David Ben-Gurion roept op 14 mei 1948 de Onafhankelijkheid uit van de Joodse Staat Israël, ruim een halve eeuw nadat Theodor Herzl in 1896 zijn boek "Der Judenstaat" had uitgebracht en aldus de aanzet had gegeven tot het georganiseerde Zionisme. De feitelijke heroprichting van de Jodenstaat kwam voor het eerst binnen bereik tijdens de Eerste Wereldoorlog nadat het Turks/Ottomaanse Rijk op 29 oktober 1914 Rusland en Engeland aanviel en enkele jaren later door de Britten in de pan werd gehakt.

Het ‘idee’ van de Joodse staat Israël ligt onder vuur. Zijn geschiedenis, zijn rechten en legitimiteit worden in toenemende mate in vraag gesteld of verdacht gemaakt. Sommige mensen vragen zich – en terecht – verwonderd af: “Waarom zou Israël voortdurend uitleg moeten geven over zijn recht om te bestaan als land en natie? Niemand toch die zich ooit afvraagt waar Zweden het recht vandaan haalt om te bestaan als land?”

Maar de waarheid is: Israël is anders. De geschiedenis van het Joodse volk en de omstandigheden waarin het land werd gesticht, zijn op zijn minst ongewoon. Bepaalde kernprincipes moeten daarom opnieuw worden bevestigd. Dat is het doel van dit bijzondere essay – om de fundamentele nationale rechten van het Joodse volk en hun streven voor de toekomst te herdefiniëren. Of het spreekwoordelijke “puntjes op de ‘i’ zetten”.

Dit essay “Israël’s fundamental case” is van de hand van Andrew White en werd opgedeeld in zes hoofdstukken en in 42 punten. Op de Vlaamse Vrienden van Israël verscheen dit belangrijk essay drie jaar geleden in drie afleveringen. Dit is dus het eerste deel van drie. Onderaan kan u doorklikken naar de volgende twee delen.

‘Israël’s fundamental case‘ is een essay dat iedereen absoluut moet gelezen hebben.

Israel’s fundamental case

door Andrew White
bron: Beyond Images [http://www.beyondimages.info/]
vert. Brabosh

Israëls fundamenten [1] De rechten v/h Joodse volk en de stichting van de Joodse staat

• A) De nationale rechten van het Joodse volk
• B) De stichting van de moderne staat Israël

[..]

A) De nationale rechten van het Joodse volk

1. De Joden zijn een volk, geen ras: De Joden zijn een volk, geen ras. De Joden bestaan uit vele rassen en etnische groepen, die op verschillende wijzen uitdrukking geven aan hun identiteit. Dat kunnen religieuze, seculiere of culturele Joden zijn. Dat kunnen ook ashkenazische of sefardische Joden zijn, conservatieve of liberale Joden, of Joden van uiterst links tot uiterst rechts. Het kunnen ook combinaties zijn van een of meerdere van deze. Voor vele Joden is Judaïsme helemaal geen religieuze identiteit. En voor vele Israëli’s is een ‘Israëli’ zijn, thans de enige vorm van hun Joodse identiteit.

2. De Joden hebben een recht op nationale lotsbeschikking: Net als gelijk welk ander volk hebben ook de Joden het recht om zelf hun nationale lot te bepalen en uitdrukking te geven aan hun identiteit als een natie binnen hun eigen land. De beweging die aan het Joodse nationalisme gestalte geeft wordt het zionisme genoemd. Binnen die beweging zijn er zowel linkse als rechtse, seculiere en religieuze zionisten. Zionisme houdt zowel de restauratie in van Joodse zelfbeschikking in het land van Israël als de opbouw van een gemeenschap die zich baseert op de ethische principes van het Judaïsme. ‘Anti-Zionisme’ is immoreel en discriminerend omdat het nationale rechten ontzegd aan het Joodse volk waarvan andere volkeren in de wereld wel van genieten. Om dezelfde reden zijn de oproepen tot een zogenoemde ‘bi-nationale staat’ voor Joden en Arabieren, niet ‘progressief’ of ‘toekomst gericht denken’, maar in feite immoreel en discriminerend.

Lees verder “Israëls fundamenten: De rechten v/h Joodse volk en de stichting van de Joodse staat [Andrew White]”