Een eerste reeks van Russische pogroms liep van 1881 tot 1884. Aanzet was de moord op Tsaar Alexander II waarvan de Joden onterecht de schuld kregen (wie anders?). Deze pogroms brachten de 1ste Aliyah op gang toen ongeveer 31.000 Russische Joden emigreerden naar het Heilig Land. Daarna bleef het een tijd relatief rustig. Maar tussen 1903 en 1905 volgende een tweede bijzonder bloedige reeks pogroms. Te beginnen met de pogrom in Kishinev van 6/7 april 1903 onder Tsaar Nikolaas II. Bijna 50 Russische Joden werden vermoord en honderden licht tot zeer zwaar werden verwond. Duizenden Joodse woningen gingen in de vlammen op.

Hetzelfde scenario zal zich twee jaar later opnieuw herhalen. Nog eens 20 werden vermoord en honderden gewond toen op 19/20 oktober 1905 een tweede pogrom volgde. Datzelfde jaar werden meer dan 600 pogroms gepleegd over het hele Russische grondgebied en joegen de Joden van angst alle kanten op. De 2de Aliyah van zo’n 40.000 voornamelijk Russische Joden naar ‘Palestina’ begon in 1904 en liep tot aan het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de 3de Aliyah (1919–1923) vluchtten andermaal 40.000 voornamelijk Russische Joden en tijdens de 4de Aliyah (1924–1929) nog eens 82.000.

Tussen 1882 en 2010 zijn intussen 1.210.000 Russische Joden naar Israël geëmigreerd. 5.357 Belgische Joden en 6.964 Nederlandse zijn in hun spoor gevolgd. Overigens deden sinds 1882 ook 95.000 Amerikaanse Joden die overstap. [cijfers tot 2010].

Niet Duitsland, maar Rusland, gaf aanzet tot de aliyah

door G.B.J. Hiltermann in 1974 [bron]

Niet Duitsland, maar Rusland, gaf aanzet tot de aliyah. Niettemin betekende begrip tonen voor het Arabische standpunt tot eind 1973 ook begrip tonen voor de mening dat Israël als natie niet kan en niet mag zijn. Daarom verbreiden velen, die dat voor de Arabische zaak kunnen opbrengen, visies over het ontstaan van Israël, die haar het blote recht op bestaan ontnemen. Tot hen behoort Isaäc Deutscher, een Britse journalist met een Pools-Joodse achtergrond en bedenker van de sprong uit het brandende huis en in andermans tuin, daarmee buurmans benen brekend!

Deze parabel suggereert dat Israël zijn bestaan dankt aan het misdadig antisemitisme van Adolf Hitler en dat de Joden uit het brandende nazihuis in een Arabische tuin zijn gesprongen, waar zij zich met geweld van meester hebben gemaakt. Een oppervlakkige luisteraar, niet op de hoogte van Israëls ontstaansgeschiedenis, mag dat verhaal geloofwaardig voorkomen. Ik moet hen teleurstellen. Het is zelfs geen ongeoorloofde simplificatie, ja het is een regelrechte falsificatie in strijd met de feitelijke geschiedkundige ontwikkelingen. Want het zijn niet de Duitse antisemieten, de zich nationaal-socialist noemenden, die de stoot hebben gegeven tot het ontstaan van een Joodse vestiging aldaar, evenmin zijn zij de aanzet geweest tot het uitroepen van een Joodse staat.

Neen, het zijn Israëls huidige geacharneerde vijanden, de Russen, die de Joodse kolonie hebben doen ontstaan in de regio van wat nu Israël is. De pogroms in Rusland van 1881 tot 1884, waar de beschaafde wereld met ontzetting en afgrijzen van kennis van nam, deed veel Joden besluiten hun leven te wijden aan het zoeken van een betere woonplaats voor het vervolgde volk. Vooraanstaande Russische pleiters voor Joodse assimilatie, zoals de bekende arts Leon Pinsker uit Odessa, diep getroffen door de pogroms, zagen het nutteloze van hun emancipatie- streven in. Uit het Rusland der tsaren keerden daarom de eerste kolonisten, in wat de aliya heet, naar het land terug van hun voorvaderen, naar het beloofde land. Niet dus springend uit een brandend huis en ook niet in andermans tuin.

Snel verder lezen KLIKKEN op–>> Lees verder “Niet Duitsland maar Rusland gaf de aanzet tot Joodse uittocht naar Israël [G.B.J. Hiltermann]”