Water uit de lucht? Met één druk op de knop binnen 2 minuten overal ter wereld een warme en verse maaltijd? Groenteteelt midden in de woestijn? Dat alles wordt mogelijk gemaakt door Israëlische ondernemingen. Ofer Haviv, CEO van Evogene in Rehovot, Maxim Pasik CEO van van Water Gen in Rishon LeTsiyon en Ayelet Carasso CEO van Genie Enterprise doen het verhaal van Israël’s nieuwste en meest revolutionaire voedseltechnologieën.
met dank aan E.J. Bron voor de hint.
“Ik verdedig Israël’s recht om te bestaan, om zichzelf te beschermen, om zichzelf niet een tweede keer te laten uitroeien.” [Oriana Fallaci, bron: AZ Quotes]
Oriana Fallaci (1929-2006), de onverschrokken Italiaanse journaliste, bekend om haar onvermoeide interviews met wereldleiders en beroemdheden, heeft een boek geschreven dat moslims in Europa hebben geprobeerd te verbieden.
Getiteld La Rabbia e l’Orgoglio (Nederlands: De Woede en de Trots), werd geschreven op 11 september 2001 in reactie op de aanslag op New York en Washington, waarbij 3.000 mensen omkwamen in de twintowers van het World Trade Center in New York. Zij werden door islamitische fundamentalisten vermoord toen zij met opzet vier gekaapte vliegtuigen doorheen het WTC en het Pentagon jaagden. Het boek is een krachtig alarm om het Westen alerter te maken jegens de Omgekeerde Kruistocht die met dit islamitisch Pearl Harbor werd gelanceerd.
De Omgekeerde Kruistocht
Fallaci is de enige schrijver die ik ken die een verband heeft gelegd tussen wat er gebeurde op 9/11 en wat er de laatste vijftien jaar aan de hand is in Europa : een enorme invasie van moslim-immigranten. Ze karakteriseert deze invasie als de Omgekeerde Kruistocht, waardoor de moslims het christelijk Europa domineren van waaruit zij in de 15de eeuw werden verdreven. Zij schrijft:
“Mensen hebben schrik om zich uit te spreken tegen de islamitische wereld. Bang om te beledigen en bang om gestraft te worden voor het beledigen van hen, de zonen van Allah. U kunt ongestoord de christenen beledigen, de Boeddisten, de Hindoes en de Joden. U mag de katholieken uitschelden, u mag spugen op de Heilige Maagd Maria en op Jezus Christus. Maar wee de burger, die het waagt zijn stem te verheffen tegen de islamitische religie.”
Wat Fallaci in het bijzonder stoort is de mate waarop Italië door de mosliminvasie wordt beïnvloed. En de reden waarom Italië deze immigranten toelaat, is omdat Italianen de laagste geboortecijfers in Europa hebben en ze geen oninteressante jobs willen. Maar de hoop is altijd geweest dat immigranten zouden worden geabsorbeerd in de Italiaanse cultuur, zodat de generatie die in Italië wordt geboren de Italiaanse of westerse manieren en houdingen zou overnemen. Maar Fallaci schrijft:
“Omdat onze culturele identiteit al duizenden jaren weld gedefinieerd is, kunnen we geen migratiegolf van mensen verdragen die niets met ons gemeen hebben… die niet klaar zijn om zoals wij te worden, door ons te worden geabsorbeerd… die integendeel, ernaar streven om ons te absorberen. Die onze principes, onze waarden, onze identiteit, onze manier van leven willen wijzigen. En die ons in de tussentijd molesteren met hun retrograde onwetendheid, hun retrograde kwezelarij en hun retrograde religie. Ik zeg dat er in onze cultuur geen ruimte is voor de muezzines, voor de minaretten, voor de nep vasten, voor de vernederende chador, voor de vernederende boerka.”
