De geest van Merah dwaalt door Europa: ‘De onderwerping waarover men niet durft spreken’
“Wie de geschiedenis niet kent is gedoemd ze te herhalen” (George Santayana in 1905)
Datgene wat vorm begint te krijgen, zou het einde van de Joodse aanwezigheid in Europa kunnen betekenen.
Een jaar geleden ging een moordenaar naar het schoolplein van een joodse school in Toulouse in Frankrijk en schoot in koelen bloede een rabbijn en drie kinderen dood. Hij zei dat hij meer mensen had willen doden en een bloedbad had willen veroorzaken, maar dat zijn pistool blokkeerde.
De voorgaande dagen had hij drie Franse soldaten van Arabische afkomst doodgeschoten. De moordenaar was snel gevonden en hij werd tweeëndertig uur door de politie belegerd. Toen hij probeerde te ontsnappen, werd hij met kogels doorzeefd.
Een paar weken later waren zijn verklaringen aan de politie, die hij tijdens de belegering gaf, uitgelekt. Die maakten duidelijk dat hij zichzelf omschreef als een ‘soldaat van de islam’ en dat hij in Pakistan en Afghanistan was opgeleid door aan Al Qaida gelieerde personen.
In 1863 stichtte Dunant het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC). De missie van de ICRC is om humanitaire bijstand te verlenen aan mensen in conflictgebieden. Het coördineert de inspanningen van de nationale Rode Kruis verenigingen.
De absurde gekte die heeft toegeslagen onder de Israëlbashers van de wereld omtrent de vrijlating van alle Palestijnse geïnterneerden in Israëlische gevangenissen blijft maar door razen. Zo lees ik vandaag dat 
Een Palestijns meisje, vermoedelijk ergens tussen 8 en 10 jaar oud, dreunt uit het hoofd op de televisie een gedicht voor waarin ze vertelt hoe de Joden, die ze “zonen van varkens” en “slangen” noemt, op beestige wijze “kinderen vermoorden met hun geweren“, dat ze “hun ledematen afhakten met stenen en messen” en ze bovendien “de vrouwen verkrachtten op de pleinen van de steden.“