Maand: juli 2017

Moslim geleerden vergaderen in Abu Dhabi om de ‘Zionistische schendingen van Al Aqsa’ te bespreken

brabosh

Alexander Simon berichtte op 30 juli ’17 in de online nieuwskrant Standard Republic dat:

“[De Egyptische] Groot-Imam sjeik Ahmed Al-Tayeb is aangekomen in Abu Dhabi (VAE) waar hij [op maandag] de spoedvergadering van islamitische geleerden zal voorzitten. Op de bijeenkomst  zal gediscuteerd worden over de Zionistische schendingen jegens de Al-Aqsa Moskee [in Jeruzalem].

De Groot-Imam werd opgewacht door de minister voor Hoger Onderwijs Dr. Ahmed Bahloul Al-Falasi, de secretaris-generaal van de Raad van Moslimgeleerden Dr. Ali Al-Nuaimi en de voorzitter van de Algemene Autoriteit inzake Islamitische Kwesties in Abu Dhabi Dr. Mohammed Mattar Al-Kaabi.”

EoZ hierover: “De bijeenkomst gaat niet over het verdedigen van de Al Aqsa-moskee tegen Israël. De bijeenkomst is hoe de kwestie van de Al Aqsa moskee kan gebruikt worden om de Arabische moslims nog wat meer op te jutten tegen Israël en tegen de Joden in het algemeen. Het is niet alsof de ‘crisis’ nog steeds aan de gang is, tenzij je de crisis definieert als het ‘verfoeilijke’ feit dat er nog steeds Joden wonen in Jeruzalem.”

De bliksemafleider
Zoals auteur Ben-Dror Yemini enkele dagen geleden schreef is de kwestie van de Tempelberg nog maar het kleinste probleem van alle problemen in de moslimwereld. In de islamitische landen of in islamitische bevolkingscentra vormen de moslims de absolute meerderheid van de slachtoffers van de islamitische terreur. Irak, Afghanistan en Nigeria, Syrië en Jemen staan bovenaan de lijst met doden, moslims gedood door andere moslims wel te verstaan. Israël bengelt nagenoeg helemaal onderaan deze lijst.

Het lijkt er dus eerder op dat de Raad van Islamitische Wijzen niet op zoek is om de ‘kwestie’ (die er geen is) op te lossen maar op zoek is naar een bliksemafleider in een ultieme poging om alle (islamitische) hoofden tegelijk in dezelfde richting te laten kijken – richting Tempelberg en Israël –  zodat het moorden en afslachten van moslims in hun eigen gebieden en landen ongestoord kan voortgaan. “Eigen bloed moet eerst bloeden, maar dat hoeft het Westen niet te weten,” redeneren ze in Abu Dhabi.

“Dat Westen dient enkel Israël en de Joden in het vizier houden en heeft zich niet te moeien met het interne islamitisch bloedvergieten,” luidt het credo in het Midden-Oosten, Noord-Afrika en in andere landen met een moslimmeerderheid.

Advertenties

De ‘Al-Aqsa leugen’ leeft verder [Ben-Dror Yemini]

brabosh

Palestijnse aanhangers van ISIS demonstreren de piratenvlag van islam voor de Rotskoepel op de Tempelberg in Jeruzalem. In hun bekrompen 7de eeuws wereldbeeld is geen plaats voor andersdenkenden en voor Joden nog het minst van al. Enkel Islam mag gedijen en heersen.

Terrorisme is niet op zoek naar vrede, het zoekt geen twee staten voor twee volkeren of wil een einde maken aan de bezetting. Terrorisme ontstaat omwille van opruiing, haat en bloedsprookjes. Het zoekt vernietiging en verderf en het zal elk excuus aangrijpen om opnieuw op te duiken, zowel wanneer de Palestijnen lijden als gevolg van de bezetting en wanneer het hen goed gaat ondanks de bezetting.