Islam en Vrouwen
Fallaci is woest op de manier waarop islamitische fundamentalisten omgaan met vrouwen. Zij citeert de twee testamenten die Mohammed Atta, de leider van de 9/11 aanslag, achterliet voor zijn ouders:
“Op mijn begrafenis wil ik geen onreine dingen. Wat wil zeggen geen dieren en geen vrouwen… Zelfs niet rond mijn graf wil ik onreine wezens. In het bijzonder niet de meest onreine: zwangere vrouwen.”
Maar er was uiteraard geen begrafenis voor Atta die met de rest van zijn medekapers en de passagiers op het vliegtuig werd verbrand. Het vereist een diabolische geest om te geloven dat dit iets is waarvoor God heeft toe opgeroepen. Er is niets in het Jodendom of het christendom dat tot zo’n diabolisch gedrag oproept. En er is niets in de Bijbelse religie die oproept tot een totale degradering van vrouwen.
De boerka is waarschijnlijk de meest vernederende vorm van kledij die door om het even welke cultuur voor vrouwen werd bedacht. Het plaatst vrouwen in een mobiele gevangenis, beperkt hen tot een vorm van roerend goed, een beweegbaar ding van persoonlijk bezit. Ze hebben geen rechten, geen vrijheden en worden door hun echtgenoten tot slavernij gedwongen, onwetend en ongeletterd. In Afghanistan, hebben vrouwen het recht gekregen om de boerka niet te dragen, die onder het Taliban regime werd opgelegd. Toch zijn er veel vrouwen in Afghanistan, die nog steeds de boerka dragen, deels uit gewoonte en anderzijds vanwege angst voor hun respectievelijke echtgenoten.
Wat zo verbazingwekkend is, is hoe passief de Europeanen hebben toegestaan dat deze invasie kon plaatsvinden. Het is alsof de islamisering van Europa heeft plaats gevonden in een cultureel vacuüm. Maar het is niet zozeer een cultureel vacuüm dan wel een geestelijk. West-Europa is reeds lang geleden afgedwaald van zijn christelijke wortels voornamelijk door middel van de prevalentie van haar atheïstische linksisten in machtsposities in de politiek en in de academische wereld. Het christendom werd vervangen door het communisme en socialisme, de twee utopische filosofieën van de 20ste eeuw, waarbij miljoenen mensen werden opgeofferd. En dus, waarom zou het weerstaan aan de Islamitische invasie die wordt geholpen en bijgestaan door de politieke linkerzijde?
De Fransen
Maar de opkomst van Le Pen in Frankrijk, en zogenaamde rechtsen elders in Europa, zijn het gerommel van een groeiend verzet tegen islamisering. Brigitte Bardot, de beroemde Franse filmster, heeft in 2003 haar eigen gepassioneerd boek geschreven Un cri dans le silence (Nederlands: Een schreeuw in de stilte), waarin zij verkondigt: “Ik ben tegen de islamisering van Frankrijk. Eeuwenlang hebben onze voorouders, de ouderen, onze grootvaders, onze vaderen hun leven gegeven om alle opeenvolgende indringers uit Frankrijk te verjagen.”
Maar wanneer zullen de Fransen terug te vechten? Er zijn nu zes miljoen moslims in Frankrijk die het recht opeisen om hun dochters te sturen naar seculiere openbare scholen waar het dragen van de chador wordt verplicht. Ze willen hun cultuur opdringen aan Frankrijk, aka La Douce France, en ze vormen een kracht waarmee rekening moet worden gehouden.
Het was Charles de Gaulle die het christelijke Westen heeft verraden, toen hij in 1962 het Franse Algerije heeft overgedragen aan de Arabieren, en hiermee de vlucht forceerde van meer dan een miljoen Europeanen en Joden uit Noord-Afrika. Het was de aanwezigheid van Frankrijk in Noord-Afrika die de Arabieren in toom hield en de totstandbrenging toestond van een productieve beschaving in dat deel van de wereld. Maar de Gaulle’s terugtrekking uit Noord-Afrika maakte de Omgekeerde Kruistocht onvermijdelijk.
