Eén van mijn grootste favorieten onder Joodse componisten en muzikanten is ongetwijfeld de New Yorkse artiest Daniel Koren, gekend van zijn clips die hij maakte onder het pseudoniem “The Floating Heads” en in het bijzonder zijn composities met het Daniel Koren Ensemble. Hierboven een live optreden in juli 2014 in Ars Nova, NYC met “River of January“.

De Frans-Israëlische zangeres Yael Naim zingt hier “Coward“ uit haar laatste album “Older” dat op 30 november 2016 online werd gebracht.

Yael Naïm werd in 1978 geboren in Parijs, Frankrijk, uit Joodse immigranten afkomstig uit Tunesië. Toen zij vier jaar oud was verhuisde zij met haar familie naar Ramat HaSharon, een stad gelegen tusssen Herzlya en Tel Aviv, Israël, waar ze haar jeugd doorbracht. Daarna diende zij in het Israëlische leger (IDF/Tsahal) als soliste in het orkest van de Israëlische luchtmacht (IAF). “Older” is reeds haar vierde album.

Wat deze clip nog meer bijzonder maakt is dat dit het filmisch debuut is van de Belgische zanger, componist en designer  Stromae uit Brussel, alias van Paul Van Haver. Toevallig werd Stromae gisteren nog onderscheiden met de “Grand Prix de la Francophonie” voor zijn bijdrage aan de Franse taal naast de vele andere onderscheidingen die hij eerder mocht ontvangen.

Zijn livealbum Racine carrée dat tijdens zijn concertreeks werd opgenomen in Montreal (Canada) is een absoluut meesterwerk. Hij is de enige Franstalige zanger die ooit voor een volgelopen stadion, het befaamde Madison Square Garden, optrad (oktober 2015). Alleen al in Frankrijk verkocht hij meer dan twee miljoen albums.

Stockholm, Zweden, 10 december 1966. De Israëliër S.Y. Agnon (rechts op het podium) neemt de Nobelprijs voor Literatuur 1966 in ontvangst [beeldbron: Jewish Journal]

Op een moment dat velen zich verbaasd, geschokt en ontdaan en of verheugd tonen in het feit dat onlangs de Amerikaanse singer-songwriter Bob Dylan, geboren als de Joodse Robert Allen Zimmerman, werd bedacht met… de Nobelprijs voor Literatuur, kijken de échte Israëlische fans van Hebreeuwse moderne literatuur ernaar uit om later op dit jaar een mijlpaal te vieren in de geschiedenis van de Joodse Staat.

Op 10 december 2016 zal het precies 50 jaar geleden zijn dat de Israëlische auteur Shmuel Yosef Agnon (1888-1970) de Nobelprijs voor Literatuur 1966 in ontvangst nam. Het was de eerste keer dat een Nobelprijs werd uitgereikt aan een Israëlisch staatsburger. Agnon kreeg deze prijs voor zijn “diepe karakteristieke verhalende kunst met motieven uit het leven van het Joodse volk” [‘profoundly characteristic narrative art with motifs from the life of the Jewish people’]

In het bijzonder trokken twee van zijn werken 50 jaar geleden de aandacht van het Zweedse Nobelprijs Comité:

♦ Bi-levav yamim (1933), naar het Engels vertaald als In the Heart of the Seas, is het verhaal van tien chassidische Joodse mannen die vanuit Oost-Europa naar Jeruzalem reizen, lang voor de stichting van Israël. Volgens de Amerikaanse uitgeverij Harper is dit boek een van “The 100 Best Spiritual Books of the Twentieth Century“.

♦ Temol Shilshom (1945), naar het Engels vertaald als Only Yesterday, is een roman die zich afspeelt tijdens de periode van de Tweede Aliyah (1904-14) en volgt de verteller op zijn tocht van Galicië (Polen) via Jaffa naar Jeruzalem ten tijde van de (Turkse) Ottomaanse Bezetting (1517-1917).

Tot op heden werden 12 Israëliërs bedacht met de prestigieuze Nobelprijs. Tussen 1901 en 2016 werden tenminste 197 Joden en mensen van half tot driekwart Joodse afkomst, beloond met de Nobelprijs, of zowat 22 procent van al de ontvangers wereldwijd. Te bedenken dat Joden slechts 0,2 procent van de wereldbevolking uitmaken, is dit wel een erg opmerkelijk aantal!

door Brabosh.com

Vanavond gaat het 12de Bierfestival op rij in Jeruzalem van start dat plaatsheeft in het Onafhankelijksheids Park (Gan HaAtsmaut). Het Jerusalem Beer Festival (Facebookpagina) is één van de grootste evenementen van de bierindustrie in Israël. Dit jaar zijn er zowat 120 verschillende typen bier te proeven. Het Bierfestival werd voor het eerst in 2004 georganiseerd en is sindsdien een vaste waarde geworden in Israël’s hoofdstad. Naast de bierproeverijen zijn er ook allerhande kraampjes en evenementen te zien, en tevens vele optredens van locale en nationale artiesten.

