Israël, 18 oktober 1999. Nelson Mandela bezoekt Yad Vashem in Jeruzalem

Laatst bijgewerkt: heden om 14u51′

Enkele citaten van Nelson Mandela tijdens zijn eerste bezoek aan Israël en de Palestijnse gebieden op 18 en 19 oktober 1999 [bron]:

♦ “Aan de vele mensen die [me] vroegen waarom ik [naar Israël] ben gekomen, zeg ik: Israël heeft nauw samengewerkt met het Apartheidsregime. Ik zeg: Ik heb vrede gesloten met vele mensen die mijn volk hebben afgeslacht als dieren. Israël werkte samen met het Apartheidsregime, maar nam zelf niet deel aan de wreedheden.”

♦ “Israël zou zich moeten terugtrekken uit alle gebieden die het heeft gewonnen op de Arabieren in 1967 en Israël zou zich in het bijzonder volledig moeten terugtrekken uit de Golan Hoogtes, uit Zuid-Libanon en uit de Westelijke Jordaanoever.

♦ “Ik kan me geen terugtrekking van Israël voorstellen zolang de Arabische landen [het bestaansrecht van] Israël niet erkennen binnen veilige grenzen.”

♦ “Eén van de redenen waarom ik zo gelukkig ben om [vandaag] in Israël te zijn is als een eerbetoon aan de enorme bijdrage van de Joodse gemeenschap van Zuid-Afrika [aan Zuid-Afrika]. Ik ben zo trots op hen.”

♦ In een andere opmerking drukte Nelson Mandela zijn “fascinatie” uit voor de ontwikkeling in Israël, zeggende dat de staat een “economische supermacht” zou kunnen zijn in het Midden-Oosten.

In de komende dagen zal er veel reflectie op het leven en de erfenis van Nelson Mandela, na het overlijdens van de voormalige Zuid-Afrikaanse president op 5 december. En in de komende weken, kunnen we anticiperen op een koortsige uitwisseling over zijn ware visie op Israël en het Midden-Oosten.

We moeten het belang van een dergelijk debat niet onderschatten. Mandela is het pantheon binnen getreden van de 20ste-eeuwse figuren die de meest buitengewone invloed hebben uitgeoefend op de gebeurtenissen in de wereld, die het levensproces beroerde van gewone stervelingen.

In de jaren 1940, konden veel Britten u precies vertellen waar ze waren toen Churchill zijn beroemde toespraak ‘Blood, Sweat and Tears‘ afstak in het Lagerhuis, in de jaren 1960 was het moeilijk om een Amerikaan te vinden die zich niet meer kon herinneren waar hij zich bevond toen het nieuws van de moord op Kennedy doorkwam, en in de jaren 1990, zo leek het althans voor mij toch, dat absoluut iedereen zich kon herinneren wat ze deden op het ogenblik dat de wereld vernam dat Mandela was vrijgelaten na het uitzitten van 27 jaar in een Zuid-Afrikaanse gevangenis.

Lees verder “De ambivalente houding van Nelson Mandela ten aanzien van Israël en het Zionisme [Ben Cohen]”