‘Het is al de schuld van die slechte Joden, ze verdiénen die boycot!’ [Jennifer Moses]
“Het besluit van de Amerikaanse academische groep om uit alle landen van de wereld enkel en alleen Israël eruit te pikken en het voorwerp te maken van een academische boycot, maakt het tot antisemitisme.”
[David Lev, 17 december 2013 – bron]
Ik keerde recent terug van een korte reis naar Israël, waar ik enigszins verbouwereerd stond te kijken hoe openhartig iedereen wel is. En met iedereen bedoel ik dus werkelijk iedereen.
Een Arabische taxichauffeur noemde me een stomme ezel waarop hij mij, in gebroken Engels, de les spelde over de gebeurtenissen in de wereld. Maar dat is slechts het oppervlakkige: Men heeft het gevoel, dat wanneer je door zowat elke Israëlische straat loopt, dat mensen precies gaan zeggen wat ze bedoelen, wat aanleiding geeft tot de algemene overtuiging dat Israëliërs niet bepaald de best gemanierde mensen zijn van de wereld.
Maar wat kan het ons schelen?
Het hele land is een ware explosie, een vulkaan van creatief, onafhankelijk denken. Onlangs enkele Israëlische films gezien? Pro-Israël (of liever, pro-Israëlisch beleid) zijn ze niet.
Toch heeft de American Studies Association gestemd om de academische boycot van Israël te onderschrijven en schaarde zich hiermee aan de zijde van de Association for Asian American Studies in zijn veroordeling. Mazel Tov! Beide organisaties hebben hun pijlen gericht op wat wellicht ’s werelds meest open, democratische, eigenwijze, en jawel, luidruchtigste academische systeem – en land – in de wereld is.
Vrijheid van meningsuiting? Israël heeft niet slechts één, maar wel achttien dagbladen, en als je denkt dat dit niet veel is voor een heel land, moet je niet vergeten dat Israël ongeveer de grootte en de bevolking heeft van New Jersey. Drie kranten zijn in het Arabisch, vier in het Russisch en een in het Duits.
Lees verder “‘Het is al de schuld van die slechte Joden, ze verdiénen die boycot!’ [Jennifer Moses]”
Bij het lezen van deze zinnen van de filosoof 