
Elogie aan de dodelijke slachtoffers van het coronavirus
Alleen ga ik op weg. Het kiezelpad blinkt in de mist. De nacht is stil, de woestijn hoort naar Gods stem En sterren spreken met elkaar. Het uitspansel is vol eerbiedige verwondering. De aarde slaapt in stralend lichtblauw. Waarom voel ik me zo gekwetst en verontrust? Waarop wacht ik? Waarvan heb ik spijt? Van het leven verwacht ik niets meer, En van wat voorbij is, spijt me niets. Ik wil enkel vrijheid en rust. Ik zou me willen overgeven aan de slaap. Maar niet aan de koude slaap van het graf. Nee, ik zou eeuwig willen slapen Dat mijn levenskrachten … Lees verder Elogie aan de dodelijke slachtoffers van het coronavirus