Er waren andere vluchtelingen in het Arabisch-Israëlisch conflict die iedereen aan de Arabische kant van de kwestie verkiest om nogal gemakkelijk te vergeten. Tussen 1949 en 1954, werden circa 800.000 Joden gedwongen te vluchten uit de Arabische en islamitische landen waar ze voor honderden en zelfs duizenden jaren hadden gewoond – uit Irak, Marokko, Tunesië, Jordanië en Iran, Syrië, Egypte, Libanon en andere islamitische landen.

Deze Joden waren vreedzame burgers in hun Arabische landen van oorsprong die op geen enkele manier een vijandig bevolkingsdeel vormden. Toch werden ze met het pistool in de rug gedwongen te vluchten met niets anders dan de kleren aan hun lijf. De enige reden voor hun verdrijving was wraak tegenover de Joodse burgerij van de Arabische landen voor de schande van de Arabische nederlaag in de agressieoorlog tegen Israël.

De meeste van deze Joodse vluchtelingen emigreerden naar Israël, waar ze werden geïntegreerd in de kleine nog jonge Joodse staat. De Arabische staten (en later de PLO) weigerden dit te doen voor de Arabische vluchtelingen, omdat ze de voorkeur gaven aan hen als een benadeelde bevolkingsgroep uit te spelen in hun oorlog tegen Israël.

Lees verder “Nooit vergeten: de etnische zuivering in de Arabische landen van 800.000 Joden”