Flytilla Fails to Take Off

Flytilla raakt niet van de grond en wordt Floptilla

naar een artikel van Simon Plosker [http://honestreporting.com/]

Het was bedoeld om de gedroomde Palestijnse PR-stunt te worden. Meer dan 2.000 activisten planden om op de internationale luchthaven Ben Goerion van Israël samen te komen, toekomend met vliegtuigen van over de hele wereld als deel van een “Welcome to Palestine” flytilla.

Israël had deze keer zijn huiswerk goed gedaan. No-fly lijsten van potentiële activisten werden naar luchtvaartmaatschappijen gezonden en verhinderden velen om zelfs maar op hun punten van vertrek in te schepen. Het Flytilla, dat een belangrijk internationaal incident kon geweest zijn, draaide regelrecht uit op een Floptilla.

The Times of Israel beschreef het gebrek aan actiebereidheid van de flytilla-idoten op de luchthaven Ben Goerion als volgt:

“Maar halverwege de ochtend gebeurde er niet veel. Er was al een hele tijd niet veel gebeurd, berichtte een cameraman van Associated Press TV die in de aankomsthal een andere cameraman had vervangen die voor het grootste deel van de nacht had gezien dat er niks gebeurde…

Er waren niet minder dan 13 TV-camera’s en ongeveer 30 journalisten aanwezig rondom de terminal, die verveeld in groepjes stonden te wachten. Iedereen verwachtte een ‘Tahrir Plein’ maar in plaats daarvan werd het ‘Wachten op Godot’.”

En inderdaad werd het verhaal nauwelijks geregistreerd op de radar van de Amerikaanse pers, waarschijnlijk wegens het feit dat de meerderheid van de activisten Europeanen waren.

De problemen die zogenaamd “geweldloze vredesactivisten” die schade kunnen berokkenen aan Israël, bijvoorbeeld het incident met het Mavi Marmara flotilla, of regelmatige demonstraties en schade aan de veiligheidsmuur op de West Bank door buitenlandse activisten, mag het geen wonder heten dat Israël deze recentste provocatie zeer ernstig nam en er voor koos om deze mensen te verhinderen om Israël binnen te gaan.

Een demonstratie in de luchthaven Ben Goerion onder het spandoek “Welcome to Palestine” is waarschijnlijk de meest nauwkeurige weerspiegeling van de echte bedoelingen van de activisten die niemand verkeerd kan begrijpen: wat de activisten betreft ligt de luchthaven Ben-Goerion op Palestijnse bodem. Dat is precies de betekenis die achter het spandoek schuilgaat.

Tenslotte gaan de meeste van de radicale campagnes tegen Israël minder over het Israëlische beleid maar gericht tegen Israël zelf en het werkelijke bestaansrecht van Israël in het gebied. Eerder dan “pro-Palestijns”, zijn de acties van deze protesteerders veel meer anti-Israël beoeld en doen niets om vrede in het gebied te bevorderen.

Dit alles weerhield journaliste Phoebe Greenwood, die ook voor The Guardian schrijft, er niet van om in The Daily Telegraph de campagne te beschrijven als een “protest tegen de uitbreiding van Israëlische nederzettingen op Palestijns grondgebied”.

Harriet Sherwood in The Guardian noemde het “een poging om solidariteit te betonen met de bevolking op de West Bank”. Maar ook zij kon het niet laten om een subtiele sneer te geven naar Israël:

“Diegenen die verdacht werden van pro-Palestijnse activisme werden eerst naar een kleinere terminal gebracht, doorheen een deur met daarboven een bord “Welcome to Israel”, voor ondervraging en werden van daar overgebracht naar een nabijgelegen gevangenis.”

Terwijl Sherwood het anders mag geportretteerd hebben, was sprak de ironie niet in het voordeel van Israël. Integendeel, heeft de terminal van de luchthaven van Ben Goerion inderdaad een groot bord boven de ingang die de toekomende reizigers begroet zoals het dat al vele jaren doet en heeft die niet speciaal voor deze gelegenheid aangebracht.

Samengevat echter, zoals de Israëlische welkomstbrief voor de activisten al aangaf, blijven de andere zeer dringende problemen in het Midden-Oosten voortduren en onthullen de obsessieve en disproportionele en vaak hatelijke aandacht die wordt besteed aan de enige echte democratie in het gebied.

Gelukkig, toch op zijn minst in dit geval, had de internationale pers deze keer betere dingen om handen dan zijn tijd te verslijten aan wat een erg duur betaalde mislukte PR-stunt is gebleken. Het vele geld en energie die deze mislukte Flytilla hebben gekost hadden veel beter kunnen besteed worden aan de échte noodlijdenden in het gebied.

Op hetzelfde ogenblik dat honderden flytilla-idioten afreisden naar Israël om er zogenaamd te protesteren tegen de Israëlische bezetting en de vermeende schending van de mensenrechten van de Palestijnen door de Joodse staat, sloot de Palestijnse Autoriteit de kantoren op de West Bank van de Palestijnse mensenrechtenorganisatie Palestinian Human Rights Foundation (Monitor), geleid door Abdulaziz Tarakji. De flytilla-idioten konden meteen doorstomen naar het HQ van Mahmoud Abbas Ramallah om daar hun beklag te doen. Aldus waren die nitwits toch niet voor niets naar Israël gekomen.