De Tempelberg, zo werden we gewaarschuwd, zal de moslimwereld in vuur en vlam zetten. Er zijn al protesten in verschillende uithoeken van de wereld. En hier, in Israël, greep een Palestijn naar een mes en ging naar buiten om drie Joden te vermoorden. Als we enkel wat vriendelijker hadden gehandeld, als we ze niet hadden geërgerd, dan zou het niet gebeurd zijn.

Houdt u niet enkel van dat zelfbedrog, dat zich herhaalt telkens wanneer een nieuwe golf van geweld dreigt om hen te vernietigen? Ja, om hen te vernietigen, niet ons. Omdat ze ons regelmatig bedreigen en zichzelf bezeren. Het begon niet vandaag. Het is traditie. Het is geschiedenis.

In de grote Arabische opstand van de jaren 1930, waren de Britten de belangrijkste doelgroep. De activiteiten waren tegen hen gericht. Zo’n 200 Britten, 400 Joden en 5.000 Arabieren werden gedood. Het was aanvankelijk geen religieuze opstand. Maar de moefti, Haj Amin al-Husseini, verspreidde het gerucht dat de Britse soldaten moskeeën hadden geschonden en dat de Joden op het punt stonden om het van hen over te nemen. Het was een voortzetting van de “Al-Aqsa leugen”, die de moefti voor zichzelf in de jaren 1920 had gecreërd.

Het interessante is dat, hoewel de Britten reageerden met schokkende brutaliteit met middelen waarvan Israël niet eens durfde dromen om ze te gebruiken, er net zo goed echte wreedheid was  tussen moslims onderling. Toen de opstand begon was de moefti tegen geweld. Hij verkoos de diplomatieke weg. Naarmate de tijd verstreek radicaliseerde de moefti steeds meer.

Op een gegeven moment, gaf het grootste deel van de Palestijnse Arabieren de brui aan de opstand. De moefti en zijn aanhangers waren woedend. Het resultaat was dat de meeste Arabieren die tijdens de opstand werden vermoord, het slachtoffer waren van een bloedige oorlog tussen de rivaliserende facties, en de moefti en zijn aanhangers waren verantwoordelijk voor de meeste moorden.

Naarmate de jaren voorbijgingen verergerde het format van “een externe vijand met zelfdodingslust” nog meer en dat niet enkel onder de Palestijnen. De moslims zijn regelmatig woedend op het Westen. De voorbije decennia hebben de “krachten van de vooruitgang” nog olie op het vuur gegooid. Duizenden academici, journalisten en mensenrechtenactivisten wijzen met een beschuldigende vinger naar het Westen, naar de Verenigde Staten als de Grote Satan en naar Israël als de Kleine Satan. Alles wat de islamisten zeggen, zeggen de ultra-verlichte mensen nog een beetje beter.

Maar de woede tegen het Westen, die meestal gebaseerd is op leugens en zelfbedrog, betreedt een verbeterde format van “een externe vijand en zichzelf doden,” want in de afgelopen decennia hebben de moslims zich voornamelijk zelf afgeslacht. Het bloedbad bestaat overal waar islamisten zijn en altijd vinden ze excuses om “de industrie van de dood” (de titel van een artikel van oprichter van de Moslim Broederschap Hassan al-Banna) te versterken.

Van 2002 tot eind 2016 werden 202.697 mensen vermoord in daden van terreur. Ik heb het niet over de slachtoffers van de oorlog in de islamitische wereld, waar het dodental in die periode bijna een miljoen bereikte. Ik heb het over de slachtoffers van terreur, waarvan de absolute meerderheid moslims zijn, in islamitische landen of in islamitische bevolkingscentra. Irak, Afghanistan en Nigeria staan bovenaan de lijst. Israël bijna aan de onderkant. Dus met alle respect voor de gevoeligheid voor de Tempelberg, die wel degelijk bestaat, is dit wel het laatste probleem van de moslimwereld.