Frankrijk was Algerije binnengevallen in 1830 en maakte een einde aan de islamitische plundertochten langsheen de Middellandse Zeekust. De Fransen bleven en Europeanen vestigde zich daar, bouwden boerderijen, wijngaarden, fabrieken en introduceerden een Europese manier van leven. Algerije werd een welvarende Franse kolonie, waarin de Arabieren genoten van een hoge mate van veiligheid en vrijheid. Vandaag, sinds de Fransen zijn vetrokken, zijn islamitische radicalen vrij om de kelen over te snijden van kinderen die in hun bed slapen. En aldus zijn er zes miljoen Algerijnen naar Frankrijk gemigreerd, met een groot contingent van anti-semitische radicalen onder hen. En zij hebben de islam met hen gebracht.
Antisemitisme
Met de islamisering van Europa is er een opleving gekomen van het antisemitisme dat werd aangewakkerd door de haat jegens Israël. De Arabisch-Europese Liga, een militante Arabische nationalistische partij, is een van de islamitische groepen die verantwoordelijk zijn voor het aanzetten tot haat tegen Joden. In pro-Palestijnse marsen in Antwerpen, België, waarschuwde de politie Joden om niet naar hun tempels te gaan, omdat hun veiligheid niet kon worden gegarandeerd. Sommige Europese Joden emigreren naar Israël.
Maar Israël is niet bepaald een veilige haven. Het Jeruzalem Rapport van 2 juni 2003 berichtte:
“Ran Baron, 23 j., Yanai Weiss, 46 j., en een Franse immigrante Dominique Caroline Hass, 29 j., werden gedood en ongeveer 60 anderen gewond, toen op 30 april 2003 een zelfmoordbommenlegger genaamd Assif Hanif, 21 jr., uit Groot-Brittannië zichzelf opblies buiten op het terras van Mike’s Place, een café aan het strand van Tel Aviv. Een medeplichtige van Hanif, de 27-jarige Omar Sharif, eveneens uit Groot-Brittannië, kon ontsnappen nadat zijn zelfmoordbom niet ontplofte.”
Oriana Fallaci over zelfmoord bommenleggers:
“De zelfmoordplegers doden ons niet alleen uit lust om te doden. Ze willen ons breken. Ons beangstigen, uitputten, ontmoedigen, chanteren. Hun doel is niet de kerkhoven te vullen. Niet om onze wolkenkrabbers, onze Eiffeltorens en Kathedralen te vernietigen. Zij willen onze zielen en onze voorstellingen, onze gevoelens en onze dromen vernietigen.”
Meer dan 700 Israëliërs werden gedood door zelfmoordaanslagen sinds het begin van deze laatste Intifada. En het is interessant dat zelfmoordaanslagers thans worden gerekruteerd onder Europese moslims in deze wereldwijde religieuze oorlog. Fallaci schrijft:
“Alle de zogenaamde revoluties van de Islam begonnen in de moskeeën. Niet aan de universiteiten, zoals de [politieke linkerzijde] ons willen doen geloven. Achter elke islamitische terrorist schuilt er een Imam, en Khomeini was een Imam… En ik verklaar dat veel Imams (veel teveel) spirituele gidsen zijn voor het terrorisme.”
Wat prediken de Imams in de moskeeën van Amerika? IWordt het een niet-islamitische Amerikaanse toegestaan om een moskee binnen te gaan en het uit te zoeken? Door de jaren heen heb ik veel Joodse synagogen bezocht, protestantse kerken, katholieke kerken, Mormonen kerken, en nooit hoorde ik een preek die haat predikte jegens iemand of tegen om het even wie anders. Maar de Islam is een religie van haat, die geen plaats heeft in een tolerante christelijke beschaving. Wij vragen ons af wanneer sommige jonge Amerikaanse moslims tot de zelfmoordcommando’s van de toekomst worden voorbereid. Wij hopen dat het Homeland Security Department daarop een antwoord kent.
