Die unendliche Geduld Israels mit dem Islam

(Het eindeloze geduld van Israël met de islam)

door Michael Stürzenberger [bron]
vertaling: E.J. Bron [www.ejbron.wordpress.com]

Omdat “Dr. Zeldzaam” van Iran blijkbaar van de bom leert houden, ziet Israël zich blootgesteld aan een existentieel gevaar. De waanzinnige van Teheran heeft niet alleen meerdere malen verbaal aangekondigd Israël te willen vernietigen – zo´n Apocalyps zou ook overeenkomen met de sjiietische voorstelling van een vooraankondiging van de terugkeer van de legendarische 12e imam, “de verwachte” Muhammad ibn Hasan al-Mahdi. Misschien zullen de moellahs er dus niet voor terugdeinzen om te beginnen met de atomaire Holocaust tegen de gehate Jodenstaat.

De islamitische agressie tegen de Joden van Israël kent een lange traditie. Sinds tegen het einde van de 19e eeuw de Joden in grotere getale terugkeerden naar hun Bijbelse thuisland, verscherpten zich de twisten met de islamitisch-Arabische bevolking, die de regio abusievelijk als islamitisch grondgebied beschouwt. De eerste pogroms vonden al lange tijd voor de oprichting van de joodse staat plaats, bijvoorbeeld op 4 april 1920 in Jeruzalem, toen de Palestijnen 5 Joden vermoordden en 234 verwondden, of in augustus 1929 bij het bloedbad van Hebron, waarbij 67 Joden door de Arabische bevolking werden vermoord.

In 1948 werd, zoals bekend, Israël aangevallen door vijf Arabische landen, nadat de VN de oprichting van de beide staten Palestina en Israël had besloten. In 1967 en 1973 volgden nog meer door de Arabieren aangewakkerde oorlogen, evenals meerdere Intifada´s, honderden zelfmoordaanslagen en tig duizend raketbeschietingen – zelfs na de Israëlische handreiking tot vrede door de terugtrekking uit de daarvoor mede door Israëli’s bewoonde Gazastrook.

Deze diepe haat op de Joden is niet toevallig. Hij kent een lange traditie in de islam, want de profeet Mohammed belasterde Joden in enkele verzen als nakomelingen van “apen en varkens”, omdat zij zich niet aan zijn nieuwe “religie” wilden onderwerpen en hen “leugenaars” en “bedriegers” noemde, wat in veel koranverzen gedocumenteerd is. Mohammed liet in het jaar 627 in Medina ongeveer 800 gevangen Joden als straf voor zogenaamd verraad onthoofden.

Oskar Freysinger heeft dit in zijn fulminante toespraak bij de manifestatie van DIE FREIHEIT op 3 september in Berlijn treffend geformuleerd:

• “We bestrijden een dogma, dat wars is van iedere menselijkheid en ons zou willen terugvoeren in de barbarij. Wij willen onze in eeuwen bevochten vrijheid niet zo gemakkelijk prijsgeven. Beste Berlijners, hier sta ik en ik kan niet anders! (…) Als we deze strijd verliezen, bestaat er geen tweede kans meer. Want de islam laat nooit meer los wat hij eenmaal veroverd heeft.”

Bovendien merkte Freysinger ironisch op, dat “je niet met de baard van de profeet zou kunnen krabbelen”, wat de totalitaire en compromisloze machtsaanspraak van de islam treffend omschrijft. Het conflict van de zogenaamde “Palestijnen” tegen Israël ging ook nooit om een paar kilometer land, het ging altijd om alles – de vernietiging van de staat Israël. De islam duldt in zijn heerschappijgebied (of wat hij daarvoor beschouwt) nu eenmaal geen door “ongelovigen” geregeerde staat. Om het even of het nu de gehate Joden zijn of de niet minder als vijand beschouwde christenen. Volgens de koran zijn ze allemaal “de ergste dieren” en moeten zich onder compromis bestreden en onderworpen worden, inclusief de legitimering om te doden.

Snel verder lezen KLIKKEN op –>> Lees verder “Het eindeloze geduld van Israël met de islam”