Vandaag, 4 november 2013, is het precies 18 jaar geleden dat premier Yitzhak Rabin (Arbeidspartij) in Tel Aviv werd vermoord door de rechtsradicale orthodox Joodse extremist Yigal Amir, die de premier niet vergaf dat hij de Oslo Akkoorden ondertekende in 1993. Rabin kreeg daar toen de Nobelprijs voor de Vrede voor, samen met huidig president Shimon Peres en de Palestijnse terroristenleider Yasser Arafat (plaatje rechts).

Getrouw de Joodse kalender werd op 16 oktober 2013 de jaarlijkse herdenking gehouden in Jeruzalem die werd bijgewoond door premier Benjamin Netanjahoe. De premier zei “dat Israël de visie van  premier Yitzhak Rabin op de vrede gestand blijft, maar onze vijanden dat niet doen.” Hij prees Rabin “om het militaire potentieel uit te breiden na de Jom Kippoeroorlog van oktober 1973 en dat Rabin eveneens had begrepen dat vrede nooit kan bereikt en behouden worden zonder militaire superioriteit.”

Het is geen nieuws dat de geschiedenis van Israel een geschiedenis vol conflicten is. Zo werd Israel op 6 oktober 1973 bij verrassing aangevallen door meer dan 100.000 Egyptische soldaten. Met als doel de Joodse staat te vernietigen staken zij, bijgestaan door duizenden militairen afkomstig uit onder andere Marokko, Libië, Noord-Korea en Cuba, het Suezkanaal over. Er waren slechts 400 Israëlische soldaten die hen moesten tegenhouden.

In het noorden viel Syrië, gesteund door onder andere Irak, met 800 tanks Israel binnen. Ongeveer 180 Israëlische tanks moesten deze Arabische invasie tegenhouden. Israel leek op omvallen te staan. Echter door uitzonderlijke moed en militair vernuft, wist Israel het tij te keren. Militairen gelieerd aan Likoed, zoals Ariel Sharon, staken samen met socialisten als Ehud Barak het Suezkanaal over.

Lees verder “Zonder de Likoedpartij bestond er geen Israël en komt er geen vrede [Likoed.nl]”