Voor het eerst ooit wil de Staat Israël de anti-boycot wet toepassen die werd aangenomen in 2011, door eventueel de belastingvrijgestelde status in te trekken van de linkse niet-gouvermentele organisatie, Amnesty International, bericht het dagblad Israel Hayom op 12 september 2017.
De Israëlische reactie komt er in antwoord op een nieuwe campagne die de NGO Amnesty International lanceerde in juli 2017 onder de naam “Israel’s Occupation: 50 Years of Dispossession.” De organisatie roept daarin de wereld op om Israëlische producten te boycotten die worden geproduceerd voorbij de Groene Lijn meer bepaald in Oost-Jeruzalem, de Golan Hoogtes en Judea & Samaria.
Bovendien roept de NGO tevens op om aan Israël een wapenembargo op te leggen op beschuldiging dat de Joodse Staat “oorlogsmisdaden” heeft begaan ten aanzien van de “Palestijnen” in de Arabische woongebieden die geheel of gedeeltelijk worden bestuurd door Israël en vooral in de Gazastrook, hoewel Israël zich daar reeds in 2005 volledig heeft uit teruggetrokken.
Op dat moment eisten woedende leden van de Knesset dat minister van Financiën Moshe Kahlon actie zou ondernemen, die echter geen beloftes deed maar verklaarde dat het ministerie “alle middelen die tot haar beschikking zijn, inclusief afschaffing van belastingvoordelen, zou aanwenden tegen elke organisatie die de staat Israël ondermijnt of soldaten van het IDF visereert.”
Een vervolgonderzoek van de wet door de ministers van Justitie en Financiën bevond dat, de actie en oproep tot boycot van Israël door de NGO Amnesty International, inderdaad in strijd was met de Israëlische statuten.
De wet van 2011, wettelijk gekend als de “Prevention of Damage to the State of Israel through Boycott” Wet, machtigt de minister van Financiën om sancties op te leggen aan om het even wie die promoot of deelneemt in een economische, culturele of academische boycot tegen om het even welke met Israël verbonden instelling of individu.
Specifieke belastingvoordelen kunnen eveneens ontzegt worden aan dergelijke organisatie, zelfs nog voor deze actief deelneemt aan de boycot, maar haar deelname reeds te kennen heeft gegeven. De wet laat de regering tevens toe om de organisatie gerechtelijk te vervolgen, waardoor deze kan veroordeeld worden om schadevergoeding te betalen indien de boycot financiële schade zou berokkend hebben.
Een voorbeeld van schending van deze Israëlische anti-boycotwet door de bewuste NGO kan ondermeer vastgesteld worden in uitspraken die Salil Shetty, een mensenrechtenactivist uit Indië en sinds 21 december 2009 de secretaris-generaal van de organisatie, deed op 7 juni 2017 op de website van Amnesty International:
“Decennialang heeft de wereld passief toegekeken hoe Israël de huizen van Palestijnen heeft vernietigd en hun land en natuurlijke hulpbronnen voor eigen profijt heeft geplunderd. Terwijl de Palestijnse economie wordt verstoord door 50 jaren misbruik door [Israël’s] beleid, werd een bloeiende multimiljoenen dollar kostende nederzettingenonderneming gebouwd uit de systematische onderdrukking van de Palestijnse bevolking.
Vijftig jaar lang is het amper veroordelen van Israël voor de uitbreiding van de nederzettinggen ruimschoots onvoldoende gebleken. Het is tijd voor de landen om concrete internationale acties te ondernemen om de financiering van nederzettingen te stoppen die op zich reeds een schending zijn van het internationaal recht en oorlogsmisdaden inhouden.”
In dit geval zullen de vertegenwoordigers van Amnesty International worden opgeroepen door de minister van Financiën, Moshe Kahlon, die heeft gezegd dat hij na de hoorzitting een beslissing zal nemen over te nemen sancties of een ander besluit van de zaak. Elk verlies van zijn belastingvrijgestelde status in Israël kan het vermogen van Amnesty International om geld in de regio te verzamelen, ernstig beïnvloeden.
