De Joodse Exodus uit Jeruzalem, juni 1948

Na de Val van Jeruzalem op 11 juni 1948 worden de Joden als rundvee massaal en onder begeleiding van de Britten uit de Oude Stad gedreven. Voor het eerst in de millennia oude geschiedenis van de hoofdstad van het Joodse volk zal er van 1948 tot 1967 geen enkele Jood in Jeruzalem mogen wonen. Pas na de herovering van Israël op de Arabieren tijdens de Zesdaagse Oorlog in juni 1967, mogen de Joden terugkeren naar hun stad. Mogen zij weer bidden aan de Klaagmuur, het Joodse Kwartier vrij bezoeken, alsmede de 3000 jaar oude Joodse begraafplaats op de Olijfberg en nog zovele andere eeuwenoude Joodse heilige plaatsen, die in die tussentijd van eindeloze 19 jaren door de Arabische bezetters grondig werden verwoest. Tot op vandaag werkt Israël aan de heropbouw en reconstructie van de stad zoals deze vóór de Arabische bezetting bestond [bron foto’s: Think Israel]

Het constante refrein van de critici van Israël tijdens de laatste decennia is steeds geweest dat de Joodse staat zich moet terugtrekken van elke duimbreed grondgebied die het tijdens de Zesdaagse Oorlog heeft heroverd op de Arabieren en moeten terugkeren achter wat foutief als de “grenzen van 1967” wordt aangeduid.

Maar aangezien de Israëliërs vandaag de 46ste verjaardag vieren van de hereniging van hun hoofdstad die door die oorlog werd mogelijk gemaakt, is het aangewezen om zich af te vragen waarom er in het Midden-Oosten geen vrede bestond voorafgaand aan het begin van de “bezetting” op 4 juni 1967.

Lees verder “Waarom hebben die zogeheten ‘grenzen van 1967’ geen vrede gebracht? [Jonathan S. Tobin]”