Intussen zijn we een week na de verschrikkelijke gebeurtenissen in Itamar. De buitenlandse pers en zowel die in Nederland als in Vlaanderen – heeft niet of nauwelijks aandacht besteed aan de slachting in Itamar. De doden zijn begraven maar de Palestijns-Arabische Industrie van de Haat – Jodenhaat – draait op volle toeren.

Die Arabische haatfabriek jegens de Jood nam toe met het succes van de wederopbouw van een autonoom Joods Nationaal Huis in de oude heimat van het Heilig Land. In de 2de helft van de 19de eeuw, begin 20ste eeuw begonnen Joden de kettingen van slavernij, discriminatie en dhimmitude van zich af te  gooien. Het verzet binnen de Arabische en moslimwereld tegen hernieuwde Joodse zelfstandigheid in het Midden-Oosten nam recht evenredig toe.

De slachting in Itamar heeft ook Wim Kortenoeven (PVV) aangegrepen.  Over de Rode Draad van haat en geweld jegens de Joden [in feite de Groene Draad, want groen is de kleur van de islam], die  loopt van de eerste Arabische pogroms van 1920, 1921 en 1929, tot aan het bloedbad van Itamar op 11 maart 2011 heeft Wim Kortenoeven (PVV) het lef gehad die in eigen Nederlands parlement ter sprake te brengen.

---

Bijdrage Wim Kortenoeven (PVV) AO Raad Buitenlandse Zaken, 17 maart 2011

“Wat er in de bovenkamers van het huis van rabbijn Slonim gebeurd was, werd duidelijk toen wij daar binnenkwamen en zagen dat de drie meter hoge plafonds onder het bloed zaten. De kamers zagen eruit als een slachthuis.”

Voorzitter, deze woorden zijn ontleend aan een ooggetuigenverslag van de Nederlands-Canadese journalist Pierre van Paassen. Hij bezocht de millennia oude Joodse wijk van Hebron op 25 augustus 1929. Daar had een dag eerder een pogrom gewoed waarbij 67 Joden waren afgeslacht.

In 1929 bestond de moderne staat Israel nog niet, maar Jodenhaat wel, haat die zijn oorsprong vindt in islamitische concepten. Haat die eenvoudig gemobiliseerd kan worden met ophitsing. Ook toen was er sprake van systematische ophitsing tegen Joden. Dat resulteerde in bloedbaden. De eerste ‘moderne’ pogrom onder de Joden in Palestina vond overigens plaats in 1920, onder andere in de straten van Jeruzalem. Toen werden de Joden er valselijk van beschuldigd de Rotskoepel in Jeruzalem te hebben verwoest.

Voorzitter, afgelopen vrijdag werden in het Joodse dorpje Itamar vijf leden van een Joods gezin in hun eigen huis vermoord. Wij hebben de verschrikkelijke beelden gezien. Wij allen waren Pierre van Paassen. Wij hebben ook gezien hoe de slachtpartij in Palestijns-Arabische steden uitbundig werd gevierd. Er werd bijvoorbeeld snoep uitgedeeld aan passerende automobilisten. De aanslag werd opgeëist door de Al-Aqsa Martelarenbrigade, een onderdeel van de Fatahbeweging van Mahmoud Abbas.

Voorzitter, er is een continuüm tussen de verschrikkelijke gebeurtenissen van 1920, 1929 en 2011, tussen Jeruzalem, Hebron en Itamar. En er ligt een continuüm tussen de ophitsing van toen en de ophitsing van nu. Maar sinds 1993 zijn Nederland en de Europese Unie medeverantwoordelijk voor die ophitsing en de gevolgen daarvan – die op de korte en die op de lange termijn. Want de Palestijnse Autoriteit wordt sinds haar ontstaan door de EU en Nederland ondersteund.

Snel verder lezen KLIKKEN op –> Lees verder “Palestijnse haatindustrie leidde naar het bloedbad van Itamar”