Twee weken geleden gingen in Israël ruim 1.300 Palestijnse veiligheidsgevangenen in hongerstaking, ter ere van de ‘Dag van de Palestijnse Gevangene’. De hongerstakers eisen meer privileges, zoals: de beschikking over meer televisie kanalen en toegang tot educatie. Andere eisen zijn: het stoppen met het fouilleren van bezoekende familieleden, bezoek toestaan van familieleden uit de Gazastrook, stopzetting van het gebruik van eenzame opsluiting en het opheffen van de administratieve detentie.

Maar dat is enkel zand strooien in de ogen van de Westerse opiniemakers en politici, die per definitie gekant zijn tegen het binnen- én buitenlandse beleid van Israël. Het Westen blijft doofstom voor de Israëlische argumenten en onverminderd hameren op de oprichting van een Palestijnse staat ook al zou dat voor gevolg hebben dat de Joodse staat wordt vernietigd. De Palestijnse hongerstakers zijn op heel wat anders uit, zoals Jonathan S. Tobin hieronder helder toelicht.

Hunger Strikers’ Goal is Not Peace

door Jonathan S. Tobin
http://www.commentarymagazine.com/

Decennialang hebben buitenlandse koorleiders voor de Palestijnen gezocht naar een manier om diegenen die streden tegen Israël, af te beelden als potentiële discipelen van Gandhi net zoals zij tot doel hadden om de Joden af te beelden als vervangers voor de rol van koloniale onderdrukkers. Maar met dit scenario zijn er altijd twee belangrijke problemen geweest.

Het eerste is het feit dat de meeste Palestijnen het geweld tegen Israëliërs niet enkel zien als een gewettigde tactiek maar bekijken als iets dat integraal deel uitmaakt van hun nationale identiteit. Het tweede is dat, zelfs als zij een niet-gewelddadige politiek moesten aannemen, het Palestijnse doel niet is om hun eigen staat in vrede te laten bestaan naast Israël maar een einde willen maken aan de Joodse staat en die vervangen door een staat die door de Arabieren zal bestuurd worden.

Deze hinderpalen voor de verwezenlijking van een beweging van Palestijnse Gandhis, blijven bestaan. Maar dat weerhield The New York Times er niet van om terug te keren naar hun vertrouwde thema door vandaag uit te pakken met een stunt van Jodi Rudoren, chef van het Israël bureau, waarin de hongerstaking van een aantal veiligheidsgevangenen wordt aangegrepen om een discussie te beginnen over een mogelijke wijziging in de tactiek die door Palestijnen wordt gebruikt. Sinds het vredesproces “muurvast” zit, merkt zij op, en de “interne Palestijnse politiek op drift is geslagen”, hopen de activisten “de hongerstaking te kunnen gebruiken als een potentiële katalysator om een Arabische Lente-getinte opstand naar de West Bank over te brengen”.

Lees verder “Het doel van Palestijnse hongerstakers is niet vrede met Israël, integendeel [Jonathan S. Tobin]”