The New Anti-Semitism

First religion, then race, then what?

door Bernard Lewis [http://theamericanscholar.org/]
vertaling Vederso/E.J. Bron [http://ejbron.wordpress.com/]

<Vervolg van Deel 1>

Toen kwam het Derde Rijk, met verbindingen naar de Arabische wereld en later naar andere moslimlanden. Nu de Duitse archieven open zijn, weten we dat binnen enkele weken nadat Hitler in 1933 aan de macht kwam de Grootmoefti van Jeruzalem in contact trad met de Duitse consul-generaal in Jeruzalem, Dr. Heinrich Wolff, en bood zijn diensten aan. Het is interessant dat het algemene beeld van Duitsers die de Arabieren achternaliepen het omgekeerde is van wat er gebeurde. De Arabieren achtervolgden de Duitsers en de Duitsers waren zeer terughoudend in hun opstelling. Dr. Wolff deed de aanbeveling en zijn regering was het ermee eens dat zolang er enige hoop was tot het maken van een deal met het Britse Rijk om te komen tot de vorming van een soort van Arische-Noordse as in het Westen het zinloos zou zijn om de Britten tegen zich in het harnas te jagen door de Arabieren te ondersteunen.

Maar toen veranderden geleidelijk de zaken, vooral na de Conferentie van München in 1938. Dat was het keerpunt, toen de Duitse regering uiteindelijk besloot dat er geen deal te maken viel met Groot-Brittannië, geen Arische as. Toen richtten de Duitsers hun aandacht meer serieus op de Arabieren, antwoordden eindelijk op hun toenaderingen en vanaf dat moment ontwikkelde de relatie zich snel.

De Franse overgave in 1940 gaf de nazi’s nieuwe mogelijkheden voor acties in de Arabische wereld. In Vichy-gecontroleerd Syrië waren zij in staat een tijdje een inlichtingen- en propagandabasis in te richten in het hart van het oosten van Arabië. Vanuit Syrië breidden ze hun activiteiten uit naar Irak, waar ze hielpen om een pro-nazi-regime onder leiding van Rashid Ali al-Gailani te vestigen. Dit regime werd door de Britten ten val gebracht en Rashid Ali sloot zich aan bij zijn vriend, de Grootmoefti van Jeruzalem, in Berlijn, waar hij als gast van Hitler bleef tot het einde van de oorlog. In de laatste dagen van het regime van Rashid Ali, op de eerste en de tweede juni van 1941, lanceerden soldaten en burgers moorddadige aanvallen op de oude Joodse gemeenschap in Bagdad. Deze werd gevolgd door een reeks gelijksoortige aanvallen in andere Arabische steden, zowel in het Midden-Oosten als in Noord-Afrika.

Lees verder “Het nieuwe antisemitisme – Eerst religie, dan ras, dan wat? (deel2) [Bernard Lewis]”

The New Anti-Semitism

First religion, then race, then what?

door Bernard Lewis [http://theamericanscholar.org/]
vertaling Vederso/E.J. Bron [http://ejbron.wordpress.com/]

Er is een versleten gemeenplaats die we allemaal al vele malen eerder hebben gehoord: het is volstrekt legitiem om de acties en het beleid van de staat Israël of de leerstellingen van het zionisme te bekritiseren zonder dit noodzakelijkerwijs als antisemitisme te bestempelen. Het feit dat dit tot vervelens toe is herhaald, doet geen afbreuk aan de waarheid ervan. Niet alleen kan ik het accepteren, maar ik zou zelfs nog een stap verder willen gaan met een andere formulering die misschien verrassing oproept zo niet shock: het is perfect mogelijk om Joden te haten en zelfs te vervolgen, zonder noodzakelijkerwijs antisemitisch te zijn.

Helaas, haat en vervolging zijn een normaal onderdeel van de menselijke ervaring. Het hebben van een afkeer, mild of intens, tegen mensen, die op een of andere manier anders zijn, naar etniciteit, ras, huidskleur, geloof, eetgewoonten, het maakt niet uit wat, is een onderdeel van de normale menselijke conditie. Wij vinden het overal in de geschreven geschiedenis en we vinden het over de gehele wereld. Het kan soms buitengewoon boosaardig zijn en soms zelfs amusant. Niet lang na de Tweede Wereldoorlog liepen de Denen over van wrok tegen twee van hun buren: de Duitsers als bezetters en de Zweden voor het aan de kant staan in een nutteloze neutraliteit. Een Deense gezegde in die tijd was: Wat is een Zweed? Een Duitser in menselijke vorm. Nog een dubbele belediging, deze uit het Britse leger in de late jaren 1930, toen het zich zorgen maakte over twee verschillende groepen van terroristen: Wat is een Arabier? Een geroosterde Ier. Ik citeer deze voorbeelden in geen enkel opzicht met goedkeuring of aanbeveling, maar als voorbeelden van de aard van het echt vervelende vooroordeel dat wijdverbreid is in onze wereld.

Lees verder “Het nieuwe antisemitisme – Eerst religie, dan ras, dan wat? (deel1) [Bernard Lewis]”