Israël koos gisteren voor vernieuwing en verjonging. Met Benjamin Netanjahoe in het midden voor een 3de termijn aan het roer, aan zijn linkerhand Yair Lapid (49 jr.) en aan zijn rechterhand Naftali Bennett (40 jr.), zal er een nieuwe frisse en dynamische wind waaien in het beleid van premier Bibi. Maar vrede met Arabieren lijkt verder weg dan ooit. Onderhandelen dat wel, nog jarenlang als het moet, maar de onbuigzaamheid van de Palestijnse leiders kennende, wordt vrede geen prioriteit (meer) voor het kabinet van Bibi.

Economische belangen zullen met deze twee dynamische politici bovenaan de lijst prijken. Israël moet aan zijn toekomst en de welvaart van zijn bevolking blijven denken. Die ligt in een goed draaiende economie die welvaart voor allen brengt en wil die duidelijk niet laten hypothekeren door een slecht vredesakkoord met de Arabieren waarbij Israël ongetwijfeld grote concessies zou moeten doen die een zware klap zouden toebrengen aan Israël ’s economie.

Terwijl de grote linkse partijen in Israël de beproefde tactiek toepassen, premier Netanyahu aan te vallen omdat hij er niet in is geslaagd vóór de verkiezingen van morgen vrede te sluiten met de Palestijnen, weten die zelfde linkse partijen dat echte vrede vandaag niet mogelijk is, en dat dit niet de schuld is van Netanyahu.

Wanneer zij over dit onderwerp worden bevraagd zullen de meeste linkse leiders die eerlijk en niet al te links zijn erkennen, dat Israël heeft gedaan wat het kan, en nog wat meer, om een vreedzaam einde aan het conflict te bereiken, maar dat het als antwoord alleen maar meer vijandigheid en geweld heeft gekregen

Lees verder “Verkiezingen gingen over economie en niet over vrede met Arabieren [Ryan Jones]”