Anti-Zionisme is antisemitisme en zijn aldus de twee zijden van dezelfde munt
Thomas Erdbrink is bureauchef voor de New York Times in Iran. Als Nederlands onderdaan, heeft hij meer dan 10 jaren gewoond in Iran en de Times beschrijft hem bijzonder aardig als “onze man in Teheran”. Toch zou de Amerikaanse krant hem beter met een nieuwe bijnaam bedenken nu dat blijkt dat Erdbrink zijn status gebruikt om anti-Israël extremisme te promoten op de Nederlandse Omroep Stichting (NOS), tegenwoordig Nederlandse Publieke Omroep genoemd (NPO).
Dit jaar heeft Erdbrink de eer gekregen om het programma Zomergasten te presenteren, een van de meest prominente Nederlandse televisiereeksen. Het is een voel-je-goed format show van zes episodes die telkens een bekende gast opvoert. Maar nadat het programma reeds de deelname van de Nederlandse premier bevestigde en vier andere bekende beroemdheden als gasten van dit jaar, heeft Erdbrink tot eenieders verbijstering de Libanees-Belgische extremist (en zelf verklaard lid van Hezbollah) Dyab Abou Jahjah als eerste gast aangekondigd voor zijn show die op deze zondag 31 juli zijn opwachting in de show zal maken.
Israël verwerpt het Franse vredesinitiatief en kaatst de bal terug. Waarom geen oplossing voor het Franse probleem met de radicale islam (ISIS en Co), gebaseerd op een gelijkaardige absurde retoriek: “Maak vrede met ISIS en geef hen de helft van Frankrijk.” 
Terwijl de Democraten op de Conventie zwaaiden met een Palestijnse vlag, werd de 
Tunis, Tunesië, zomer 1989. Links Abu Ammar (aka Yasser Arafat) en helemaal rechts Abu Mazen (aka Mahmoud Abbas, toen 54 jaar). Van 1982 tot 1 juli 1994 was het HQ van de PLO in Tunis waarna het verhuisde naar Gaza nadat in Oslo de Palestijnse Autoriteit werd gesticht. Eerder, van ca. 1967 tot juli 1971, bevond het HQ van de PLO zich in Jordanië en daarna in Libanon tot in 1982.