwe Jodenster aan hun linkerarm. In sommige getto’s moesten zelfs baby’s in kinderwagens de armbanden of sterren dragen. Joodse winkels waren ook gemarkeerd met een gele ster. De … Lees verder Dhimmitude: De ‘Gele Jodenster’ was geen uitvinding van de nazi’s maar van Islam
“Tot in laatste decennia van de 19e eeuw en zelfs tot in de twintigste eeuw waren Joden in vele delen van de Maghreb – zoals in de meeste andere moslimlanden – nog steeds verplicht om in geïsoleerde groepen te leven tussen de bevolking. Ze vestigden zich in speciale wijken en werden gedwongen om typerende kleding te dragen. Ze mochten geen wapens dragen en hun beëdigde verklaring werd in geen enkel moslimgerechtshof aanvaard. Hun discriminerende status bleef die van ahl al-dhimma: een ‘beschermd’ volk. Een volk dat de bescherming van de Islam en de Koran genoot, terwijl het tegelijkertijd onderworpen was aan de belemmeringen en vernederingen die vastgelegd waren in de specifieke voorschriften, bekend als het Pact van Omar (634-644 C.E.), dat zowel het individu als de gemeenschap degradeerde.” [David G. Littman – bron]
De Arabische propaganda beweert dat voorafgaande aan de onafhankelijkheid van Israël in 1948 de Joden in de Arabische landen blije burgers waren onder een welwillende moslimbevolking. Toch zijn de feiten heel anders.
Zelfs tijdens de levensduur van Mohammed (570-632), werden de joden aan de kaak gesteld door de profeet, omdat ze niet zouden bekeren tot zijn nieuwe religie. Na de dood van Mohammed gaf zijn opvolger, Omar, een charter bestaande uit 12 wetten op grond waarvan een niet-moslim of ‘dhimmi’ werd toegestaan te leven onder de gelovigen. Volgens dit handvest zou elke jood die deze code overtrad worden vermoord. De code beloofde dood aan een Jood die de Koran, de islamitische geschriften, zou aanraaken. De code dwong Joden ook onderscheidende kleding te dragen, meestal donkerblauw of zwart.
Een plaatje van het Joodse Kwartier in het oude stadsdeel van Jeruzalem (door het Westen schamper ‘Oost-Jeruzalem’ genoemd) dat dateert van vóór 1899. Vooraan de Hurva synagoge (1856) die gebouwd werd op ruïnes van de vorige. Daaraan werd reeds begonnen in 1700. Echter, de synagoge werd nog voor de voltooing in 1721 door de Arabieren in brand gestoken en compleet verwoest. Vandaar dat Hurva ‘ruïne’ betekent. Achteraan is vaag de beroemde Tiferet Jisrael synagoge te zien die in 1871 werd voltooid. Beide synagogen werden in 1948 door het Jordaanse leger gedynamiteerd nadat de Oude Stad in Arabische handen was gevallen en meteen begonnen werd met de islamisering van Jeruzalem. Veel jaren later werd de Hurva synagoge heropgebouwd en op 15 maart 2010 ingehuldigd. Ook de heropbouw van de Tiferet synagoge is momenteel aan de gang. Op 27 mei 2014 werd de eerste steen gelegd. De werken zullen nog enkele jaren in beslag nemen.
Verhalen over de mishandeling in het door Islam gedomineerde Midden-Oosten van de 19de eeuw van de Joden als dhimmies, zijn er helaas in overvloed. Echter, zo nu en dan schijnt het heldere licht van tolerantie doorheen de duisternis, schreef Elder of Ziyon (EoZ) op zijn blog.
Het regime vanMuhammad Ali van Egypte [1805–1849], een Ottomaans-Albanese commandant die o.a. de Levant controleerde (met inbegrip van Jeruzalem) stond veel meer toleranter tegenover dhimmies (soms ‘rayahs‘ genoemd), dan het voorgaande Ottomaanse regime in Israël – of dan het voorgaande Mamelukken regime [onder Ottomaanse suzereiniteit] in Egypte – was geweest. Deze tolerantie strekte zich zelfs uit tot de Joden die tot dan de minste man was aan de totempaal, het zwartste schaap onder de zwarte schapen, vóór zijn tijd. Deze beschrijving van de vorige status van de Joden werd bevestigd door Chateaubriand (een gezant van Napoleon Bonaparte) na zijn bezoek aan het Heilig Land in 1806.
