Opmerking: Vlaamse Vrienden van Israël bestaan deze week 5 jaar,
vandaar de volgende dagen enkele van de eerste artikelen van toen.

Waarom laten de Joden zich niet gewoon doden zonder zich te verzetten?
Want zeg nu zelf, zo is het toch altijd geweest?

In het algemeen vertoonde Oostenrijk veel sympathie voor de Joden, tenminste zolang we bleven spreken over dode Joden. Zo bijvoorbeeld heeft tegenwoordig praktisch niemand iets tegen Joden die werden vermoord in de concentratiekampen. Het is wel wat anders als we het hebben over Joden die (nog altijd) in leven zijn. Het is waar dat de Oostenrijkse Kanselier de raketaanvallen van Hamas op Israël veroordeelde maar in één adem veroordeelde hij ook Israël ’s pogingen om zich krachtig te verzetten tegen deze daden van terrorisme.

Waarschijnlijk zal deze resolute van de-ene-hand-op-de-andere houding een volledige meerderheid achter zich hebben. Zo lang Israël zich staande houdt zonder enig teken van verzet te vertonen, in een situatie waarbij een groot deel van haar inwoners gedwongen worden te leven in schuilkelders om te vermijden dat ze slachtoffer worden van een Hamasraket, tolereren we dit gedrag.

Echter, van zodra zij zich verzetten tegen deze aanvallen, plaatsen we ze op hetzelfde niveau als de terroristen van Hamas. Waarom laten de Joden die in Israël leven zich niet gewoon vermoorden, net zo geluidloos en beleefd zoals hun ouders en grootouders dat deden ten tijde van de Europese vernietigingskampen?

Lees verder “Altijd weer problemen met die Joden, houdt het dan nooit op? [Christian Ortner]”

Antisemitisme is weer normaal. Jodenhaat is weer ‘in’. Sinds de Joodse staat Israël bestaat kan en mag men weer openlijk de totale uitroeiing van de Joden verkondigen. Hierboven iemand die duidelijk geen fan is van Steven Spielberg’s film ‘Jurassic Park‘ uit 1993. Liel Leibovitz over genocidale types zoals hierboven: “Vergeet de antisemieten – het zijn de idioten waar we bang voor moeten zijn.”

“Niet alle slachtoffers waren Joden, maar alle Joden waren slachtoffers.”
[Elie Wiesel in 1995 op een ceremonie nav de 50ste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz – bron]

Laatst bijgewerkt: woensdag, 29 januari 2014 om 08u09'

Prof. Dr. Elie Wiesel (°1928, Sighet, Roemenië) moest de belangrijkste spreker zijn op de openingsceremonie van de nieuwe tentoonstelling in het Joodse paviljoen in Auschwitz, de plaats waar hij tijdens de Tweede Wereldoorlog was vastgeklonken en ten dode opgeschreven, ondanks alles toch de hel van Auschwitz overleefde maar wel zijn dierbaren verloor.

Echter, om persoonlijke redenen was hij niet in staat om de belangrijke gebeurtenis bij te wonen, maar naar aanleiding van de International Holocaust Remembrance Day, sprak de auteur en Nobelprijswinnaar met Ynet News over de nooit eindigende strijd tegen het antisemitisme en de erkenning dat het waarschijnlijk nooit verslagen zal worden.

De wereld zwijgt nog steeds
Prof Wiesel, die de tijdloze uitdrukking heeft bedacht ‘Niet alle slachtoffers waren Joden, maar alle Joden waren slachtoffers,” onderzoekt elke belangrijke gebeurtenis met een algemeen overzicht van de wereldvrede.

In dezelfde mate, onderzoekt hij nauwgezet of de herinnering aan de Holocaust in de hoofden van mensen staat gegraveerd en of er een gevaar is dat de gebeurtenissen van 1939-1945 zichzelf zullen herhalen en de wereld – net zoals in die jaren – onverschillig en stil zal blijven.

“De Holocaust is een unieke gebeurtenis maar heeft een universele betekenis die onophoudelijk moet worden herinnerd,” zegt hij, zijn bezorgdheid uitend over de dreiging van de nucleaire capaciteit van Iran en de burgeroorlog in Syrië, die reeds 150.000 doden heeft gemaakt. En de wereld zwijgt.

Lees verder “Elie Wiesel: ondanks de Holocaust schamen mensen zich niet langer meer om antisemiet te zijn”