Terreur verschijnt niet omdat het iets wil verbeteren. Terrorisme is niet op zoek naar vrede. En in ons geval, zoekt het geen twee staten voor twee volkeren, het wil geen einde maken aan de bezetting. Terrorisme ontstaat omwille van opruiing, haat en bloedsprookjes. Het zoekt vernietiging en verderf en het zal elk excuus aangrijpen om opnieuw op te duiken.

Wanneer de Palestijnen lijden als gevolg van de bezetting, hebben ze een uitstekende reden, en men kan erop rekenen dat de vertegenwoordigers van de krachten van de vooruitgang zullen veranderen in terroristische propagandisten en wapens verrechtvaardigen. Wanneer de dingen goed gaan, ondanks de bezetting – en de afgelopen twee jaar zijn er tekenen van welvaart – laat dit het bloed van de jihadisten nog meer koken en ze revolteren ​​tegen de normalisering. En, op de achtergrond, zijn er altijd de aanstichters en de agitatoren en de financiers. De jonge man die op vrijdagavond erop uit trok om te moorden, geloofde dat de Joden een van de meest heilige symbolen van de islam ontheiligen. Hij geloofde de campagne van leugens, te beginnen met al-Jazeera en sjeik Raed Salah van Hamas en de Palestijnse media.

Dat betekent niet dat onze beleidsmakers het juiste deden. Maar vooraleer we onze messen trekken, en vooraleer we een ruzie beginnen tussen de Shin Bet en de politie, en vooraleer we met een beschuldigende vinger wijzen naar premier Benjamin Netanyahu, moeten we niet vergeten dat we het hier hebben over een veel dieper liggend probleem. Een probleem dat de Arabische wereld eerst intern moet oplossen, omdat de moslims een absolute meerderheid vormen van de slachtoffers van de islamitische terreur. De Tempelberg, met alle respect, staat helemaal los van dit probleem.

door Ben-Dror Yemini

Bron: een artikel van Ben-Dror Yemini van 27 juli 2017 op de site van Ynetnews

Met dank aan Tiki S. voor de hint

Rapport: Helft van buitenlandse hulp aan ‘Palestina’ wordt gebruikt om de terreur te financieren

brabosh

De Palestijnse Autoriteit (PA) beweert dat het hopeloos nood heeft aan fondsen, maar heeft meer dan 1 miljard dollars uitgegeven aan terrorisme sinds 2013. Dat betekent concreet dat de PA tegenwoordig de helft van al het geld dat het ontvangt in buitenlandse hulp uitgeeft om terroristische aanslagen aan te moedigen en te financieren jegens Israëlische Joden, aldus een rapport van het Instituut voor Hedendaagse Kwesties (ICA).

Volgens de studie, ontvangt de PA momenteel 692.000.000 dollars per jaar in directe buitenlandse hulp, waarvan het meeste afkomstig is uit de Verenigde Staten en de Europese Unie. Van dit relatief royale budget aan buitenlandse hulp, besteedt de PA maar liefst 344 miljoen dollars per jaar, of 49,6 procent van alle buitenlandse hulp, aan terrorisme en premies en salarissen voor gevangen terroristen en hun families.

Terreur loont
Van de totale PA begroting voor dit jaar, met inbegrip van zowel buitenlandse hulp als belastinginkomsten, wordt 4 procent besteedt om “de strijd tegen Zion” te financieren en 13 procent gaat naar premies voor de families van terroristen die gedood werden tijdens aansalgen op Israëli’s en terroristen in Israëlische gevangenschap.

Gevangen terroristen kunnen thans meer dan 3.000 dollars per maand ontvangen van de PA nadat zij terreuraanslagen pleegden, met de 19-jarige terrorist die onlangs drie Israëliërs in koelen bloede vermoordde en levenslang een salaris van ca. 3.120 per maand ontvanget, dat is zowat 10 keer meer dan het gemiddelde inkomen in de Palestijnse Autoriteit.