De hele wereld blijkt nog steeds geobsedeerd door het minuscule conflictje tussen Palestijnen en Israël, minuscuul vergeleken toch met wat er elders in de wereld gebeurt. Echter, de wereld moet zich dringend bezinnen of bewust WEGKIJKEN van de grote echte drama’s die zich momenteel elders in het Midden-Oosten afspelen, nog wel een optie is. Zoals bv. in Syrië/Irak waar Christenen, Koerden en Yezidi’s momenteel als beesten worden afgemaakt door de IS (Islamitische Staat/ISIS). Of is de wereld dan echt zó verblind door Jodenhaat en Israëlhaat dat het hen echt geen barst kan schelen dat er alleen al in Syrië bijna … Lees verder De islamitische kolonisten: Vergeten feiten over het Arabisch-Israëlische conflict
Dhimmi’s en dhimmitude, Joden, christenen en andere niet-moslims die ergens in de arabische wereld hun stek hebben (of ooit hebben gehad) zijn erg goed bekend met dit woord, dat voor hen enkel maar narigheid, vernedering, rechteloosheid, slavernij, tot moord en doodslag inhoudt. Het bestaat in die landen namelijk al eeuwenlang. De betekenis en het gebruik toelichten van dhimmi en haar afgeleid naamwoord dhimmitude, kan ons helpen de soms voor ons onbegrijpelijke vijandige houding van moslims ten aanzien van niet-moslims – en dan in het bijzonder tav de Joden – om het duidelijk onoplosbare conflict in het M-O beter te begrijpen. … Lees verder De dhimmie-cultuur: hoe Joden in het M-O eeuwenlang Islamitisch bestuur overleefden
Islamisten halen hun slag thuis: Europese Unie wil beledigen van Islam en religieuze figuren bestraffen. Islambashen mag binnenkort niet meer. Jodenbashen en Israëlbashen mogen deze Islamisten ‘gelukkig’ nog wel. Oef! Nou zeg, dàt was op het randje af! 😦
Een gouden tip voor de EU: voer meteen de doodstraf weer in. Bij voorkeur executie door het hoofd af te hakken met een Arabisch kromzwaard en wel op de Grote Markt van Brussel, net nà het Vrijdaggebed. De plechtigheid zal gegarandeerd door veel volk worden bijgewoond. Op het plaatje hierboven: Enthousiaste ‘gematigde’ Britse moslimbetogers laten in Londen zien dat zij er al klaar voor zijn.
De voorzitter van de Arabische Liga, Nabil al-Araby, zei gisteren 19 september 2012 dat de Liga, samen met de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OIC), de Europese Unie en de Afrikaanse Unie dicht bij het formuleren zijn aangekomen van een internationale overeenkomst betreffende het bestraffen van godslastering en het beledigen van religieuze figuren.
typische dhimmi houding
Staten op zich zouden niet beschuldigd mogen worden voor het beledigen van de Islam die door sommige individuen worden gemaakt, vertelde Araby tegenover journalisten op het hoofdkwartier van de Liga in Kaïro. Hij herhaalde opnieuw zijn kritiek op het in Amerika gemaakte satirisch islamfilmpje dat de Profeet Mohammed van de Islam denigreerde en een golf van protesten deed uitbarsten over de hele wereld en hij beschreef de film als “waardeloos en onbelangrijk.”
De rechts-reactionaire opvattingen inzake Israël & Palestina
door Roelf-Jan Wentholt
Veel Israël-haters koesteren een rechts-reactionair beeld van de geschiedenis van Israël dat van geen kanten klopt. Zij stellen dat de Joden de Arabieren verdreven om zo ruimte te krijgen voor de eigen Joodse staat. Zo is het beslist niet gegaan.
Het is van het grootste belang een helder beeld te krijgen van de situatie in de landstreek Palestina voorafgaand aan de komst van de Joden. Het begin van deze geschiedschrijving plaats ik midden negentiende eeuw.
Wat weten we van de toestand van Palestina toen? We weten dat het land schaars bevolkt was (1). We weten dat de macht absoluut in handen was van een kleine groep Arabische feodale landheren. Deze Arabische Heren verdienden hun inkomen door de arme Arabieren op een vreselijke manier uit te persen. De arme Arabieren bewerkten het land van de feodale heren en moesten daarvoor enorm veel betalen.
De arme Arabieren hadden geen enkele kans op een verbetering van hun lot. De meesten van hen stierven met schulden die hoger waren dan aan het begin van hun leven. De feodale heren dienden geen enkel groter belang dan het vullen van hun zakken. Iedere economische ontwikkeling was daardoor onmogelijk. Deze Arabische elite diende geen enkel gezamenlijk belang, zij dienden slechts hun eigen belang (2).
