Europese Unie bevordert Palestijnse Apartheidspolitiek op de West Bank en in Jeruzalem
1948. Joden worden door de Arabieren verdreven uit de West Bank en “Oost”-Jeruzalem en hun heimat voor 19 jaar lang Judenrein verklaard, nadat de gebieden werden veroverd en bezet door Jordanië en in 1950 illegaal geannexeerd. Van 1948 tot 1967 mochten de Joden de West Bank en Jeruzalem niet meer binnen en hun heiligdommen in Jeruzalem werden vernield en/of platgebrand.
In 1696 reisde de Nederlandse hoogleraar Adriaan Reland voor een studiereis naar wat nu Israël is. Hij legde zijn bevindingen vast in 1714 in een boek in het Latijn. Zijn belangrijkste conclusies – als geograaf – waren dat alle steden in wat nu Israël is, destijds een Joodse, Griekse of Romeinse oorsprong hadden.
Er was geen enkele stad met een Arabische oorsprong of naam. De steden die er zijn – zoals Tiberias, Hebron en Gaza – werden vooral bewoond door joden en christenen. De moslims die hij aantrof waren vooral bedoeïenen. Dat is een volk van nomaden: zij trokken rond door het hele Midden-Oosten, om hun geiten te hoeden en om als seizoenarbeiders te helpen bij het oogsten. Jeruzalem was verreweg de grootste stad. Ook daar woonden – constateerde Reland – in meerderheid Joden, en verder vooral christenen.
1948
Ook in 1948, 252 jaar na het onderzoek van Reland, vormen de Joden in Jeruzalem nog steeds de meerderheid van de bevolking. Dan valt echter het Jordaanse leger Jeruzalem aan. Het leger verovert het deel van Jeruzalem dat binnen de middeleeuwse stadsmuren ligt: de Oude Stad. Alle daar wonende Joden worden uit hun 30 eeuwen oude woonbuurt verdreven.
Lees verder “Europese Unie bevordert Palestijnse Apartheidspolitiek op de West Bank en in Jeruzalem”
“CIDI is niet blij met het nederzettingenbeleid,” schrijft Esther Voet, de nieuwe directeur van Cidi.nl, maar ze verbaast zich tezelfdertijd om het vele geld en de energie die een Nederlandse organisatie heeft gestopt om een rapport op te stellen dat het nederzettingenbeleid op de korrel neemt. “Waarom DIE bezetting door Israël en niet alle andere bezettingen in de wereld gelijke aandacht geven? Waarom enkel (en alleen) Israël eruit pikken?” vraagt ze zich af. 
Menselijk lijden, waar dan ook, vind ik onacceptabel. En hoe dat lijden eruit ziet heb ik gezien in de sloppenwijken van het Egyptische Alexandrië, in vrouwenklinieken in Ethiopië (besnijdenis) en tussen de puinhopen na een aardbeving in het Indiase Budj. Daarnaast komen via Twitter dagelijks beelden langs waarbij ik mezelf moet dwingen ernaar te kijken. Op dit moment vooral uit Syrië, waar een drama gaande is van buitenmenselijke proporties.
De krachtige uitspraken zijn bedoeld als een stevige uitdaging voor de Amerikaanse bemiddelaar, de minister van Buitenlandse Zaken John Kerry, die maandag de onderhandelingen tijdens een diner heeft geopend en die “geheim” worden gehouden.
Washington, 29 juli 2013. Israëlische en Palestijnse onderhandelaars voor vrede op diner bij de Amerikaanse minister voor Buitenlandse Zaken John Kerry. Van links naar rechts voor Israël: 
De klokketoren op het pleintje van het ‘vredevolle’ Sheerness op het Eiland Sheppey, werd op 23 juli 2013 getuige van een antisemitische aanslag op een bus Joodse kinderen.