De voorbije vier jaren heeft de Palestijnse Autoriteit meer dan 1 miljard dollars uitbetaald aan terroristen en de families van terroristen, rapporteerde het Parlementaire Comité voor Buitenlandse Zaken (in de Knesset) in mei jongstleden. the Knesset Foreign Affairs Committee reported in May.

Het Instituut voor Hedendaagse Kwesties merkte in het rapport op dat:

“Dit engagement manifesteert de Palestijnse zienswijze zoals werd afgekondigd door de Palestijnse wet die naar de terroristen verwijst als de ‘vechtende sector’ van de Palestijnse samenleving. Dit voortdurende patroon staat in schril contrast met de Palestijnse toezeggingen in de Oslo-akkoorden en het internationaal recht en conventies. Het weerspiegelt ook het feit dat tot nu toe niet echt druk werd uitgeoefend op de Palestijnen om te stoppen met de betalingen.”

Messentrekker in Hamburg die man doodde was afgewezen Palestijnse asielzoeker

brabosh

De woesteling die op vrijdag 28 juli 2017 in het Duitse Hamburg, gewapend met een groot keukenmes een supermarkt binnenstormde en onder de gekende kreet “Allahu Akhbar” (Allah is groot) wild de mensen om zich heen begon neer te steken, is nu bekend. Het betreft een 26-jarige afgewezen Palestijnse asielzoeker die ‘geradicaliseerd’ is (plaatje hierboven) [beeldbron: Israel Behind The News].

Bij de islamistische aanslag werd een 50-jarige man gedood en raakten nog zes anderen gewond. De Palestijn vluchtte weg uit de supermarkt, stak op straat nog vier andere mensen neer maar werd uiteindelijk gestopt door omstanders die de islamist met stoelen bekogelden tot hij gewond neerzeeg en kon ingerekend worden door de veiligheidsdiensten.

Aanvankelijk werd geopperd dat de man een ‘lone wolf‘ was met ‘psychologische problemen‘. De klassieke uitleg in naïeve verdwaasde linkse middens die zichzelf graag in slaap brallen en het grote publiek in de luren willen leggen. Imho heeft iemand die in het openbaar ‘Allahu Akhbar’ krijst, de oorlogskreet van de jihadist, de facto een ‘psychologisch probleem’ en eenieder kan maar beter op zijn/haar hoede voor hem zijn.

Schoorvoetend geven de Duitse inlichtingendiensten thans toe dat de man bekend was bij de Duitse veiligheidsdiensten, dat het hier om een Palestijnse afgewezen asielzoeker gaat, genoemd Ahmad A. die geboren is in de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), had geen identiteitspapieren, verbleef sinds 2015 in Duitsland en vroeg asiel aan maar dat werd geweigerd en werd prompt uitgewezen, woonde tot aan zijn islamistische daad in een vluchtelingencentrum.

Waarschijnlijk is de islamist zolang onder de radar kunnen blijven, profiterend van zijn internationale status als de Palestijn van wie alles wordt verdragen “omdat hij in eigen land verdrukt en uitgebuit wordt  door den Jood”, aka de Zionistische kwelduivel, het gekende excuus van onze extreemlinkse nitwits.

De Duitse minister van Binnenlandse Zaken Andy Grote zei: “Voor zover we weten waren er geen gronden om hem te beschouwen als een onmiddellijk gevaar. Hij was een verdachte islamist en stond geregistreerd in onze systemen, niet als een jihadist maar als een islamist.” Volgens de Duitse socialistische politieker (SPD) is een islamist die dreigt met een keukenmes en Allahu Akhbar roept, blijkbaar nog geen jihadist. Hij wordt dat pas wanneer hij iemand verwondt of doodsteekt. Zolang hij dat mes niet gebruikt blijft hij een islamist en vormt dus geen onmiddellijk gevaar voor de omgeving. Jawadde. Zucht.