door Samuel L. Blumenfeld
Aantekening van Brabosh: Opmerkelijk aan deze tekst van Blumenfeld (en zijn eerbetoon aan auteur Oriana Falacci), is dat die geschreven werd ruim 14 jaar geleden, dus lang vooraleer Frankrijk, België, Duitsland en vele andere landen in de Europese Unie en elders in de wereld, werden (en nog worden) geteisterd door islamistische aanslagen. En ook vele jaren voor de massale immigratiegolf uit de islamitische landen en uit Afrika, die als een tsunami Europa overspoelde in de zomer van 2015 en voortdendert tot op vandaag. Van een heldere en bijzonder vooruitziende blik gesproken, dit is er zo een. De situatieschets van 2003 door Blumenfeld zou evengoed anno 2017 kunnen geschreven zijn. De tegenwoordige relevantie spreekt voor zichzelf. Zowel Falacci als Blumenfeld zijn intussen al enkele jaren overleden en het zou interessant zijn om te weten wat ze thans nog zouden willen toevoegen aan de Omgekeerde Kruistocht. Eh, zoiets als “Maar we hebben jullie toch gewaarschuwd!?”
Bron: naar een artikel “The Islamization of Europe” van Samuel L. Blumenfeld van 1 augustus 2003 op de blog Chalcedon. Samuel L. Blumenfeld (1927–2015), een voormalige stafmedewerker van Chalcedon, heeft een reeks boeken geschreven omtrent opvoeding en onderwijs van kinderen waaronder NEA: Trojan Horse in American Education (1984); How to Tutor (1973) , Alpha-Phonics: A Primer for Beginning Readers (1999), en Homeschooling: A Parent’s Guide to Teaching Children (2000).
De Amerikaanse president Barack Obama werd voor zijn anti-Israëlbeleid veelvuldig gelauwerd en ontving zelfs in 2009 de Nobelprijs voor de Vrede aan het begin van zijn presidentschap, nog vooraleer hij de krijtlijnen van zijn beleid had uiteengezet.
Dat het niet botert tussen moslims en Joden in het Midden-Oosten (en ver daarbuiten) is een open deur intrappen. In het M-O wordt geen onderscheid gemaakt tussen Joden en Israëliërs, en zijn er de twee kanten van dezelfde antisemitische munt. Afgunst, nijd en jaloezie ten aanzien van de verwezenlijkingen van de Joodse staat Israël worden algemeen gecultiveerd in de Arabische en in de Moslimwereld.
Ook de individuele prestaties van de Joden (in Israël en de Diaspora) wekken veel ergernis. In plaats van de vruchten te plukken van de noeste arbeid en studie van in verhouding tot niet-Joden onder het ongewoon groot aantal erg talentvolle Joodse wetenschappers, onderzoekers, artiesten, auteurs enz. wakkeren de de algemene gecultiveerde Jodenhaat in het M-O voor deze briljante Joodse genieën nog meer aan. Onbegrijpelijk en onacceptabel.
Een voorbeeld hiervan is een artikel van 17 oktober 2017 in het Saoedi-Arabische dagblad Al Watan over de vele Joodse winnaars (Israëlische en niet-Israëlische) van Nobelprijzen (en van veel andere nationale en internationale prijzen):
“Omtrent de geschiedenis van de Nobelprijs wonnen Joden, die slechts 0,2 procent van de wereldbevolking uitmaken en 2 procent van de bevolking van de Verenigde Staten, 179 van de Nobelprijswinnaars. Zo maakten Joden 22% uit van de ontvangers van de prijs tussen 1901 en 2009 en 36% van de Amerikanen die de Nobelprijs in dezelfde periode hebben ontvangen op het gebied van wetenschappelijk onderzoek in de chemie, de economie, de geneeskunde en de natuurkunde…
31 Joden wonnen de Nobelprijs voor Chemie, dat is 20% van het totaal van de wereld. 13 Joden wonnen de Nobelprijs voor Literatuur, 12% van de totale ontvangers in de wereld. 9 Joden wonnen de Nobelprijs voor de Vrede. 47 Joden wonnen de Nobelprijs in de natuurkunde. Vijftig-en-dertig Joden werden bekroond met de Nobelprijs in de Geneeskunde, waarmee zij 27% van allen voor hun rekening namen.
