Dag: 14 april 2012

Gaza Unplugged4 reacties

Schokkende beelden van de belegerde hoofdstad van Gaza april 2012 [in beeld]

brabosh

Gaza Stad – april 2012

In beeld: de Islamitische Universiteit van Gaza [IUG] en omgeving

Wanneer ik in het zoekvakje van Google ’s zoekmachine ‘Gaza‘ type en op ‘Afbeeldingen‘ klik om naar plaatjes te zoeken in de Gazastrook krijg ik 69,6 miljoen gevonden resultaten. Daarvan wordt op 99,99 procent van de plaatjes bergen puinhopen getoond, kapot gebombardeerde gebouwen, opvallend veel en schaamteloos afgebeelde Gazaanse kinderlijkjes of bebloede kinderen, kortom het bloed druipt van mijn PC-scherm. Neem gerust zelf de proef op de som en u zult mij gelijk geven. Maar hebben we dan alles van Gaza gezien? Nee, natuurlijk niet. Nog niet één procent zelfs. We krijgen alleen dat deel van Gaza te zien wat de reguliere media WIL dat we met zijn allen mogen en moéten zien. Israël en/of de Joden die de globale media beheersen? Laat me niet lachen. Google bewijst het tegendeel.

Je kan inderdaad de Google zoekmachine manipuleren zodat die na verloop van tijd alleen maar gaat tonen wat het meeste voorkomt en wat het meeste wordt opgevraagd. Dat betekent concreet: als maar genoeg mensen, blogs, websites e.a. internetgadgets maar één bepaald beeldtype in grote hoeveelheden toont, zal Google ook die alleen maar opdelven wanneer gevraagd. Zo werkt dat. Simpel toch? Google zou mijn plaatjes ook op de eerste pagina kunnen tonen, maar doet dat niet omdat niemand er naar vraagt. Op mijn eentje kan ik dat verwrongen beeld over Gaza niet bijstellen. Minstens duizend (eerder een veelvoud) andere blogs en websites zouden mijn plaatjes moeten overnemen en tonen. Slechts één probleem: niemand wil dat en durft dat nog.

Meer dan drie jaar nadat ik met deze blog ben begonnen ben ik wat Vlaanderen betreft nog altijd helemaal alleen bezig. Ik heb berekend dat wanneer ik het nog 872 jaar, dag na dag en in dit tempo, zou volhouden zouden uiteindelijk ook mijn plaatjes van Gaza de eerste pagina’s van Google ’s zoekresultaten bereiken. Zolang zal ik niet leven, alhoewel ik van plan ben om 120 jaar oud te worden. Een ongelijke strijd dus om de beeldmanipulatie door Israëlbashers en -haters te counteren. Maar… even van mijn koffie slurpen en vol goede moed, met de blik op oneindig en het verstand op nul gezet, de volgende sessie beeldsessie presenteren met die andere 99 procent van Gaza te tonen in plaatjes die u nooit te zien krijgt, correctie: niet te zien màg krijgen.

In beeld, de Islamitische Universiteit van Gaza [IUG] en omgeving. Op de voor- en achtergrond ziet u de Universiteitsgebouwen met achteraan rechts de bijhorende moskee (twee torentjes, zie ook het plaatje bovenaan). Ziet dit eruit als een belegerde stad, pure armoede en hongerende bewoners? Nee, dat dacht ik ook niet. Het zou een plaatje kunnen zijn dat in mijn stad Antwerpen of onze hoofdstad Brussel is getrokken. Geen enkel verschil. Deze fotoreeks dateert slechts van enkele dagen terug en werd gemaakt door twee verschillende Gazaans/Palestijnse fotografen.

Lees verder “Schokkende beelden van de belegerde hoofdstad van Gaza april 2012 [in beeld]”

Vredesproces

Het eeuwige Palestijnse ‘neen’ ligt aan de basis van het conflict in het M-O [Jonathan S. Tobin]

brabosh

“Palestijnen en Arabieren willen graag vrede met Israël maar de Zionistenstaat verhindert dat”, luidt de hardnekkige kwakkel die al zo oud is als de stichting van de staat Israël in 1948 en sinds 1967 algemeen overgenomen werd door de dhimmies van het Westen. Wanneer de Palestijnen krijsen dat ze héél Palestina willen bevrijden van de Zionistische bezetter, dan bedoelen zij daar niet enkel Judea & Samaria (West Bank) en de Gazastrook mee, maar héél het grondgebied van Israël.

Het volledige gebied dat ligt tussen de Jordaanrivier en de Middellandse Zee (“From the River to the Sea, Palestine will be free”) moet tot de laatste vierkante centimeter ‘bevrijd’ en Judenrein worden gemaakt. Die strijd gaat door tot het Midden-Oosten zich bevrijd heeft van de anomalie Israël en de Islamisering van Arabistan en vazallenstaten zijn voltooiing krijgt. De verovering van Israël moet het sluitstuk worden, de kers op de taart als het ware, voor de Moslim Broederschap in de Arabische wereld en voor de Ayatollahs in Iran.