Echter, een en ander is weer niet naar de zin van de Pal-Arabieren. De Amerikaanse blogger EoZ heeft wat uitgezocht en brengt hier het hele verhaal. Zo  schrijft The New Arab:

“Israëlische bedrijven hebben hun intentie aangekondigd dat zij deze week een bierfestival organiseren op de historische islamitische begraafplaats van Mamilla in Jeruzalem. Het festival wordt gesteund door de locale Israëlische autoriteiten die het evenement aankondigden op hun website. Het festival wordt georganiseerd op het terrein van de islamitische begraafplaats Mamilla. De Israëlische regeringen hebben er grote delen van omgevormd tot een openbaar park onder de naam “Onafhankelijkheids Park” nadat zij de begraafplaats, die een oppervlakte besloeg van 200 acres, drooglegden en de meeste van de graven verwijderden.”

Tijdens de vorige editie van het Jerusalem Beer Festival schreef Gulf News vorig jaar dat het hele opzet van het festival bedoeld was om de moslims te provoceren:

“Het festival is een opzettelijke provocatie om de Palestijnse woede aan te wakkeren, volgens Fakhri Abu Diyab, hoofd van het Palestijnse locale comité voor de verdediging van Jeruzalem. Elk type van de feestelijke viering op een begraafplaats is respectloos en inflammatoir, laat staan dat het festival rond een thema als alcohol draait. In Islam is het consumeren van alcohol verboden.”

Volgens de Arabische nieuwssite 5 Pillars zouden op de begraafplaats mensen zijn begraven uit de vroege islamitische periode en de resten liggen van de volgelingen van generaal Saladin [in het Arabisch Salah ad-Din Yoessoef bin Ajjoeb], de sultan van Egypte en Syrië, die in de 12de eeuw Jeruzalem bevrijdde van de Europese kruisvaarders. Zowel in de artikels van 5 Pillars als dat in The Gulf News wordt de bewuste begraafplaats (die oorspronkelijk genoemd was naar een Christelijke heilige !) hernoemd naar de “Ma’amanallah Begraafplaats in bezet Oost-Jeruzalem”.

Opmerkelijk in het verhaal is dat eerder de ‘Palestijns’ Arabische moslims eigenhandig op het terrein van de bewuste begraafplaats een zakencentrum wilden bouwen, zoals het artikel uit 1945 “Cemetary Into Business Centre” aantoont.

Zo wilde in 1945, ten tijde van de Britse bezetting van het heilig land, de Opperste Islamitische Raad van Jeruzalem de hele begraafplaats “ontwijden” en plande de bouw van een handelscentrum en tevens een openbaar park dat het Saladin Park zou genoemd worden.

De moslims van die tijd rechtvaardigden dit gebruik van de begraafplaats door op te merken dat eerder andere islamitische begraafplaatsen werden ontwijd voor openbaar gebruik, zoals deze aan de Herodus Poort [die rechtstreeks leidt naar de Arabische wijk van de Oude Stad] en een andere begraafplaats in Jaffa.

Een andere voorbeeld is dat van de illustere Grootmoefti van Jeruzalem, Haj Amin al-Hoesseini, de Arabische geestelijke leider die het op een akkoordje had gegooid met Führer Adolf Hitler om tijdens WOII de Joden van ‘Palestina’ over de kling te jagen.

In 1929 liet de Grootmoefti tegenover de Mamilla begraafplaats een groot hotel bouwen, met name het bijzonder luxueuze Palace Hotel. In het vroege stadium van de bouw stuitten de bouwvakkers op beenderen en skeletten in wat blijkbaar een ouder deel was van de Mamilla begraafplaats. De Moefti zag zijn prestigieuze project in het water vallen en liet in zeven haasten de stoffelijke resten verdwijnen. Bovendien liet hij dwars doorheen het hele terrein van de begraafplaats rioolbuizen trekken om de afvoerpijpen van het nieuwe hotel te verbinden met het netwerk van de stad.

Het lijkt erop dat telkens wanneer de zogenaamde heiligheid van islamitische heilige plaatsen ter sprake komt deze opeens “onaantastbaar” worden wanneer ze op een of andere wijze kunnen gelinkt worden met de Joden. Want zoals dit verhaal aantoont, blijkt dat wanneer Joden van een park willen genieten dat moslims eerder zelf planden op dezelfde plaats, de begraafplaats door de moslims opnieuw heilig wordt verklaard.

Video: impressie van het Bierfestival van Jeruzalem in 2015