In de huidige staat van de relatie tussen de Arabische wereld en Israël zien we een lappendeken van vijandigheid, gespannen vrede, beperkte samenwerking, rust en geweld. Wij, Arabieren, zijn er in geslaagd onze relatie met Israël tot iets gruwelijk te maken, maar het ergste van alles is de huidige situatie van de Palestijnen.

De oorspronkelijke fout
Onze eerste fout in de laatste eeuwen heeft plaatsgevonden ruim vóór de onafhankelijkheidsverklaring van Israël in mei 1948. Het bestond uit het niet erkennen van Joden als gelijken.

Zoals gedocumenteerd door een toonaangevende Amerikaanse geleerde, Mark R. Cohen, in de Joodse geschiedenis in de moslimwereld, is tijdens die era de Joden, net als de andere niet-moslims, de status gegeven van dhimmis [niet – moslims, die moeten betalen voor bescherming en afzonderlijke wetten moeten volgen om te worden getolereerd in de moslim-gecontroleerde gebieden]:

“Nieuwe huizen van aanbidding mochten niet worden gebouwd, en oude niet worden hersteld. Zij moesten nederig handelen in aanwezigheid van moslims. Ze moesten in hun liturgische praktijk de preëminentie eren van de islam. Ze waren verder verplicht om zich te onderscheiden van de moslims door hun kleding en het vermijden van symbolen van eer. Andere beperkingen hebben hen uitgesloten van posities van gezag in een islamitische regering”.

Lees verder “De historische fouten van de Arabieren en hun interacties met Israël [Fred Maroun]”