Eind 2008 deed de toenmalige premier Ehud Olmert een verregaand en nooit gezien vredesvoorstel aan Mahmoud Abbas, dat 97 procent van de gebieden op de West Bank aan de Palestijnen schonk met inbegrip van Oost-Jeruzalem als hoofdstad van een op te richten Palestijnse staat. Mahmoud Abbas stelde tijdens die bewuste onderhandelingen geen enkele preconditie om over vrede te onderhandelen met premier Olmert. De bouw in de nederzettingen liep tijdens de vredesonderhandelingen gewoon verder. Echter, zoals kon verwacht worden sloegen de Palestijnen ook dit voorstel af, net zoals alle anderen voorstellen voordien.

Sindsdien is Abbas precondities beginnen stellen vooraleer de gesprekken met Netanjahoe te willen beginnen in een manoeuver om het vredesproces te ontwijken. Als belangrijkste preconditie moet Israël eerst de bouw in de nederzettingen stilleggen. Recent is daar nog een preconditie bijgekomen met name de vrijlating van alle Palestijnen die vastzitten in Israëlische gevangenissen. “De lat zo hoog [tè hoog] leggen dat elk compromis bij voorbaat onmogelijk wordt,” heet zoiets in diplomatieke termen.

President Barack Obama bezoekt Israël en het autonome door de Palestijnse Fatah-beweging bestuurde Palestijnse Gebied. Dit om het vredesproces tussen Israel en de Palestijnen, dat al jarenlang stilligt, vlot te trekken.

Sinds 2009 weigeren de Palestijnen om over vrede en een definitief vredesverdrag te onderhandelen, ondanks het toen gedane aanbod tot een Palestijnse staat van premier Netanjahoe, begeleid door een bouwstop in Joodse dorpen op de Westbank (de nederzettingen).

Israëli’s willen die vrede en de tweestatenoplossing. Uit opiniepeilingen blijkt ook dat nog steeds een ruime meerderheid (56%) van de Israëli’s achter de tweestatenoplossing staat. Ze willen dus en een staat voor Israëli’s en voor Palestijnen. Dat percentage is echter wel aan het dalen. Hoe is dat te verklaren?

Lees verder “De Israëliërs willen vrede met de Palestijnen; waar blijft de vredeswil van de Palestijnen? [Likoed.nl]”