"Tot in laatste decennia van de 19e eeuw en zelfs tot in de twintigste eeuw waren Joden in vele delen van de Maghreb - zoals in de meeste andere moslimlanden - nog steeds verplicht om in geïsoleerde groepen te leven tussen de bevolking. Ze vestigden zich in speciale wijken en werden gedwongen om typerende kleding te dragen. Ze mochten geen wapens dragen en hun beëdigde verklaring werd in geen enkel moslimgerechtshof aanvaard. Hun discriminerende status bleef die van ahl al-dhimma: een 'beschermd' volk. Een volk dat de bescherming van de Islam en de Koran genoot, terwijl het tegelijkertijd onderworpen was aan de belemmeringen en vernederingen die vastgelegd waren in de specifieke voorschriften, bekend als het Pact van Omar (634-644 C.E.), dat zowel het individu als de gemeenschap degradeerde.[David G. Littman - bron]
Dhimmitude en dhimmies; Joden, christenen en andere niet-moslims die ergens in de arabische wereld hun stek hebben (of ooit hebben gehad) zijn erg goed bekend met dit woord, dat voor hen alleen maar narigheid, vernedering, rechteloosheid, slavernij, tot moord en doodslag betekent. Het bestaat in die landen namelijk al eeuwenlang. De betekenis en het gebruik toelichten van dhimmie en haar afgeleid naamwoord dhimmitude (in feite een samentrekking van ‘dhimmie’ en ‘attitude’), kan ons helpen de soms voor ons onbegrijpelijk vijandige houding van moslims ten aanzien van niet-moslims en dan in het bijzonder tav de Joden m.b.t. het onoplosbare conflict in het M-O beter te begrijpen.
Wordt onthoofd zij die de islam te beledigen
Tevens wordt het mogelijk om de diep verankerde haat en minachting van moslims jegens niet-moslims meer bepaald in die landen en gebieden die onder de sharia leven (islamitische wetgeving gebaseerd op de koran en bijboeken) of een variant op de sharia, in haar juiste historische context te plaatsen. Wie de geschiedenis niet kent begrijpt niks van het heden, of anders gezegd in de context en het doel van deze blog: wie het conflict in het Midden-Oosten wil begrijpen, moet beseffen dat het grenzenconflict slechts een fractie uitmaakt van de echte oorzaken van dit conflict, maar dat de feitelijke bron van deze problemen, de facto van zuiver religieus-culturele aard zijn.
Een paar jaar geleden legde Mr. Sheikh van Al Jazeera in een gesprek met reporter Heumann uit, hoe wanhopig de huidige situatie in het Midden-Oosten is en dat alles veel beter zou marcheren als Israël – de dhimmiestaat staat bij uitstek in een Arabische moslimwereld – niet [meer] zou bestaan. Dhimmies mogen nu eenmaal geen eigen autonoom bestuurde staat hebben binnen de moslimwereld.
Heumann: “Kunt u mij misschien uitleggen wat het Palestijns-Israëlische vraagstuk met deze problemen te maken heeft?”
Sheikh: “De zaak van de Palestijnen staat nu eenmaal centraal in het Arabische denken.”
Heumann: “Gaat het uiteindelijk over een gevoel van eigenwaarde?”
Sheikh: “Precies. Het gaat erom dat we het altijd tegen Israël afleggen. Het knaagt aan de inwoners van het Midden-Oosten dat zo’n klein landje als Israël, met maar 7 miljoen mensen, de Arabische natie, waar 350 miljoen mensen wonen, kan verslaan. Dat kwetst ons collectieve ego. Het Palestijnse probleem zit in de genen van elke Arabier. Het probleem van het Westen is dat ze dat niet begrijpt.”
“Tot in laatste decennia van de 19e eeuw en zelfs tot in de twintigste eeuw waren Joden in vele delen van de Maghreb – zoals in de meeste andere moslimlanden – nog steeds verplicht om in geïsoleerde groepen te leven tussen de bevolking. Ze vestigden zich in speciale wijken en werden gedwongen om typerende kleding te dragen. Ze mochten geen wapens dragen en hun beëdigde verklaring werd in geen enkel moslimgerechtshof aanvaard. Hun discriminerende status bleef die van ahl al-dhimma: een ‘beschermd’ volk. Een volk dat de bescherming van de Islam en de Koran genoot, terwijl het tegelijkertijd onderworpen was aan de belemmeringen en vernederingen die vastgelegd waren in de specifieke voorschriften, bekend als het Pact van Omar (634-644 C.E.), dat zowel het individu als de gemeenschap degradeerde.” [David G. Littman – bron]
Laten we bij het begin beginnen. Wat waren de tekenen en voorzeggingen van het profeetschap van Mohammed? Hoe dachten de samenstellers van de islam hierover? Na de dood van zijn ouders en grootvader werd Mohammed verzorgd en opgevoed door zijn oom Aboe Talib. In deze periode ondernam Aboe Talib een reis naar Syrië. Hij nam Mohammed mee.
