De gewapende militie Hezbollah is geen politieke partij maar een terreurorganisatie [Tzipi Livni]
De Europese Unie weigert de Libanese terreurorganisatie Hezbollah, geleid door Hassan Nasrallah, op de zwarte lijst van terreurgroepen te noteren omdat de EU deze gewapende neo-nazi militie ook bekijkt als een politieke partij.
Het is de laatste tijd een beetje stil geworden rond Tzipi Livni, het voormalige boegbeeld van de Kadima partij. Shaul Mofaz, die Livni opvolgde, vormde onlangs met premier Benjamin Netanjahoe een eenheidskabinet. Amper drie jaar geleden eiste Tzipi Livni nog, een roterend premierschap en vijftien ministersposten op als voorwaarde voor toetreding van de coalitie. Echter, Netanjahoe stelde een regering samen met andere partijen en liet Kadima letterlijk “links” liggen en Livni werd aldus gedoemd naar de oppositiebanken. De euforie na de verkiezingsoverwinning van Kadima ebde aldus snel weg en sindsdien davert Kadima op zijn grondvesten. Dat betekent niet dat Tzipi Livni niet meer politiek actief is, getuige het onderstaande artikel in Ynet.
Armed militia is not a political party
door Tzipi Livni [Ynet]
Een paar dagen geleden verwierp de Europese Unie nogmaals het verzoek van Israël om Hezbollah als terreurgroep op de zwarte lijst te zetten. Het verzoek werd ingediend in de nasleep van de zelfmoordaanslag in Burgas, die aan vijf Israëliërs het leven kostte en meer dan 30 anderen verwondde, alsmede de toenemende bezorgdheid omtrent het chemische wapenarsenaal van Syrië dat in de handen dreigt te vallen van de Libanese sjiitische organisatie.
De EU zei dat het op dit ogenblik Hezbollah niet wil etiketteren als een terreurgroep deels omwille van het feit dat deze groep ook een politieke partij is.
Hezbollah, die door de V.S. als een terreurorganisatie wordt gezien, speelt op twee terreinen. Het is een terreurorganisatie die door Iran wordt geactiveerd en terreuraanslagen pleegt, maar het is ook een politieke partij in Libanon. De Europese positie dat politieke activiteit organisaties beschermt tegen etikettering als terreurorganisaties en dat de politici geen terroristen kunnen zijn is onjuist, wettigt de terreur en kan een fatale klap uitdelen aan de meer gematigde elementen.
Het democratische Europa, dat zelf op zijn eigen grondgebied blootstaat aan de terreur, moet ondubbelzinnig bepalen dat een organisatie zich niet met terreur kan inlaten en tegelijkertijd wettelijkheid kan verwerven als politieke partij. Integendeel, het zou moeten verklaren dat het aan de kaak stellen van de terreur een eerste vereiste is om te mogen deelnemen aan democratische verkiezingen en het bereiken van wettelijkheid.