De Duitse kanselier Angela Merkel gaf impliciet toe dat haar veiligheidsdiensten andermaal hadden gefaald wellicht door de Palestijnse connotatie en zij prees de politie maar vooral de wakkere burgers die de Palestijnse jihadist hadden gestopt: “Deze gewelddadige misdaad zal onderzocht worden,” zei Merkel en “Ik dank de politie voor hun inzet en al diegenen die opstonden tegen de aanvaller met burgerlijke moed en dapperheid.”

Vermits het hier om een Palestijnse asielzoeker gaat, zal de zaak wellicht verticaal geklasseerd worden en horen we hier nooit meer wat van. 😦

Drie verschillende Duitslanden [Manfred Gerstenfeld]

brabosh

Is dit een jihadist van Hamas of Hezbollah? Nee hoor, het is de foto van een Duitse neonazi in het voormalige communistische Oost-Duitse Leipzig! Comme les extrêmes se touchent…

Het moderne Duitsland manifesteert zich op drie manieren: het oude Duitsland, het nieuwe Duitsland en het “gemuteerde” Duitsland. Veel gebeurtenissen in Europa bezitten voor Israël, Joden en/of het begrijpen van de effecten van de Holocaust relevante aspecten. In Duitsland is dit vaker het geval dan in andere Europese landen.

Het jongste extreme geweld door anarchisten uit een hele serie landen voor en tijdens de G20-top van wereldleiders in Hamburg is een typisch voorbeeld. Al voor de ontmoeting stichtten relschoppers brand, staken auto´s in brand, sloegen winkelruiten kapot en gooiden met molotovcocktails. Daarbij raakten meer dan 600 politieagenten gewond.

Je vraagt je af of 20.000 politieagenten, die later door nog meer agenten ondersteund werden, dit geweld niet zouden hebben kunnen verhinderen door energieker ingrijpen tegenover de relschoppers. In Duitsland, waar de enorme misdaad van de Holocaust vaak in het bewustzijn en vermoedelijk nog meer in het onderbewustzijn voorhanden is, laat men liever burgers onder openbare onlusten lijden in plaats van de abusievelijke dood van een relschopper te riskeren.

Gesterkt door radicaal andere ervaringen gaat Israël anders met deze dingen om. In de Tweede Wereldoorlog werden zes miljoen Joden door Duitsers vermoord. De Israëlische regering vindt de veiligheid van haar soldaten belangrijker dan die van degenen die hen aanvallen.

Op het eerste gezicht is de Duitse houding tegenover relschoppers niet uniek. Tijdens de plunderingen en rellen door immigrantenjongeren uit islamitische landen in de herfst van 2005 in Frankrijk raakte de regering meerdere dagen lang de controle kwijt. Geweldplegers staken auto´s, winkels en openbare gebouwen in brand. De redenen voor het feit dat de Franse regering terughoudend was in haar optreden tegenover de hooligans verschillen van die van de Duitsers. Als er in Duitsland een relschopper gedood werd, dan zouden nog meer meutes jongeren zich hebben kunnen aansluiten bij het geweld en de plunderingen. Ook al was er in verschillende linkse kringen sympathie voor de hooligans, de relschoppers in Hamburg hadden geen significante versterking op de achterhand.

De jongste sterke immigratie van “vluchtelingen” uit islamitische landen naar Duitsland heeft zowel “Holocaust-invloed” als joodse aspecten. Door meer dan een miljoen, hoofdzakelijk islamitische, “vluchtelingen” naar Duitsland te halen, probeerde bondskanselier Angela Merkel de wereld te laten zien dat er een nieuw Duitsland bestaat. De boodschap was helder: in tegenstelling tot het oude Duitsland, dat de joodse minderheid vermoordde, heette het nieuwe Duitsland een groot aantal leden van een andere minderheid, moslims, welkom.