Aan de andere kant, vormt het totale aantal moslims in de wereld ongeveer een miljard mensen, of 20% van de wereldbevolking. Moslims en christelijke Arabieren kregen zeven Nobelprijzen in literatuur, vrede en geneeskunde.”
Dit is blijkbaar een groot mysterie voor de Saoedi-Arabische redacteur van Al Wattan:
“Op het eerste gezicht kan het begrijpelijk zijn waarom zoveel Joden winnen in de takken van geneeskunde, natuurkunde, scheikunde en economie. Maar het aantal lijkt niet logisch. Er bestaat geen wetenschappelijke theorie die hun associatie met een bepaald ras of religie bewist.
Op het gebied van literatuur en vrede wordt het overdreven Joodse favoritisme onder Israëliërs en niet-Israëlische Joden in grote mate geopenbaard. Om er maar een paar te noemen: waar is de vrede die door Yitzhak Rabin werd gecreëerd en die beloofde de botten van de Palestijnen in de eerste Palestijnse Intifada te zullen breken? En Shimon Peres, peetvader van het Israëlische nucleaire project, die het Midden-Oosten in een nieuw Hiroshima wilde omkeren?”
Arafat’s Nobelprijs voor de Vrede
Vanzelfsprekend is voor Arabieren, moslims en de rest van de bonte verzameling Israëlbashers op deze planeet, wijlen aartstterrorist Yasser Arafat (1929-2004) uit Egypte, voormalig chef van de PLO en de eerste president van de Palestijnse Autoriteit, de gedroomde Nobelprijswinnaar.
In 1994 ontving deze oorlogszuchtige haatzaaier en virulente antisemiet de Nobelprijs voor de Vrede (plaatje rechts). Welke verdienste hij de wereld bracht is niet bekend maar onder zijn leiding werden duizenden Joden over de kling gejaagd.
Toen de prijs in 1994 werd aangekondigd vroeg The Washington Post zich hardop af : “Wat hebben Arafat en Moeder Teresa gemeen? Is het misschien hun ongewone hoofddoek?” (Moeder Teresa had in 1979 eveneens de Nobelprijs voor de Vrede ontvangen voor haar werk voor de armen in Indië.)
Omstreden Nobelprijswinnaars
Wat er ook van zij, voor Arabieren en moslims en elders is het allemaal zonneklaar: “De Joden controleren de Nobel Prijs.” Overigens zijn er naast Yasser Arafat in het verleden wel meer omstreden Nobelprijzen uitgereikt en de bewering dat Joden de Nobelprijs controleren, wordt hiermee compleet in de prullenmand gooien.
Denk maar aan Barack Obama die nadat hij in 2009 in functie als president zijn post innam, reeds 12 dagen later genomineerd werd voor Nobelprijs voor de Vrede 2009 en met zijn slogan “Yes, we can” de harten en geesten van alle dwazen ter wereld veroverde – met inbegrip van het Nobelprijs comité – en zoals kon worden verwacht zich ontpopte als een “Presidentiële Israëlbasher” en er voor de rest in het Midden-Oosten bitter weinig van bakte.
En dan was er ook de omstreden Cordell Hull, die in 1945 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg voor het oprichten van de Verenigde Naties. Echter, zes jaar eerder, toen hij minister van Buitenlandse Zaken was onder president Franklin D. Roosevelt, maakte hij korte metten met het schip de S.S. St. Louis die 950 Joodse vluchtelingen aan boord had die op de vlucht waren voor nazivervolging en asiel wilden vragen in de VS. Minister Hull liet het schip rechtsomkeer maken en zond deze Joodse vluchtelingen terug naar… Hamburg in nazi-Duitsland! De helft van deze vluchtelingen zal later in de concentratiekampen worden vermoord.
