Getto van Warschau in Polen 1943: Nur für Juden (alleen voor Joden)
Down to the Last Israeli Ghetto?”
door Giulio Meotti [Arutz-7]
Toen de Joden nog onder het juk van anderen leefden, werden zij verhinderd land te bezitten en waren zij verplicht om in de getto’s te leven. De Arabische boycot van Israël gaat terug tot het Vijfde Arabische Congres in Shechem [Nabloes] uit 1922 met de resolutie “elke Arabier mag niets anders van de Joden kopen behalve hun grond en mag hen alles verkopen behalve zijn grond“.
Het doel was om opnieuw de Joden te gettoïseren. Iets gelijkaardigs, zelfs in compleet andere omstandigheden, gebeurt tegenwoordig in Israël. Vandaag mag een Jood die, laat ons zeggen grond bezit in Hebron, Judea (niet in één van de verscheidene bestaande Hebrons in de V.S.!) en die een eigendomsbewijs bezit, wordt het hem desalniettemin verboden om op zijn eigen grond zijn huis te bouwen. En dit alleen vanwege zijn ras.
Het instituut “Pale of Settlement” (plaatje hiernaast) geldt nog steeds als illuster voorbeeld van een gelijkaardig anti-Joods beleid zoals dat bestond ten tijde van het bewind van de Russische Tsaren in Oost-Europa [de ‘Pale’, het Russische equivalent van Apartheid, werd door keizerin Catherina de Grote in 1791 ingesteld en eindigde met de Russische Revolutie van 1917; Brabosh].
Vandaag is het niet enkel zo dat de Joden voorzichtig moeten zijn wanneer zij privaat grond verwerven uit schrik voor het terroristengeweld jegens de verkopers, samen met de bekende Jordaanse en de wet van de Palestijnse Autoriteit (PA) die diegenen bedreigen met de doodstraf voor verkoop van grond aan de Joden. Thans heeft ook de Israëlische regering zich bij dat pact aangesloten, niet alleen door de Joden hun laatste reserve te ontnemen – gronden in het bezit van de overheid – maar ook door Joden uit hun huizen te zetten die zij van de Arabieren hebben gekocht.