Er schuilt echter een addertje onder ´t gras. Veel van de nieuwe immigranten komen uit landen, waarin sprake is van een wijdverbreide, extreme indoctrinatie met Jodenhaat. Het nieuwe Duitsland maakte zodoende de enorme immigratie van antisemieten mogelijk. Het is niet de enige prijs die betaald werd. Tijdens Oud & Nieuw 2015/2016 vonden er in verschillende steden seksuele overvallen door immigranten uit islamitische landen op honderden vrouwen plaats. Datzelfde gebeurde ook in enkele andere Europese steden.

Daarom zou men het nieuwe Duitsland iets nauwkeuriger moeten onderzoeken. Het welkom voor Russisch-joodse immigranten in de afgelopen decennia is een indicator van een nieuw Duitsland. Evenals de vele Holocaust-gedenkplaatsen in het hele land. Om dan gigantische aantallen antisemieten onder de immigranten binnen te halen, werpt echter een schaduw op dit nieuwe Duitsland. Het gedrag van de meest extreme moslims zou de emigratie van enkele Duitse Joden kunnen veroorzaken.

Er zijn ook enkele nieuwe versies van het oude Duitsland overgebleven. Een klein percentage van de bevolking is neonazi. Zij zijn niet alleen klassieke antisemieten wat betreft Joden, maar ze haten Israël ook. Bovendien bestaat er een andere belangrijke groep, die je “het gemuteerde Duitsland” zou kunnen noemen. Deze mensen hebben het demoniseren van de Joden vervangen door het demoniseren van Israël.

Zeven van de in 2004 tot 2015 door de Universiteit Bielefeld respectievelijk de Bertelsmann-Stiftung uitgevoerde studies onderzochten het deel van de Duitsers dat het ermee eens was dat Israël net zo omgaat met de Palestijnen als de nazi´s met de Joden omgingen. In de peiling uit 2004 was 51% het hiermee eens. In 2015 bedroeg dit percentage 41%. De Duitse media hebben bij deze demonisering een sleutelrol gespeeld. Meer dan 70 jaar na de Holocaust bestaan er genoeg aanwijzingen dat de huidige Duitse democratie nog altijd enorme donkere vlekken bezit.

Om drie verschillende Duitslanden te definiëren, is van nature een brede categorisatie. Als instrument kan het behulpzaam zijn om veel verschillende gebeurtenissen op te helderen die in het land plaatsvinden – of er in ieder geval goed gedefinieerde vragen over te stellen.

Bij moslims bestaan er bijvoorbeeld segmenten die heel dichtbij het oude Duitsland in de buurt komen. Hun meest zichtbare ophitsers marcheren ieder jaar op Al-Quds-dag in Berlijn. Deze demonstratie is een bedenksel van het Iraanse ayatollah-regime, dat streeft naar de verdwijning van Israël, die alleen maar bereikt kan worden door middel van volkerenmoord.

Een ander voorbeeld levert een studie van de Britse denktank “Chatham House”, die aantoont dat 51% van de Duitsers graag wil dat het land niet nog meer islamitische immigranten opneemt. Je kunt redelijkerwijs aannemen dat de “oude Duitsers”, d.w.z. neonazi´s, tot diegenen behoren die tegen immigratie zijn. Het zou echter verhelderend zijn wanneer er een opiniepeiling zou worden uitgevoerd die aantoont hoeveel van de rest dichterbij het “nieuwe Duitsland” staan en wie tot het gemuteerde Duitsland behoort.

Dit zijn slechts twee voorbeelden van hoe het analytische middel van de drie Duitslanden zich als nuttig bewijst. Men riskeert niet veel door te voorspellen dat er de komende jaren veel gebeurtenissen zullen plaatsvinden waarbij het gebruik van deze classificatie analisten in staat zal stellen hen beter te begrijpen.

door Dr. Manfred Gerstenfeld

bron-logoBron: in een vertaling uit het Duits door E.J. Bron van een artikel van Dr. Gerstenfeld op de site van Heplev van 24 juli 2017