Of John Forbes Nash, Nobelprijs Economie 1994 wiens leven werd verfilmd in “A beautiful mind” met Russell Crowe. Nash was hoogst schizofreen, maar een briljant wiskundig genie en… een rabiate antisemiet. Volgens zijn biografie zei Nash ondermeer dit over Joden: “De bron van alle kwaad, in zoverre het mijn persoonlijk leven betreft, zijn de Joden, in het bijzonder John Bricker, die Hitler is, een drievuldigheid van het kwaad”. Bricker (een Jood) was een collega en rivaal. Het leverde Nash de bijnaam “An Antisemitic Mind” op.
Ongetwijfeld een fel omstreden prijs is deze voor de Vietnamese generaal Le Duc Tho, die in 1973 de Nobelprijs voor de Vrede in de wacht sleepte, tesamen met Henry Kissinger, een Amerikaans Joodse diplomaat en destijds minister van Buitenlandse Zaken onder president Richard Nixon. Le Duc Tho was een Vietnamese revolutionair, voorzitter van de Communistische Partij en een generaal bij de Vietming, die aan de zijde van de communistische dictator Ho Chi Minh tienduizenden Amerikaanse soldaten doodde tijdens de Vietnamoorlog. Hij kreeg de Vredesprijs naar aanleiding van het ondertekenen van de Vredesakkoorden van Parijs die een einde maakten aan de Vietnamoorlog.
Ook Mohamed ElBaradei komt in aanmerking voor de meest omstreden Nobelprijs ooit. De Egyptenaar ElBaradei kreeg in 2005 de Nobelprijs voor de Vrede, als toenmalig directeur van het Internationaal Atoomagentschap (IAEA). In Jeruzalem wordt de voormalige chef van de IAEA herinnerd om zijn zwak en lamentabel beleid ten aanzien van Iran waardoor de Perzische staat, van 2005 tot 2013 geleid door president Mahmoud Ahamadinejad, grote stappen kon zetten naar de aanmaak van kernwapens.
En tot slot is er ook nog Wangari Maathai uit Kenia, de eerste Afrikaanse vrouw die in 2004 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg en in een interview met een Keniaanse krant beweerde dat “Aids (HIV) niét van apen komt maar door Westerse wetenschappers werd ontwikkeld om Afrika te ontvolken.” Jawadde…
door Brabosh
Opvoeding en onderwijs in de Palestijnse gebieden staat helemaal in het teken van terreur en geweld jegens de Joodse staat Israël en wordt al vele jaren stevig gesubsidieerd door Europa met België op kop. De Palestijnse terroriste Dalal Mughrabi wordt sinds de aanslag in 1978 opgevoerd als rolmodel voor alle Palestijnse vrouwen en meisjes.
Volgend op de onthulling door Palestinian Media Watch (PMW) dat de Palestijnse Autoriteit een school, die werd gebouwd met Belgisch geld, heeft hernoemd naar een beruchte Palestijnse terroriste en aansluitend de tijdelijke opschorting van Belgische hulp om nog meer van dergelijke scholen te bouwen, heeft het ministerie voor Opvoeding van de PA haar “grote bezorgdheid uitgedrukt” over de bevriezing van de Belgische hulp en heeft vervolgens de Belgische consul-generaal uitgenodigd om “deze kwestie te bespreken.” Naar verluidt zal de ontmoeting deze week plaatsvinden met name op woensdag 18 oktober 2017.
PMW wees de Belgische regering op het feit dat de PA de naam van de Beit Awwa Basisschool voor Meisjes had veranderd, die in die hoedanigheid oorspronkelijk werd gefinancierd door België. De school werd nadien hernoemd als Dalal Mughrabi Gemengde Basisschool, naar de Palestijnse terroriste Dalal Mughrabi die in 1978 deelnam aan de Kustwegaanslag van 1978. In die aanslag werden achtendertig mensen gedood – waaronder 13 kinderen – en nog eens 70 mensen werden gewond.