Onderweg ontmoetten zij een monnik genaamd Bahira. Deze monnik stelde Mohammed – toen nog een jongetje – enkele vragen. De vragen gingen over hoe hij sliep en zijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid.
Openbaringen
Daarna onderzocht de monnik Mohammeds rug en zag daar het zegel van profeetschap tussen Mohammeds schouders. De laatste woorden van de monnik, die zich richtte tot de oom van Mohammed en daarmee tot alle moslims die daarna zouden worden geboren, openbaarden de politieke waarheid meer dan vele openbaringen in de Koran:
‘Neem je neef mee terug naar zijn land en pas op voor de joden, want bij Allah, als zij hem zien en over hem te weten komen wat ik weet dan zullen zij hem kwaad willen doen. Je neef wacht een grootste toekomst, dus breng hem snel naar huis.’
Siham Barghouthi, minister van Cultuur in de Palestijnse Autoriteit, heeft dinsdag 2 november 2010 gezegd dat zijn ministerie onderzoekt voor wat hij noemt de diefstal van het “Palestijnse erfgoed” door Israël. De Palestijnse cultuur moet worden bewaard door het organiseren van tentoonstellingen en festivals om te laten zien dat erfgoed dat wordt opgeëist door Israël, in werkelijkheid eigendom is van de Palestijnen!” beweerde Barghouti in een interview op de radio van het Palestijnse Ma’an Nieuws Agentschap. Barghouthi noemde specifiek de blauw en wit gekleurde “Israëlische keffiyeh” met een Davidsterren patroon dat zowel in Israël wordt gedragen als op de Amerikaanse … Lees verder PA Minister beschuldigt Israël van het stelen van Palestijns erfgoed
“Er waart een spook door Europa – het is het spook van het islamisme.” Zo zou de inleidende tekst van het wereldberoemde Communistisch Manifest van Karl Marx en Friedrich Engels die werd gepubliceerd in 1848, anno 2010 kunnen luiden, waarbij het begrip islamisme het oorspronkelijke communisme vervangt. Sinds het failliet van het communisme eind jaren 1980 begin jaren 1990 heeft een nieuw gevaar de kop opgestoken: de islamistische onverdraagzaamheid en georganiseerd moslimracisme. Intussen is dat al lang geen spook meer en dat merk je niet alleen in de Verenigde Staten of Groot-Brittannië, ook in andere landen zoals Nederland en België … Lees verder Dhimmie in eigen land: Europees masochisme
In alle moslimlanden worden christenen en andere religies onderdrukt en gediscrimineerd De islam kent geen godsdienstvrijheid en geen enkele wederkerigheid door WCT. Ayasofya In Marokko staat in de grondwet ingeschreven dat het verboden is om zich tot een andere godsdienst te bekeren of om te verklaren dat men de islam heeft verlaten. Ruim een jaar geleden werden in Marrakech een aantal mensen in de gevangenis opgesloten omdat ze zich in het geheim hadden bekeerd tot het christendom. Een tijd geleden werd een zendeling opgepakt omdat hij jongeren probeerde te bekeren tot het christendom. Tot in 7de eeuw waren er in … Lees verder De islam kent geen godsdienstvrijheid
Een plaatje van het Joodse Kwartier in het oude stadsdeel van Jeruzalem (door het Westen schamper ‘Oost-Jeruzalem’ genoemd) dat dateert van vóór 1899. Vooraan de Hurva synagoge (1856) die gebouwd werd op ruïnes van de vorige. Daaraan werd reeds begonnen in 1700. Echter, de synagoge werd nog voor de voltooing in 1721 door de Arabieren in brand gestoken en compleet verwoest. Vandaar dat Hurva ‘ruïne’ betekent. Achteraan is vaag de beroemde Tiferet Jisrael synagoge te zien die in 1871 werd voltooid. Beide synagogen werden in 1948 door het Jordaanse leger gedynamiteerd nadat de Oude Stad in Arabische handen was gevallen en meteen begonnen werd met de islamisering van Jeruzalem. Veel jaren later werd de Hurva synagoge heropgebouwd en op 15 maart 2010 ingehuldigd. Ook de heropbouw van de Tiferet synagoge is momenteel aan de gang. Op 27 mei 2014 werd 
