Yad Vashem, Israël, 26 juni 1990. De Turkse rechtvaardige moslim Selahattin Ülkümen kreeg op die dag een boom en een plaquette in het park van Yad Vashem en werd uitvoerig geëerd als dank toen hij in juli 1944 als consul op het eiland Rhodes erin slaagde om het leven te redden van 50 Joden, onder hen 13 Turkse burgers; de overige 1.700 andere Turkse Joden op het eiland werden gedeporteerd naar de nazi concentratiekampen.

De toen dertigjarige Ülkümen betaalde persoonlijk een zware prijs voor zijn daad. De Duitsers bombardeerden als vergelding zijn consulaat, brachten zijn zwangere echtenote dodelijke verwondingen toe en vermoordden tevens twee van zijn naaste medewerkers. Hij besteedde de rest van de oorlog in Duitse gevangenschap. Vandaag echter behoort hij tot het handvol moslims en de enige Turkse diplomaat aan wie die eer te beurt viel, die door Israël worden geëerd voor het riskeren van hun leven om Joden tijdens de Shoah te redden.

Manfred Gerstenfeld interviewt Rifat N. Bali

“De Turkse houding tegenover de Holocaust verschilt op veel punten van die van andere landen. Het woord ‘Holocaust’ wordt niet gebruikt in het publieke discours. Maar de Turkse media, politici en maatschappelijke elites verwijzen vaak naar de genocide van de Joden.

“Een belangrijk aspect betreffende de Turkse Holocaust instrumentatie en misbruik in het internationale publieke debat over de Armeense genocide. De eerste beschuldigingen tegen Turkije die eist om haar verantwoordelijkheid op te nemen voor deze massamoord tijdens de Eerste Wereldoorlog, begon omstreeks 1965, vijftig jaar na de massale deportatie van de Armeniërs in 1915. Deze beschuldigingen – voornamelijk gemaakt door Armeense organisaties in de Westerse wereld – werden geïntensiveerd.”

Lees verder “De houding van Turkije tegenover de Holocaust [Dr. Manfred Gerstenfeld]”