In antwoord op de aangekondigde ontmoeting heeft de ngo PMW gesproken met de Belgische ambassade en België aangemaand om, gebruik makend van het gewicht en belang als donor van de PA, aan te dringen om de namen van alle 31 Palestijnse scholen die werden opgedragen aan Palestijnse terroristen opnieuw te wijzigen, evenals de drie scholen die werden genoemd naar nazi-collaborateurs.
In haar rapport vernoemt de PMW het feit dat de PA vijf scholen heeft hernoemd naar de terrorist Salah Khalaf, die de massacre plande op 11 Israëlische atleten tijdens de Olympische Spelen van 1972 en vier scholen die werden hernoemd naar de terrorist Abu Jihad, waarvan de Palestijnse Autoriteit vermeldt dat hij verantwoordelijk was voor de moord op 125 Israëliërs. De PA heeft ook een school hernoemd naar wijlen de grootmoeftie van Jeruzalem Haj Amin Al-Husseini die tijdens de Tweede Wereldoorlog collaboreerde met het regime van Adolf Hitler.
Noorwegen heeft in mei jl. de Palestijnse Autoriteit scherp veroordeeld omdat het de naam van een vrouwencentrum dat door Noorwegen werd gefinancierd, opgedragen heeft aan terroriste Dahlal Mughrabi en heeft van de PA geëist dat de fondsen worden teruggeven. “Wij wijzen de Europese donoren op de noodzaak om hun verantwoordelijkheid beter ter harte te nemen en controleren waar hun fondsen zoal naartoe gaan,” zei Olga Deutsch.
Volgens de website van het Belgisch Ontwikkelingsagentschap (BTC) zal België tegen 2020 nog 10 andere scholen bouwen op de Westelijke Jordaanoever, bovenop de 23 die ons land reeds heeft gebouwd sinds 2001. Volgens de BTC is het Palestijns Gebied de vierde begunstigde van de Belgische ontwikkelingssamenwerking, waarvoor het nauw samenwerkt met de Palestijnse Autoriteit (PA). Herhaalde verzoeken om uitleg en verduidelijking omtrent de controversiële financiering van Palestijnse projecten door België die werden verzonden naar de BTC, het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken en de Belgische ambassade in Washington, bleven tot op heden onbeantwoord.
“Tot in laatste decennia van de 19e eeuw en zelfs tot in de twintigste eeuw waren Joden in vele delen van de Maghreb – zoals in de meeste andere moslimlanden – nog steeds verplicht om in geïsoleerde groepen te leven tussen de bevolking. Ze vestigden zich in speciale wijken en werden gedwongen om typerende kleding te dragen. Ze mochten geen wapens dragen en hun beëdigde verklaring werd in geen enkel moslimgerechtshof aanvaard. Hun discriminerende status bleef die van ahl al-dhimma: een ‘beschermd’ volk. Een volk dat de bescherming van de Islam en de Koran genoot, terwijl het tegelijkertijd onderworpen was aan de belemmeringen en vernederingen die vastgelegd waren in de specifieke voorschriften, bekend als het Pact van Omar (634-644 C.E.), dat zowel het individu als de gemeenschap degradeerde.” [David G. Littman – bron]
De Arabische propaganda beweert dat voorafgaande aan de onafhankelijkheid van Israël in 1948 de Joden in de Arabische landen blije burgers waren onder een welwillende moslimbevolking. Toch zijn de feiten heel anders.
Zelfs tijdens de levensduur van Mohammed (570-632), werden de joden aan de kaak gesteld door de profeet, omdat ze niet zouden bekeren tot zijn nieuwe religie. Na de dood van Mohammed gaf zijn opvolger, Omar, een charter bestaande uit 12 wetten op grond waarvan een niet-moslim of ‘dhimmi’ werd toegestaan te leven onder de gelovigen. Volgens dit handvest zou elke jood die deze code overtrad worden vermoord. De code beloofde dood aan een Jood die de Koran, de islamitische geschriften, zou aanraaken. De code dwong Joden ook onderscheidende kleding te dragen, meestal donkerblauw of zwart.