Dit is wat de terreurbende van Hamas en zijn moorddadige neefjes van de Islamitische Jihad in de Gazastrook met het schuim op de lippen voortdurend rondbazuinen. De ‘gematigde’ bendeleider Mahmoud Abbas verspreidt identiek dezelfde boodschap al vanaf de schoolbanken doorheen alle gebieden die door de Palestijnse Autoriteit worden gecontroleerd. Uiteraard wordt die strijdkreet enkel expliciet uitgedruktin het Arabisch bestemd voor eigen volk. Westerse oren – waar alle fondsen, euro’s en dollars vandaan komen – zouden dat wel eens verkeerd kunnen interpreteren en geneigd zijn om de geldkraan naar de bodemloze put van de corrupte PA dicht te draaien…

Explaining the Everlasting Palestinian “No”

door Jonathan S. Tobin
bron: http://www.commentarymagazine.com/

Het is een axioma van de conventionele wijsheid omtrent het Midden-Oosten dat de regering van Israël een hardleerse tegenstander van de vrede is en dat die onder druk gezet en afgetroggeld moet worden om hen te doen onderhandelen met de Palestijnen omwille van de overleving van zijn volk. Dit tot op de draad versleten deuntje blijft een klassieker in de discussie over het buitenland beleid die gebruikt werd tegen de voorgangers van premier Netanjahoe maar altijd fout is geweest. Echter, de hardnekkigheid waarmee deze kwakkel voortleeft, ondanks al het bewijsmateriaal dat dit tegenspreekt, getuigt van de sterke anti-Israëlische vooroordelen die leven onder de kwebbelende klassen.

Lees verder “Het eeuwige Palestijnse ‘neen’ ligt aan de basis van het conflict in het M-O [Jonathan S. Tobin]”

Defensie1 reactie

Programma helpt Israëlische soldaten hun oorlogstrauma te verwerken [Joanne Nihom]

brabosh

Op het plaatje: rabbijn Uriel Malka (midden) keert terug van het slagveld van de Tweede Libanon Oorlog in 2006. De oorlog is voorbij. Moe en afgepeigerd keren de paracommando’s weer naar huis. Zware man-tegen-man gevechten met milities van Hezbollah hebben hun leven en dat van rabbijn Malka voorgoed getekend. En nu de draad van het gewone leven weer oppakken, of dat toch proberen…

Echter, het lot zat de IDF-rabbijn niet mee. Enkele jaren later volgde hij een cursus als kapelaan in het Israëlische Gevangeniswezen. In december 2010 woedde één van de ergste bosbranden op de Carmelberg die Israël ooit had meegemaakt. Op 2 december 2010 was IDF-rabbijn Uriel Malka samen met 35 andere collega’s en 4 anderen in een autobus op weg naar de gevangenis van Damun om er de gevangenen te evacueren. Opeens raakte hun bus helemaal omringd door het vuur en alle inzittenden stierven een gruwelijke verbrandingsdood. Zijn laatste boodschap, die hij via een sms-berichtje zond naar rabbijn Yehuda Vizner op het moment dat de bus door een vlammenzee werd verzwolgen, luidde: “Ik ben op weg om Joden te redden. We blijven in contact”. De IDF-rabbijn (32 jaar) werd begraven op de militaire begraafplaats van Yavne. In Gaza werd gefeest om de dood van 40 Joden… Malka liet een vrouw en vijf kinderen na. 

Programma laat soldaten legertijd verwerken

door Joanne Nihom
bron Joods Actueel Nr. 63 april 2012

“De trauma’s die je in het leger oploopt, neem je mee; geen wonder dat onze samenleving zo gestrest is”. Een ‘exit-programma’ geeft soldaten de kans met een schone lei verder te gaan.

“Na een urenlange strijd in Libanon, tijdens de oorlog van 2006, vonden we een leeg huis. We dachten even rust te kunnen vinden, maar na een paar minuten explodeerde een raket boven op het dak. We waren met zijn vijftienen, één verloor het leven, de anderen zaten onder de scherfwonden, overal bloed. Kijk, hier, dit zijn mijn littekens”. Deze woorden komen uit de mond van Shai, maar zou het verhaal kunnen zijn van duizenden soldaten die gevochten hebben in het leger van Israël.

“In Israël ga je net zo normaal in het leger als naar school of de universiteit. Hoe je daar uitkomt, is eigenlijk geen vraag. Wat je ook meemaakt, gevechten waarin je ternauwernood aan de dood ontsnapt of waarin je zelf de vijand moet uitschakelen, na het leger ga je gewoon aan het werk. De Israëlische maatschappij is hard: niet zeuren en aan de slag gaan. Niemand denkt eraan dat je je vriend naast je zag sterven of dat de kogels om je oren floten”, zegt Danny Brom, psycholoog en directeur van het Israël Centrum voor de Behandeling van Psychotrauma van het Herzog Ziekenhuis in Jeruzalem.

“Generaties lopen rond met onverwerkte trauma ‘s. Dat merkje in de samenleving hier. Kijk bijvoorbeeld hoe snel men in het verkeer geïrriteerd is, iets waar de Israëli om bekend staat. Als we met elkaar praten, of dat nu op straat is of in de Knesset, het lijkt alsof iedereen altijd ruzie met elkaar maakt. Je kunt je afvragen of dat komt doordat wij onze legerervaringen niet voldoende kunnen verwerken.

Lees verder “Programma helpt Israëlische soldaten hun oorlogstrauma te verwerken [Joanne Nihom]”