Het Mishandelde Kind Syndroom of Waarom Israël in de Oslo Akkoorden geloofde [Rochel Sylvetsky]
Het Witte Huis in Washington, 13 september 1993. Ondertekening van de Oslo Akkoorden: van links naar rechts: koning Hoessein van Jordanië, Yasser Arafat van de PLO, president Moebarak van Egypte, Israëlisch premier Yitzak Rabin en Shimon Peres. Hun gastheer VS-president Bill Clinton is op deze foto niet te zien.
Arafat en de zijnen [waaronder Mahmoud Abbas] bleken echter ondermaatse acteurs te zijn in een slecht gespeeld toneelstuk. Hoewel de Akkoorden wel een einde maakten aan de Palestijnse Stenenoorlog – de Intifada – bleken ze korte tijd later maar weinig meer in te houden dan de typische Arabische leugens en misleiding verpakt in westers bruin inpakpapier. Slechts een handvol Israëlische M-O deskundigen begrepen de listen van Arafat.
“The Oslo Syndrome: Delusions of a People Under Siege” [‘Het Oslo Syndroom: Waanbeelden van een Belegerd Volk’] onderzoekt hoe Israël Arafat en zijn cohorten ooit hebben kunnen vertrouwen. Zijn Hebreeuwse vertaling werd opgepikt door Israëlische lezers en het boek in de 2e Hebreeuwse editie is zojuist verschenen. Dr. Ron Shleifer, hoofd van het Ariel University Center for Defense and Communications, sprak met Arutz Sheva Radio over het boek van professor Kenneth Levin, vertaald in het Hebreeuws op initiatief Shleifer’s en uitgegeven door Ariel University Press.
Dr Shleifer, een internationaal expert op het gebied van psychologische oorlogvoering, zegt dat hij, nadat het boek in het Engels werd gepubliceerd en opzettelijk werd genegeerd door de mainstream critici, professor Levin ontmoette en hem suggereerde een Hebreeuwse editie uit te geven – die vervolgens werd gepubliceerd en op enkele dagen tijd helemaal uitverkocht was.
De tweede editie arriveert thans in de boekhandel. In het boek, observeert professor Levin de politieke en diplomatieke ontwikkelingen in Israël en probeert te analyseren hoe het Joodse volk de berichten van de Oslo-groep gretig “binnenzwelgden” als haak, vislijn en schietlood, zoals Schleifer het uidrukte, terwijl het voor Levin duidelijk was dat er veel dieper wel degelijk iets anders aan de hand was.
Maar gisteren donderdag, maaktte hij zich los van zijn diplomatieke keurslijf en kregen we allemaal een veel betere kijk over wat John Kerry werkelijk denkt over de voortgang – en de schuld – in de nieuwe vredesinspanning waar hij de voorbije drie maanden zo naarstig aan timmerde om die te doen plaatsvinden.