I.

Antisemitisme is in het Nederland van 2013, hoewel het aantal meldingen van antisemitisme al jarenlang toeneemt en Joden vandaag de dag zowel absoluut als relatief de meest gediscrimineerde bevolkingsgroep zijn, niet salonfähig. Geen politicus, noch een andere opiniemaker, zal open en bloot zeggen dat hij een hekel heeft aan Joden.

Kritiek op de Joodse staat daarentegen, is bon ton. Niet alleen worden, wat zonder meer legitiem is, de daden van de Israëlische regering tegen het licht gehouden, ook wordt regelmatig, zoals vrij recent nog door Dries van Agt, het bestaansrecht van de Staat Israël ter discussie gesteld. Met name de antizionistische stellingname dat men weliswaar zegt niets tegen Joden te hebben, maar wel de stichting van van het land kwalificeert als historische vergissing, of dat men stelt dat Israel als Joodse staat dient te verdwijnen, wint aan populariteit.

Zelfs mensen die Israël steunen, zijn tegenwoordig soms huiverig zichzelf als zionist te omschrijven. Zionist is, zoals een vriend van mij het omschreef, een scheldwoord geworden. Het heeft een akelige bijklank gekregen, doordat er vanuit critici zo wordt gefulmineerd tegen Het Grote Zionistische Kwaad.

Lees verder “Zionisme racistisch? Juist het antizionisme discrimineert [Dimitri van Tienhoven]”